Zawsze mnie zastanawia na jakiej podstawie ludzie, ktorzy zadnego Boga nigdy nie spotkali ani z nim nie rozmawiali wyglaszaja zdecydowane sady na jego temat, podpierajac sie w dodatku tym co kilka tys lat temu napisali na jego temat inni ludzie.

Skąd ta pewność, ze nie spotkali? Z góry zakładasz, ze doświadczenie Boga nie istnieje. Tylko ja się pytam na jakiej podstawie. I znowu, ludzie rozmawiają z Bogiem, przezywają jego obecnosc, mozesz w to wierzyc lub nie wierzyc ale dowodow pro lub contra nie masz.
Dla chrześcijan Biblia, dla wyznawców innych religii pewne księgi są święte, oparte na autorytecie duchowych mistrzów, świętych, w nich mam przekaz jak mogę doświadczyć Boga, Absolutu, jak się z nim spotkać.
Opis atrybutów Boga, jego istoty, zawsze będzie ułomny bo nie można wyrazić słowami tego co jest niewyrażalne. W takich sytuacjach skłaniam się raczej do teologii apofatycznej, głoszonej przez tzw. Ojców Kapadockich.
Zresztą w pismach ST jak i NT spotykamy sie z opisami Boga, doświadczenia Boga, które są nieraz sprzeczne, język ludzki jest bezsilny aby opisać to, co wymyka się naszym zmysłom i rozumowi.

No wlasnie o to mi chodzi.
Zgadzam sie ze wielu ludzi obecnosc Boga obok nich jest prawie fizyczna, ze inni w snach a jeszcze inni na jawie maja takie czy inne wizje, no i ze pewne ksiegi dla wyznawcow roznych religii sa swiete, ale rowniez uwazam ze nie mamy w tych sprawach zadnej pewnosci.
Tak naprawde to nie mamy nawet pewnosci ze swiat jaki odbieramy swymi zmyslami nie jest przez te zmysly w jakis sposob znieksztalcany ( biorac chocby pod uwage, ze sa zwierzeta ktore slysza i widza o wiele wiecej od nas ) i czy to nasz mozg nie stwarza takiego obrazu swiata jaki odbieramy.
A potem czytam zdanie Rabarbara:

"Bóg jest wolny od emocji, nie czyni niczego pochopnie i niczego, co uczynił, nie żałuje (por. 1 Sm. 15,29).
To, co u ludzi jest emocją, u Boga jest postawą - czyli stałym i konsekwentnym nastawieniem."

I nie wiem czy smiac sie czy plakac?

Moze slyszales a moze nie, ze jeden z najstarszych aktorow serialu StarTrack, William Shatner (90 y.o. ) polecial niedawno w kosmos i mogl skonfrontowac swoje wyobrazenia z lat odgrywania w TV i filmie kapitana statku kosmicznego z rzeczywistoscia i oto co powiedzial po powrocie:
"Moja podroz w kosmos napelnila mnie wszechogarniajacym smutkiem."

https://variety.com/2022/tv/news/willia ... 235395113/

I to drugie odczucie, ktore mam odbite troche w tej jego wypowiedzi o Ziemi bedacej kruchym pylkiem zycia w tym oceanie czarnej smierci ktora jest przestrzen kosmiczna. Wiec kim my jestesmy zamieszkujac powierzchnie tego pylka i mogoc byc zdmuchnieci z niego przez jakakolwiek anomalie dzialania naszej gwiazdy czy ulamkow skalnych krazacych w przestrzeni.
Czy rrzeczywiscie stworca tego olbrzymiego wszechswiata zajmuje sie naszymi problemami zyciowymi czy moralnymi karze za takie rzeczy jak grzechy i nagradza zyciem wiecznym?
Co dla niego znaczymy gdy nasza Ziemia jest pylkiem zycia we wszechswiecie otoczonym powszechna smiercia?

Nie chodzi o wizje, ale o doświadczenie Boga, Jego łaski. Z drugiej strony Twoja dywagacja, że "nie mamy w tych sprawach żadnej pewności", nie jest zgodna z prawdą. Bo jeżeli w następstwie szczerej i pokornej modlitwy człowiek doświadcza uzdrowienia z jakiejś choroby, z jakiegoś cierpienia - to ma pewność, że coś takiego ma miejsce.

A co do "tekstów, które kilka tys lat temu napisali na temat Boga inni ludzie" - czy uważasz, że doświadczeń Boga, jakie mają obecnie ludzie na całym świecie, nie mogli mieć również ludzie parę tysięcy lat temu? I nie mogli tego opisać?

Ty masz pewnosc???
Bo ja zdecydowanie nie mam. Zreszta to sa dziecinne rozwazania, skad masz pewnosc ze wyzdrowiales z powodu modlitwy a nie szczesliwego zbiegu okolicznosci? My wlasnie zdrowiejemy z Covid i tylko dlatego ze szczesliwie nie mielismy zadnych chorob wspolistniejacych. Mego szwagra Covid zabil kilka miesiecy temu, bo taka chorobe mial i Covid jej pomogl.
To o czym piszesz to jest wiara, a nie zadna pewnosc.

Nie tylko mogli, ale i opisywali, a gdy pisma nie znali przekazywali ustnie. Ludzie doświadczali, mieli widzenia, nawiedzenia, mieli pewność, że bogowie zezwalali na wylewy Nilu, zsyłali deszcz, suszę, przywracali do zdrowia jak i pozbawiali go. Za te cuda składali im ofiary dziękczynne, błagalne, odprawiali modły. Budowali świątynie, utrzymywali kapłanów, szamanów, którzy byli obdarzeni specjalnymi łaskami, umożliwiającymi bliższy kontakt z bogami. Czy przez te tysiąclecia coś się zmieniło? Raczej nie, o swych objawieniach ludzie nadal opowiadają, jedne uznawane są za wiarygodne, inne traktowane są jako objawy schizofrenii. Jednych uleczył lekarz (dzięki pomocy boskiej), innych cud, jeszcze innych znachor. Wielu nie przezyło, bo bogowie ich potrzebowali u siebie, wielu dlatego, że byli źli. Na wsiach odprawiane są nabożeństwa mające wybłagać deszcz potrzebny roślinom okopowym lub pogodę w okresie żniwnym, pomoc w zdaniu matury lub by się noga podwinęła i szczęśliwie Ania na wieś wróciła.
I jak tu umysłem ocenić czy i jaki Bóg jest dobrym?

Zapytaj Go.

Jest to jakiś pomysł, ale…
Po pierwsze, na przestrzeni dziejów tylu ich zagnieździło się w umysłach ludzi, że trudno się zdecydować, którego spytać.
Po drugie, na ile uznać za wiarygodną samoocenę dokonaną przez zapytanego?
Po trzecie, czy to będzie odpowiedź zapytanego, czy urojenia schizofrenika?
Tym samym, nadal uważam, że ocena umysłem jest oceną niewiarygodną, ale zakładam również, że mój umysł może mnie wprowadzać w błąd, może się mylić. Może Twój jest nieomylnym i będzie neutralnym sędzią, jak myślisz?

A pamiętasz przypowieść o kobiecie chorej na krwotok?
Czy szczęśliwy zbieg okoliczności nie może zostać wymodlonym? Gdy miałam operację nogi, modlili się ludzie z trzech wspólnot, za mnie i lekarzy.
Znasz historię uzdrowienia kobiety-lekarki porażonej przez piorun?
Kiedy wreszcie ludzie pojmą, że tylko Bóg jest panem który daje życie i je gasi. Tylko On zna godzinę naszej śmierci, nikt inny!

Subadamie, powiedz mi proszę skąd się bierze pewność, jak nie z własnego doświadczenia?

@bramin
Zwracam uwagę, że począwszy od wpisu @subadam (Pt kwi 14, 2023 13:39) wszystkie wpisy są off topic.
Słuszna uwaga, dlatego szanowni użytkownicy, proszę założyć nowy wątek a ja przeniosę posty, które nie mają odniesień do Biblii w inne miejsce. bramin

Doczytałem w Ewangelii, że ponoś dawno, dawno temu Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos uważał inaczej. By mieć pewność, chciał doświadczyć, poprzez wepchanie palucha w rany. Niezbyt przychylnie jego próba doświadczania jest odbierana po dziś dzień.
Gdyby zabieg na Twej nóżce się nie udał, czego byś doświadczyła?
Że modlitwy tych trzech wspólnot to można o kant rozbić?
Że lekarze prowadzący zabieg nie mieli odpowiedniego doświadczenia i nawet interwencja Boga nie była w stanie doprowadzić do udanego zabiegu?
Że Bóg mimo modłów wspólnot doszedł do wniosku, że tyle nagrzeszyłaś i powinnaś ponieść karę już na ziemi?
Że Bóg był zajęty innymi, ważniejszymi sprawami?
Że Bóg jest złym, nieczułym Bogiem?
Że nie ma Boga?
A może, że Twa pewność dotycząca „doświadczenia” to tylko Twoje myśli, tak jak myli o Bogu i Jezusie?

Pamiętasz co Tomasz odpowiedział Jezusowi po tym, gdy pozwolił Tomaszowi się dotknąć?
Podpowiem Ci: Pan mój i Bóg mój.

Noldo odpowiedz tak szczerze sobie samemu, kogo Ty szukasz w swoim życiu, w czyje rany chcesz wejść, i czy wogóle chcesz wejść w te rany.

Zakładam wątek zgodnie z propozycją bramina. Proszę o dołączenie postów, jakie zostały napisane w związku z poniższą wypowiedzią subadama:

Dzieki Swplocz
Choc moze tytul nie oddaje zbyt precyzyjnie tego co chcialem wyrazic, a mianowicie ze wyglaszane przez roznych ludzi sady na temat natury Boga nie maja zadnych podstaw.

Zaczęło się od postu Rabarbara, który właśnie mówił o naturze Boga na podstawie Biblii. Jak widzisz, podstawą tą może być właśnie Biblia. Mogą to być też relacje mistyków, którzy żyją w zjednoczeniu z Bogiem.

Ale rozumiem, że Ty to wszystko podważasz, gdyż "nie ma tu żadnej pewności".