Myślę że temat jest na tyle ciekawy że zasługuje na osobny wątek.
Otóż nawet gdybym uwierzył w istnienie katolickiego Boga i tak nie byłbym jego wyznawcą. Postać Boga opisana w Biblii jest według mojego sumienia zła. Starotestamentowy Jahwe jest moim zdaniem okrutny, niesprawiedliwy, małostkowy, stronniczy. Daje ludziom okropne prawo i zmusza Izraelitów do okrucieństwa w swoim imieniu.

Postać Jezusa jest oczywiście bardziej pozytywna, ale nie zmienia ogólnego obrazu Boga. Nie odcina się od okropności ST i nie zaprzecza jego prawdziwości. Czym jest uzdrowienie kilku ludzi kiedy mógłby uzdrowić wszystkich? Czym jest nakarmienie tłumu kiedy mógłby rozwiązać problem głodu? Ogólnie problem cierpienia, a zwłaszcza cierpienia w piekle powoduje że nie mogę uznać Jezusa za dobrego.

Dzięki pewnej osobie z forum przypomniałem sobie pewien ciąg myślowy z czasów kiedy odchodziłem od chrześcijaństwa:
1. Uważam że Biblia opisuje złego Boga, a Katolicyzm za skompromitowaną religię.
2. Jeśli jakiś Bóg istnieje i jest dobry, to zrozumie dlaczego odrzucam chrześcijaństwo.
3. Jeśli natomiast Bóg mnie potępi za moje poglądy to trudno. I tak nie chciałbym być jego szczerym wyznawcą.



To jest przemocowa metoda - obarczanie winą ofiary.

Niewątpliwie jesteś ofiarą. Pytanie, kto/co jest twoim oprawcą? Myślę, że kiedy to odkryjesz to w twoim życiu nastąpi wielki przewrót.
Co do Jezusa, to uzdrowił On wszystkich którzy do niego przyszli, względnie do których Go poproszono.

"Co do Jezusa, to uzdrowił On wszystkich którzy do niego przyszli, względnie do których Go poproszono."

A co z tymi, którzy nie mogli do niego przyjść, bo urodzili się bez nóg w rynsztoku i po prostu nie mogli? Co z tymi, co żyli na innym kontynencie za jego czasów, albo żyli w innych czasach? Przecież to jest infantylne, że uzdrowił akurat tych, którzy 'mieli szczęście' przeciąć jego szlaki.
Skoro uzdrawiał ich (Jezus = Bóg), to znaczy, że uważał choroby za cierpienie dla ludzi. Więc UCZCIWIE byłoby uzdrawiać wszystkich (niech będzie prosząco-wierzących, żeby zaraz ktoś nie użył tego jako koronnego argumentu)?

Jak można na trzeźwo wierzyć w jakieś 'jednostkowe cuda', gdy miliony niewinnych szły do gazu, albo umierały z głodu w latach trzydziestych. Chyba że ktoś uważa tak jak Stalin, że śmierć jednostki, to tragedia, śmierć milionów, to tylko statystyka.

To wyznanie świadczy tylko o tym,
- że zupełnie nie znacz zwyczajów, zachowań i tradycji ludów z czasów opisywanych w St,
- że to jest Twój prywatny subiektywny ogląd.


Jezus, to ten sam Bóg (Osoba w Trójcy). Bóg nie jest pozytywny, On JEST. Jest tym wszystkim, do czego dążymy i co jest naszą (wierzących) nadzieją.
Jezus nie przyszedł aby karmić, ani leczyć. To są działanie poboczne, dodatkowe.
Jezus nie zaprzeczał faktom. Bo jaki to by miało sens. Jak deszcz spadł, to miał wmawiać, że była susza?


Punkty są, ciągu myślowego nie ma. Są to oderwane od siebie punkty. Między nimi nie ma związku przyczynowo-skutkowego.
ad. 1. Tak uważasz. Rozumiem. Ale subiektywne zdanie osoby (lub dowolnej grupy osób) nie sprawia, że coś staje się faktem. A tym, tak jak z gustami się nie dyskutuje.
ad. 2. Z pewnością. Rozumie i boleje. I czeka. A ja mam nadzieję, że kiedyś zobaczysz Miłość Bożą i przyjdziesz do Niego.
ad. 3. Bóg nie potępi. Przeciwnie, z bólem uszanuje wybór. Jeśli do końca wytrwasz w tych poglądach, pozwoli, abyś trwał w nich na wieczność.
Podoba mi się to, że mając świadomość, że nie będziesz Jego szczerym wyznawcą, jednocześnie nie chcesz być nieszczerym wyznawcą. Uważam, że tacy nieszczerzy przynoszą duże szkody. Wydaje im się, że są katolikami, ale poza werbalnymi deklaracjami i bezmyślnych chodzeniem do kościoła, w niczym innym wiara ich się nie przejawia.

Błąd. Super, że jesteś, masz to sumienie i możesz sobie wedle niego oceniać. A co by było gdyby nic nie było? Tak więc dobre jest to, że istnieje coś, a zwłaszcza życie. Pierwsza podstawa do całego/pełnego zrozumienia Biblii. Bez przyjęcia Boga jako Stworzyciela wszystkiego ciężko przejść do jakiejkolwiek dyskusji.
Jaki Twoim zdaniem powinien być Bóg, a zwłaszcza taki który obdarza człowieka wolnym wyborem?

Masz do tego prawo, tylko czy prawidłowo widzisz? Nie oceniam, jedynie stwierdzam według siebie. Dwoje ludzi, dwa inne odbiory tego co w Biblii zapisane.

A odrzucasz bo Jezus nie uzdrowił i nie nakarmił wszystkich ludzi?

Bóg nie potępia, potępiamy się sami. On nie zmusza, a pociąga tych których serca poznał, że są do tego "zdatne"(np. pokorne)

Skoro człowiek sam chce o wszystkim decydować, pomimo pochylenia się nad nim/ pomocy(Słowa), to jak można to kwalifikować jako zachowanie przemocowe?

Bóg jest dobry ale nie w sensie ,że jest przeciwieństwem zła ale tutaj chodzi o to ,że jest dobry w czymś na przykład we władaniu wszechświatem, że jest dobry czyli mocny ,silny

Znam i oceniem je negatywnie.

Subiektywny, jak każdy osąd moralny. Jednak jako społeczeństwo doszliśmy też do kolektywnego poczucia moralności, które obecnie jest na dużo wyższym poziomie niż to reprezentowane przez Jahwe. Mam nadzieję że się do niego stosujesz i nie proponujesz przywrócenia praw i standardów moralnych nadanych przez Jahwe.


Ja tam dążę do szczęścia. Szczęścia swojego i innych. Dlaczego miałbym dążyć do Jahwe? A jeśli Jezus się od niego nie odcina to dlaczego miałbym dążyć do Jezusa? Ze strachu przed piekłem? Nie dam się zastraszyć.



Jest. To że Ty go nie widzisz to nie mój problem.

A jakie ma być zdanie zaczynające się od "uważam że" jeśli nie subiektywne?

Jak chce to może się mi ujawnić i wytłumaczyć jak to możliwe że w Biblii opisano go w taki sposób oraz dlaczego nic nie robi z cierpieniem na ziemi. Czekam.


Jeśli uszanuje mój "wybór" że po śmierci nie ma niczego to spoko. Niech się dzieje co chce. Jeśli się okaże że mogę prowadzić dalsze życie z innymi a jedyną "karą" jest brak możliwości obcowania z nim to też spoko. Natomiast na kary wiecznego ognia nie wybieram. Według Biblii zostanę tam wrzucony.

A może Twoje wyobrażenie Jahwe to karykatura, którą przestawia Ci szatan?
Wyobraź sobie że Bóg ze Starego Testamentu to ten sam Jezus.

Tu mnie zaskoczyłeś. Bo zwykle piszesz coś, co ma sens. Wymyślę jakieś porównanie. Kiepskie, bo nie da się podać adekwatnego do spraw niebiańskich.
Pędzisz drogą. Jest znak zakazujący jazdy, tablica z napisem: Rumowisko skalne.
Ale nie wierzysz w to, że ono jest. Bo jeszcze go nie doświadczyłeś, a poprzedniego dnia jechałeś tą drogą. Przejeżdżasz wzniesienie i masz tuż przed sobą rozsypanie głazy. Czy Twoja niewiara uratuje przed konsekwencjami zderzenia? Wierzyłeś, że na drodze nie ma żadnej przeszkody. I co?
Czy to, że rozbijesz auto, uśmiercisz siebie i pasażerów będzie karą za to, że nie wierzyłeś w istnienie przeszkody? Czy tylko konsekwencją tego, że nie uwierzyłeś.

Prawda. Nie wybierasz kary wiecznego ognia. Wybierasz to, co uważasz za najwspanialsze. Czyli izolację od Boga. Z wszelkimi konsekwencjami. A ogień, sam rozpalisz. Czego nie życzę nikomu.

Utrata Boga jest czymś jeszcze straszniejszym niż wieczny ogień, wynika to z dowodu Anzelma.

Rozumiem, że nie doświadczyłeś relacji z żadnym z Bogów opisanych przez Ciebie - ani o dobrym obliczu, ani o złym.
Może takie jest Twoje pierwsze wrażenie? Poznałeś go bliżej? Poczułeś w subtelnym głosie serca? Zobaczyłeś jego dary na przestrzeni czasu? Rozmawiałeś z nim o swoich rozterkach? O "prawdzie" którą wtłoczono Ci do głowy od dziecka, z którą przestałeś się zgadzać?

Pamiętasz scenę w której Jezus mówi "oddajcie cezarowi to co cesarskie, Bogu to co boskie"?
Pamiętasz jego relacje z Marią - matką Jezusa, zanim się nią stała?
Nikt, naprawdę nikt nie może powiedzieć że źle czynisz odrzucając opisywanego w Biblii Boga. Nikt nie wie jakie Bóg ma plany wobec Ciebie, czy jakiegokolwiek człowieka.

Rozumiem że odrzucasz KRK. Osobiście uważam że religie powstałe po Chrystusie są niczym garnek zasłaniający światło, do którego każdy może się zbliżyć, bez niczyjej zgody czy stawianych warunków.

Andy72 juz nie strasz ciągle, ze wieczny ogień jest straszniejszy. Czasem tutaj mamy taki ogień, ze on bardziej odstrasza mam na myśli te wojny, cierpienie...

Nie chcę straszyć, wprost przeciwnie, chcę zwrócić uwagę, że powinniśmy raczej szukać pozytywnych pobudek, do Nieba, do Boga. Zresztą ten 3-punktowy Afilatelisty ciąg do mnie przemawia, jestem bardzo DALEKI od mówienia: masz się podporządkować Bogu, którego uważasz za zlego bo inaczej pieklo!

Człowiek nie ma nawet najmniejszego wpływu na to gdzie trafi po śmierci ciała, to Bóg Ojciec na sądzie szczegółowym o tym zdecyduje i nie będzie się nikogo pytał o zdanie, bo on jest sędzią ze wszech miar sprawiedliwym. I to wszystko na ten temat .

Biblia to nie radziecka propagandowa kinematografia o Stalinie. Bóg nie obawia się i ryzykuje, że Biblia może być odbierana źle. Z jednej strony powinniśmy/powinienem czytać Pismo Święte, z drugiej, to bardzo trudna lektura, trudniejsza niż książki pobożnościowe. Jak się czyta samemu, to często przez okulary swych uprzedzeń. Lepiej słuchać kazań na temat Biblii.


Tylko Jezus nie miał na celu zamienić świata doczesnego w raj. Dał wszystkim możliwość Zbawienia, a o ile uzdrowienia wymagały tylko kilku gestów, to by nas Zbawić potwornie cierpiał.