Wierzący, z pewnością tak. Nie każdego stać na to, by Hiobem być. Ale w jakimś zakresie.
Od siebie mogę tylko, że dopóki dawałem radę wytrzymać ból, ofiarowałem. Tak po kawałku. Po jednej godzinie. Bo nie wiedziałem, czy za chwilę nie przekroczę progu, za którym wszystko co jest poza bólem i pragnieniem aby się skończył, nie przestanie istnieć. A wtedy zapewne mógłbym przestać wielbić Boga, zamiast tego wyłącznie błagać Go i litość.

Niektórzy szli za Jezusem nie dlatego, że chcieli Go naśladować, lecz po to by się najeść i napić za darmo, no i zobaczyć na własne oczy parę cudów.
Naśladowanie wymaga odwagi, zdolności, bezkompromisowości i nie wchodzenia w układy z ludźmi. A to wszystko jest rezultatem trwania w ścisłej relacji z Ojcem i zależności od Niego.
Nie można miłować/czynić dobra bez Boga od którego wszelkie dobro pochodzi.
Sami z siebie nie możemy np. cudownie uzdrawiać, ale możemy być narzędziem w ręku Wszechmogącego.

Czy takie uczucie ścisłej relacji z Ojcem nie może być wynikiem pewnej autosugestii, autohipnozy, wywołanej modlitwą, skupieniem nad Słowem Bożym, wiarą?

Ci, którzy uwierzyli w Słowo (Chrystusa) zostali zrodzeni przez to Słowo do nowego życia i otrzymali Ducha synostwa, który woła : „ Abba, Ojcze!" Daje to wewnętrzne poczucie bycia dzieckiem bożym. Tego nie da się podrobić, ani jakoś wywołać.
Karmiąc się Bożym Słowem stwarzamy warunki do rozwinięcia się duchowej relacji z Bogiem. On sam ożywia w nas to Słowo tak by niejako naturalnie przejawiało się w naszym życiu, by stawało się coraz bardziej dominującą " nową naturą".
W żadnym razie nie zajmujemy się wmawianiem sobie czegokolwiek.

A mnie np nie interesuje,ze chce zachować wieczne życie, bardziej mnie interesują doczesne sprawy.
Tylko nie zrozumcie źle.
Sami z siebie nie możemy np. cudownie uzdrawiać - no popatrz mamy lekarze dzisiaj potrafią uzdrowić niejednego . Bez tych cudów wszystkich.
Ale wiecie ,ze osoby wierzące też zajmują wysokie stanowiska, bo wy tak piszecie jakby wierzący nie mógł robić kariery :/