Nie zamykam się w logice, jedynie nie jestem skłonny do uznawania irracjonalnych wymysłów za prawdę i do ignorowania wewnętrzynych sprzeczności w ideach bóstw.

istnieją ludzie którzy te irracjonalne wymysły traktują za prawdziwie, i nie widze powodów sądzić, że jeśli coś jest nieracjonalne to jest na pewno złe i fałszywe. Zarówno fideizm, jak i skrajny racjonalizm, uważam za postawy niewłaściwe

Ja nimi gardzę, ponieważ nie szanują prawdy i wolą wierzyć w przyjemne tezy niż wiedzieć o nieprzyjemnej prawdzie.





Mechanizmy obronne Ci nie pozwalają.



Desygnat terminu: "skrajny racjonalizm" nie istnieje.

Pisałem "jako niepojęty" a nie "jest niepojęty", właśnie aby nie definiować. Ale to szczegół. Z tego wynika, że nic dokładnie nie odda Jego istoty, a opisy mogą jedynie lepiej lub gorzej Go przybliżać. Co jednak nie implikuje, że Bóg nie istnieje, bo wówczas musielibyśmy uznać, że istnieje jedynie to, co potrafimy opisać. Nie widzę podstaw do takiego ograniczenia.




Powiedziałbym, że nie do końca wiem, w co wierzę. I to prawda.



Trudno wszystkim dogodzić




To, że pojęcia jedynie w przybliżeniu definiują obiekty rzeczywiste.




A jednak dzięki temu możemy się skutecznie porozumieć. Na ogół



Dla mnie np. przydatna jest informacja "stół jest kwadratowy", nawet jeśli ten stół nie spełnia sztywnej definicji kwadratu. O ile niedokładność mieści się w granicach rozsądku, nie jest to bełkot, a informacja o pratycznym znaczeniu.



Sama logika nie, ale już pojęcia typu "wszechmoc" tak.



To jakie pojęcie ma desygnat?

I co to zmienia?




Jeżeli nie potrafisz zdefiniować pojęcia: "Bóg" to dla Ciebie ono nie będzie nic znaczyło, czyli nie będzie miało desygnatu.



Gdy stwierdzasz, że coś jest posługujesz się językiem. Aby stwierdzić, że coś jest w języku, aby było to prawdą, to coś musi mieć definicję, aby można było okreslić potencjalny desygnat tego czegoś. Jeżeli nie ma definicji pojęcie jest puste, czyli to coś nie istnieje.



Nie wypowiem się o Twoim poziomie intelektualnym, gdyż potem by mnie zabanowano.



Bezsensowna konkluzja.



Bzdura, albo obiekt spełnia warunki definicji i można go nazwać zdefiniowanym tak pojęciem, albo nie spełnia i nie można.



To niczego nie udowadnia. Tak samo byłoby gdybym kazał Ci przyprowadzić konia ze stajni i byłaby tam zebra i nosorożec. Przyprowadziłbyś nosorożca?



Nie rozumiesz tego co piszę. Logicznie rzecz biorąc zdanie: "Stół jest kwadratowy" jest fałszem, jeśli założymy, że: "kwadratowy" znaczy: "ma kształt czworokąta foremnego". To nieistotne, że w taki sposób możesz się porozumieć. To, że kogoś nazwę idiotą, nie musi znaczyć, że uważam go za upośledzonego umysłowo i odbiorca komunikatu może zrozumieć, że inttencjonalne znaczenie tego słowa w tym komunikacie to znaczenie kolokwialne. Tak samo mówiąc, że stół jest kwadratowy, mówisz kolokwialnie, chcąc wyrazić, że długości boków blatu tego stołu są w przybliżeniu analogiczne.



"Wszechmoc" nie jest pojęciem matematycznym.



Zapoznaj się z def. słowa: "desygnat" i zdobądź się na konkluzję.

będąc konsenwentnym trzeba stwierdzić, że Twoje mechanizmy obronne uniemozliwiają Ci poznanie pozaracjonalne. A desygnat terminu "skrajny racjonalizm" istnieje. Poza tym w dalszym ciągu nie uzasadniłeś, dlaczego to właśnie logika i racjonalność mają dawać jedyną prawdę o rzeczywistości. Nieracjonalność też daje informacje o rzeczywistości i wciąż nie widze powodów dla których nalezy ją skreślić. Ciekawe, że nie neguje sie zasadności racjonalności, skad wiemy że ona jest prawdizwa... Próbuj przekonac mnie dalej, tylko może w końcu konkretnie, a nie w kółko powtarzajac hasło mechanizmów obronnych, z czego i tak nei wynika. Sam ślepo wierzysz tylko rozumowi i zamykasz sie w nim, nie dopuszczając do siebie nic innego poza racjonalnością. A jak wiadomo, zamknięcie sie na jedną opcje, nieważne jaka ona jest, jest niewłaściwe.
Nie neguje bynajmniej racjonalności. Chodzi mi tylko o to, że są rzeczy, których rozum nie jest w stanie poznać

Kamyk - jak już niejednokrotnie robiłeś, wykazujesz się ignorancją. Termin: "skrajny racjonalizm" nie ma desygnatu ze względu na to, że coś nie może być trochę prawdziwe lub trochę fałszywe, więc ktoś albo jest racjonalistą, albo nim nie jest. Będąc racjonalistą, nie mogę wierzyć w cokolwiek, gdyż wiara jest irracjonalna. Nie można będąc poważnym i szanując prawdę stwierdzić, że teza sformułowana na podstawie wiary kogoś w to, że jest prawdziwa, jest istotnie prawdą. Wiara dowodzi tylko tego, że ten ktoś chciałby aby to była prawda, życzyłby sobie tego. Już niejednokrotnie pisałem tu, że wiara jest myśleniem życzeniowym. Z tego wynika, że wierzący przyjmuje za prawdę to, co jest dla niego przyjemne, czyli to co chce, aby było prawdą, nie wnika zaś w to, co jest prawdą rzeczywiście. Racjonalista natomiast przeprowadza eksperyment i wyciąga z niego wnioski (wszystko wg zasad naukowości), które weryfikuje logicznie. Nie może interpretować wyników badań tak, aby były zgodne z jego przypuszczeniami, jeśliby takie nie były, gdyż wtedy popełniłby błąd konfirmacji i jego wnioski byłyby nic nie warte, a on sam nie byłby racjonalistą. Zatem wnioski które opierają się na życzeniach nie mogą być brane pod uwagę jako prawda, ponieważ nie opierają się na faktach i badaniach, a na indywidualnych chęciach i preferencjach, faworyzowaniu określonych tez. Dlatego logika i racjonalne metody badań są narzędziami poznawczymi a wiara - nie.

próbuj dalej, wciąż mnie nie przekonałeś. A że ponoć jestem ignorantem - może, ale wciąż uważam za ignorancję nieprzyjmowanie niczego co jest ponadracjonalne

Nie mam zamiaru Cię przekonywać, nie jestem żadnym sfrustrowanym "prorokiem".

no, to skoro doszliśmy do takiego wniosku to fajnie, tez nie bede Ciebie przekonywał, wiec proponuje juz zakonczyc dyskusje, bo i tak jest bezcelowa

Na jakich założeniach oparłeś tą teorię?

Bo nie można być bardziej potężnym niż ktoś nieskończenie potężny. Nieskończoność +1=nieskończoność. Czekam na więcej "sprzeczności".

Bynajmniej. Wieczność jest przymiotem Boga, bo Bóg nie zniszczy siebie, więc jeśli chcesz snuć hipotetyczne rozważania to w rozpatrywanym przypadku Bóg zwyczajnie nie byłby określany żadnymi przymiotami, bo by przestał istnieć a jako że Bóg istnieje ponad czasem, Jego samozniszczenie oznaczałoby także brak jakiegokolwiek objawienia dla ludzi i wtedy nikt by nie definiował Boga takimi przymiotami jakie tutaj omawiamy. Ta hipotetyczna sytuacja jest stanem nie istnienia Boga, a jako że Bóg jest stwórcą wszystkiego, bez jego istnienia nic by nie było możliwe, łącznie z formułowaniem jakichkolwiek pojęć. Gdyby Bóg zniszczył siebie - co leży w Jego mocy - nie preczyłoby to żadnym Jego przymiotom, gdyż wraz z Jego zniszczeniem zniknęłyby wszelkie pojęcia - Bóg jest wszechmocny ale też niezmienny w swojej doskonałości, także żadne potencjalne zmiany nie wchodzą w grę.

Tak. I co teraz?

To napisz mi które podręczniki do psychologii okreslają religijność jako niedojrzałość intelektualną.

Niemerytoryczne jest zasłanianie się tego typu zwrotami zamiast dania rzeczowej odpowiedzi, a Twoje przekonanie o użyciu tych słów zgodnie z definicjami wynika jedynie z Twoich subiektywnych odczuć względem pewnych wypowiedzi, na takiej samej zasadzie ktoś mógłby napisać, że jesteś imbecylem i stwierdzić, że jedynie używa słowa zgodnie z jego definicją.

Bynajmniej - teologia katolicka zaczęła się rozwijać wraz z pojawieniem się chrześcijaństwa i od początku opierała się na chrześcijańskim pojmowaniu Boga, odmiennym od judaistytcznego.

Więc przedstaw mi jakie podstawy do stwierdzenia czegokolwiek ma niezdogmatyziowany indolent intelektualny, bo do tej pory jedynie próbowałeś się podeprzeć logiką by wykazać sprzeczności, ale Ci się nie udało.

Pisałem powyżej, ale wyciąłeś uzasadnienie.



Wyznajesz jakąś dziwną logikę binarną: albo coś jest ściśle zdefiniowane albo nie istnieje. Jeśli taki jest Twój światopogląd to nie mamy szans się porozumieć, bo różnimy się już w kwestiach fundamentalnych.

Dla mnie najpierw istnieje jakiś obiekt, a potem tworzymy jego opis. Opis lepiej lub gorzej oddaje naturę obiektu, ale nigdy nie definiuje rzeczywistego obiektu w sposób zupełny, a jedynie go przybliża.

Podobnie jest z Bogiem: najpierw istnieje Bóg, a potem przekaz Go opisujący, z pewną dokładnością. Gdy opis nie pasuje do obiektu, to należy zmodyfikować opis, a nie upierać się, że obiekt nie istnieje.

Jeżeli obiekt nie pasuje do definicji, to tym gorzej dla definicji, a nie dla obiektu.




Definicja jest, ale definicja opisuje rzeczywisty obiekt z zadaną dokładnością. Słyszałeś coś o logice rozmytej (fuzzy logic)? Tzw. systemy eksperckie bazują właśnie na logice rozmytej, bo to ona lepiej opisuje rzeczywistość. Logika binarna nadaje się do rozważań teoretyczych i takie Ty tu uskuteczniasz.

Jeśli to Cię zadowoli, mogę uznać, że w dziedzinie logiki binarnej i skończonej liczby sztywnych definicji Bóg Twój dowód na nieistnienie Boga jest poprawny. W Twoim matrixie Bóg nie istnieje.




Biorąc pod uwagę niezwykłe bogactwo inwektyw, jakimi hojnie obdarzasz swoich interlokutorów, musiało być to cos niezywkłego. Czuję się wyróżniony




Ziemia jest kulą. Według Ciebie bzdura, bo nie spełnia ścisłej definicji kuli. Dla mnie, w zależności od wymaganego stopnia dokładności, dobra definicja. Przy rozwiązywaniu wielu praktycznych problemów takie przybliżenie się sprawdza.



A gdybym przyprowadził nosorożca, to uznałbyś to za dowód, że koń nie istnieje?



I właśnie o to chodzi. Opisuję Ci stół określając go jako kwadratowy. Ty wykazujesz, że ma on jeden bok minimalnie dłuższy od drugiego i upierasz się, że w takim razie stół nie istnieje. Ja natomiast twierdzę, że nawet jeśli mój opis nie jest idealny, to po pierwsze jest przydatny (niesie ze sobą przydatne informacje), a po drugie niedoskonałość mojego opisu nie jest dowodem na to, że stół nie istnieje. Upieram się, że stół istnieje i przyznaję, że potrafię opisać go jedynie w przybliżeniu.



Nie matematycznym, a abstrakcyjnym, tak jak idealny kwadrat.




Ciekaw byłem Twojej konkluzji, na swoją już się zdobyłem, ale wydaje się ona być niekompatybilna z Twoją. Ale przykłady powyżej mi wystarczą, więc cofam pytanie.

Iw tym momencie doszliśmy do gruntu na którycm wyrósł Twój irracjonalny światopogląd.




Ja też nie uznaję i żaden racjonalista nie uznaje "boskości logiki. Przenosisz terminologię religijną w niewaściwe miejsce. Dzięki temu narzędziu potafisz rozumować, choć z tego sobie nie zdajesz sprawy, np. dzięki temu wiesz, że nie możesz jednoczesnie otwierać i zamykać tych samych drzwi w tym samym momencie.



Ja nie dowodziłem, że jest odwrotnie, pisałem jedynie, że to, że sprzeczność w idei Boga implikuje brak desygnatów tego pojęcia.



Nie, jeżeli teoria nie pasuje do faktów to modyfikuje się teorię, co robi Kościół Katolicki i wszyscy teiści.



Tak to definiują dzieci w "zerówce".



A żyrafa zachowuje się jak tkankowiec, i co z tego wynika?





Powinieneś zapoznać się z naukową definicją elektronu i przestać korzystać z podręcznika do przyrody dla szkoły podstawowej.



Po prostu wg pierwszej def. elektron nie istniałby, więc, aby nie rezygnować z tego pojęcia, wymyslono mu inną definicję.



Tyle, że elektron jest rzeczywistym obiektem, a Bóg - nie.



Nie jesteś na obrzędzie okultystycznym i tu wiara w to, że skandowanie haseł sprawi, że stanąsię one blizsze prawdy nic nie da.



Absurdalny wniosek, zważywszy na to, że codziennie się nią posługujesz.



Żyjemy w tym samym świecie. Z pewnością mamy inny światopogląd. Twoje twierdzenie jest bezpodstawne, gdyż, mimo, że twierdzisz, że jest inaczej - używasz codziennie logiki formalnej.



Nie, po prostu ja nie jestem ignorantem.




Bzdura, żyjemy w jednej rzeczywistości.



Więc uważasz, że wydalanie kału jest karą za grzech pierworodny a nie konsekwencją przemian metabolicznych?



Nijak by ich nie charakteryzował. Tak samo jak określenie "sok" lepiej by charakteryzowało wodę niż skałę metamorficzną wg Ciebie, ponieważ woda tak samo jak soki jest cieczą w warunkach normalnych.



W takim wypadku nie można tego trafnie okreslić.



Owszem, dlatego logika formalna jest narzedzem poznawczym.


To nieistotne, po prostu twierdziłbyś nieprawdę.



Nie widzę podstaw do sformułowania twierdzenia, że w którejkolwiek tu postawionej tezie się pomyliłem.



Niczego takiego nie twierdziłem.



Dlatego możliwe są pomyłki na skutek blędnych interpretacji.



Ponieważ język wynika z rzeczywistości, a nie - rzeczywistośc z języka.



Rozumujesz tak za pomocą logiki formalnej.



analogicznie. Na podstawie danych formułuje się tezy.



Każde potwierdzenie traktujesz bezefleksyjnie za aprobowanie Twojego rozumowania. Nie jest tak.

A to akurat jest banalnie proste ... pomyśleć wystarczy

Pytam o materializm, a nie o materializm dialektyczny.
Które założenia filozofii materializmu leżą? Wymień je i wskaż niezgodność z rzeczywistością (pojmowaną choćby przy załozeniu że nauka jest obiektywna).