Jadąc dziś do pracy (a jest to niecała godzina drogi) zmagałem się długo ze złymi myślami, i po wygranej walce, po odrzuceniu ich pomyślałem czy czasem każdy z nas, z ludzi którzy posiadają choć odrobinę wiary w sobie nie toczy w swojej codzienności "małych" egzorcyzmów.
Czy nie jest czasami tak jak ze zdrowiem - lekarz to już ostateczność, ale wcześniej są domowe sposoby, jest leczenie na własną rękę,i walka z chorobą .
No i najważniejsze co chciałem napisać, a co ma z tym związek - modlitwa do Ducha Świętego.
Bez modlitwy do Ducha Świętego nie ma wygranej walki z szatanem! A potrzeba naprawdę tak niewiele. Od czasu mojej ostatniej spowiedzi, gdy spowiednik wskazał mi modlitwę do Ducha Świętego jako najważniejsze narzędzie do walki ze złem nie mam najmniejszej wątpliwości że tak właśnie jest.
Szatan wdziera się w nas codziennie, próbuje na różne sposoby, a my toczymy z nim walki czasem nie zdając sobie z tego sprawy.
Musimy zdawać sobie jednak sprawę z tego że sami nie damy rady, a codziennym egzorcystą w nas jest Duch Święty.


Zamiana wielkiej litery na małą - YZ

Bardzo mnie cieszy, że świadomość roli Ducha św. staje się coraz większa. Bez Niego nie jesteśmy w stanie połączyć się w Chrystusie. A dokonywane osądy są rodzajem wiary zdolnej przenosić góry i więzić Syna Boga w wizerunku którego On nie posiada ( czego przykładem były niepowodzenia w czynieniu cudów w rodzinnej miejscowości Jezusa).
Ze zrozumienia tego, mechanizmu działania niewiarygodnej wiary ( niewiarygodnej bo dającej posłuch oszustwu szatana zwodzącego nas odnośnie Syna Boga z którym mamy być w jedności ale ze względu na ową „wiarę” oddzielamy się od niego jako kogoś złego). W Ojcze nasz modlimy się i nie wódź nas na pokuszenie. Ale czy wiemy czym jest to pokuszenie? Czy nie będzie pokusą widzieć w bracie kogoś innego niż Chrystusa? I czy zdajemy sobie sprawę z tego ,że tym samym udzielamy szatanowi furtki do tego aby przeoczyć Chrystusa?
Jezus nauczał, że aby coś mieć, trzeba to najpierw dać bratu. Jakże pewniej to będę mieć gdy ofiaruję każdemu błogosławieństwo aby na krzyżu naszej relacji wywyższany był Jezus i to On królował w nas we wszystkich , którzy tego pragną. Stając się tym owocem , które swoim pięknem zachwyci , tych , którzy są nieszczęśliwi na tym świecie. Pokazując ,że skoro Jezus zwyciężył świat to my w połączeniu z Nim z całą pewnością też tego dokonamy.
Wszystkiego tego dokonamy dając swoją wiarę w świętość tego brata który też tego pragnie na ręce Ducha św aby to On dokonał stworzenia ( na nowo) tej Prawdy ,którą widzi Bóg a którą my przez oszustwo szatana zmieniliśmy zacierając Prawdę o Nim w nas. Tym też powinna być posługa kapłana, który w imieniu Ducha św odpuszcza grzechy uznając je jako nieprawdziwe jako odkupione przez Jezusa za kompletnie niewiarygodne. Bo to odpuszczenie jest zmianą niewiarygodnej wiary na tą , która jest prawdziwa a którą zna Bóg jako jedyną Prawdę. To z tego powodu Jezus powiedział nie sądźcie a nie będziecie sądzeni.
Bo skoro maleńka wiara taka nawet najmniejsza przenosi góry to wiara nawet niewiarygodna czyni spustoszenia w umyśle dziecka Boga. Syn Boży , który jest tylko jeden może być tylko taki jak jest naprawdę. A ponieważ ciało nasze oszukuje nas co do Jego istnienia bez pomocy Ducha św nie jesteśmy w stanie rozpoznać Prawdy. Bo raz przyjąwszy oszustwo jako „prawdę” wypieramy się Prawdy i staje się ona w obliczu oszustwa udającego prawdę oszustwem i kłamstwem. Dlatego akt pojednania jest aktem najwyższego wymiaru łaski Boga przywracającej jedność w bogu przez jedność w Chrystusie.
Dodam, że takie uznawanie innej prawdy niż ta , która jest w Bogu jest rodzajem szaleństwa ( choć niektórzy mniej radykalni skłonni są określać to jako śnienie umysłu innej rzeczywistości od rzeczywistości Boga -który jest wszechobecny- A czym może być uznawanie innej rzeczywistości od prawdziwej jak nie omamem lub iluzją? Zatem gdy zapragniemy rzeczywistości bez Boga ( miłości) to taka „rzeczywistość” staje się piekłem. Jednak nie może być totalnym piekłem ponieważ wtedy nikt nie zechciał by w nim być i natychmiast uznał by ( wzorem Syna marnotrawnego) wrócić do Ojca aby wreszcie przestać cierpieć.
Niestety wielu uważa to wszystko za głupoty a co gorsza wcale nie chce jedności w Chrystusie bojąc się stracić to co jest przyjemne w byciu ciałem. Całkowicie nie rozumieją, że w prawach , Królestwa niebieskiego nikt nie może niczego tracić. Ale też nie może otrzymać tego co bezcenne gdy wyżej ceni to co jest niczym. Dlatego Królestwo Niebieskie i łączność w miłości z wszystkim co w nim jest wynika ze zrozumienia wartości tego co jest w Niebie wynikającej z zobaczenia bezwartościowości tego co jest tu na ziemi. A niestety wszystko co jest tu na tej ziemi odzwierciedla prawa podziału i osobności ( samotności) zatem nie może być w takiej postaci w Niebie.
To że Bóg nie może wejść do szaleństwa wytworzonego przez dzieci nie oznacza ( łączenie się z szaleństwem oznacza samemu oszaleć), że nie przyszedł z pomocą. Bo jego pomoc jest całkowita i dla każdego a jest nim pojednanie w którym nie pamięta nam niczego złego ale też wymaga aby połączyć się ponownie w Chrystusie tworząc ponownie jedność. To wymaga przyjęcia pojednania ale też zaparcia się osobnej osobowości ( określanej jako ego bo egoistyczne) i uznawania ,że się jest kimś innym i w bracie widzenie kogoś innego. Gdy wszyscy zrozumieją ,że to jest jedyna droga do wyzwolenia od grzechu i cierpienia i jednomyślnie zapragną aby Bóg Ojciec naprawił to co zostało zapoczątkowane niewiarygodną wiarą, Bóg Ojciec zakończy dzieło pojednania przez zakończenie wszystkich czasów. Oddając Sąd Synowi aby przyjął do Królestwa tych , których pragnie przyjąć.