Niby jak reaguje?



Nazywaj sobie to jak chcesz
Natomiast widze tutaj u ciebie próbe odcięcia Boga od całego świata, w końcu chcesz się zbliżyć do Boga a nie do całej reszty.
I też klasyczna katolicka filozofia! bo co z tego że co roku dziesiątki milionów ludzi umiera z głodu, przecież Bóg na to nic nie zaradzi, bo to z tego powodu bo z tamtego i tak dalej...

Napisałem, że bożą "reakcją" było Wcielenie. Zignorowałeś. Jakiej jeszcze odpowiedzi oczekujesz?

Robek chciałby aby Bóg rozwiązywał za niego kłopoty, których sam nawarzył, a on śpiewałby sobie leżąc z butelką i kieliszkiem, popalając cygaro: "a tymczasem leżę pod gruszą, na dowolnie wybranym boku..." .

To jest zadanie człowieka: "czyńcie sobie ziemie poddaną"(Rdz 1,28)

Nic takiego! Bo moje rozpoznawanie Jego sposobu obecności i działania odnosi się właśnie do świata - do Jego obecności i działania w nim, a przede wszystkim do tego, czego sama bezpośrednio w relacji ze światem, w którym żyję doświadczam. Ale szukając Go sięgam też dalej i mam wrażenie, że przez to powiększa się dla mnie świat, że się z nim bardziej jednoczę.

A dlaczego Robek nie ma prawa mieć takich wymagań, sam się na ten świat nie powoływał, a więc ma prawo mieć wymagania oraz żądania nawet bardzo wymyślne. Czy otrzyma to co chce to nie wiadomo ale żądać ma prawo.

Tu też się mylisz, bo nie propaguję żadnej filozofii, też nie katolickiej. Ja zbliżam się obecnie do Boga "po swojemu": obserwując, doświadczając i też zapoznając się z tym i rozważając to, co już zostało o Nim powiedziane.

Zauważam na przykład coraz wyraźniej, jakby człowiek został stworzony do życia w ciągłej relacji z Bogiem, do współdziałania i współtworzenia z Nim tu, na ziemi... Bez tego nie osiąga on swojego pełnego (i naturalnego) człowieczeństwa, gubi się i zaburza prawidłową realizację stwórczego (czy naturalnego) planu. Zgodnie z tym za to wszystko, o czym piszesz, musiałby być człowiek (conajmniej) współodpowiedzialny...

I jeszcze jedno: Gdyby Bóg mimo tego naprawiał ludzkie błędy, musiałby On tę ustanowioną przez siebie relację z człowiekiem unieważnić.

No i co mi niby z tego wcielenia?
Mam z tego jakiś pożytek? bo końcowe efekty tego wcielenia(kler)musze z własnych pieniędzy utrzymywać, więc to wszystko koszty, nie zyski.



Tego kłopotu że się urodziłem, to już raczej nie rozwiąże.




To jak ten Bóg działa w świecie? co w nim takiego teraz robi?



A na co mi jakieś tam człowieczeństwo? będziesz mi to teraz wciskać na siłe? bo sobie tak wymyśliłeś?

za 1 grosz?

Poza tym koniec trollowania. Następny wpis jak powyższy i poleci ostrzeżenie.

Część ludzi urodziła się z przeznaczeniem specjalnie dla Boga, no i tutaj niestety reszta ma pecha.




Przecież z podatków, które również ja płace, w sporej części kościół jest utrzymywany, więc radze się tutaj bardziej dokształcić w tej kwestii.

Załóż wątek w tym temacie, a tu nie trolluj. Ostatnie upomnienie.

Z tego co mi wiadomo to wszyscy urodzili się z przeznaczeniem dla Boga, ten świat wygląda tak jakby ludzie urodzili się za karę. Nie dość, że tak jest to jeszcze trzeba prosić o łaskę.

Możliwość osiągnięcia boskości. Taka pierdoła
A masz z tym kłopot?

Urodził się czyli ma prawo do życia, jeżeli ma prawo do życia to ma prawo do godnego życia, jeżeli ma prawo do godnego życia a ono takie nie jest to ma prawo wymagać, jeżeli ma prawo wymagać to ma prawo stawiać także żądania, jeżeli żądania nie są spełniane to ma prawo narzekać, i to robi - w czym macie problem?

Według tego, co rozpoznaję Bóg robi zawsze to samo: nieustannie dąży do naturalnego spełnienia swojego stworzenia, czyli do tego, aby każde dzieło Jego stworzenia się doskonaliło i stawało pełnią tego, do czego zostało przez Niego powołane. Od chwili istnienia człowieka dzieli ten cel i jego osiąganie z nim samym, bo stworzył go zdolnym do współdziałania ze sobą. Spełnianie go stało się przez to bardziej "problematyczne" albo nawet niekiedy zagrożone, bo człowiek nie zawsze tego współdziałania chce lub nie zawsze je rozpoznaje. Jednak chyba tylko w ten sposób może odkrywać i realizować cały swój potencjał. Jakoś mi się wydaje, że Bóg w nas wierzy.