Też o tym czytałem i muszę przyznać, że się ucieszyłem z tego pomysłu, bo dobrze pamiętam z jakim dreszczykiem, będąc jeszcze dzieckiem, oglądałem Z Archiwum X. Chociaż po Californication jakoś trudno mi sobie wyobrazić Duchovnego w roli agenta Mulder

Niektore seriale nie są glupie. I naprawde mozna obejrzec. Nie mowie tu o takich co maja odcinkow nie wiadomo ile i sa w sumie o niczym...

Jest niezły serial SF - The Expanse. Wyjątkowo realistyczny jak na kino i TV. Tak realistycznego serialu jeszcze nie było. Trochę tylko chaotyczne dialogi ale to nie wszystkim przeszkadza.
Na podstawie cyklu powiesci, autor James S. A. Corey (przetlumaczono pierwszą część).

O, dzięki za przypomnienie. Gdzieś mi się obiło, że dobre, ale zapomniałem sprawdzić.

Lubie seriale
Oczywiście ne tego typu jak Złotopolskie Klany, bo to jest strasznie badziewne.
Kiedyś lubiłem Muminki, ReBoot.
Też z dawnych czasów, Skrzydła, Świat według Bundych, Ja sie zastrzele, M*A*S*H, Allo Allo, Miasteczko Twin Peaks, Doctor Who, z polskich to 13 Posterunek, Świat według Kiepskich, Faceci do wzięcia.
Aktualnie oglądam na youtube, Człowiek którego nie ma, tyle że to jest w języku angielskim, szukałem tego z lektorem, ale jakoś nie moge znaleźć.

Zacząłem to, za twoją namową, oglądać. Faktycznie chaotyczne. Po 3 odcinku nie mam ochoty na więcej. Warto się przełamać?

Aktualnie śledzę Better Call Saul - taki spin off Breaking Bad. I zachwycam się.

Mnie akurat spodobało się właśnie po trzecim odcinku, bo fabuła się jakoś skrystalizowała. Ale stwierdziłem, że to raczej serial dla fanów SF - a jeśli chodzi o mnie, to gdy akcja dzieje się w kosmosie, autorzy muszą się naprawdę nieźle postarać, aby mnie odstraszyć. Szkoda, że The Expanse ma tak niewiele odcinków, ale spróbuję dalsze części powieści. Przy okazji potrenuję angielski.

Gdzieś od 2000 roku najlepszy serial SF to był Battlestar Galactica. Tak do 4 odcinka 3. sezonu. Prawdopodobnie jego popularność wynikała z dość przyziemnych i znajomych motywów, pomimo akcji w kosmosie. Wojsko, polityka, ludzkość w ekstremalnej sytuacji, barwne postacie.

Nie oglądałem jeszcze Breaking Bad. Może zatem jest dobra okazja, aby zacząć.

Spróbuję się przełamać. Zachęcił mnie w pierwszym odcinku Jonathan Banks (to aktor z Breaking Bad), ale szybko zginął...

Do Battlestar nigdy się nie przekonałem. Może dlatego, że po 2000 wsiąkłem w Stargate Atlantis i Stargate Universe

Jak dla mnie serial wszechczasów. Obejrzałem wszystkie 5 sezonów w miesiąc. Zawaliłem w tym czasie mnóstwo spraw.

The Expanse jest dobry od momentu spotkania z marsjańskim krążownikiem. Wyraźnie jednak wolę mniej "nowoczesne" prowadzenie fabuły. Takie spokojniejsze, bez chaotycznego biegania z kamerą i przerzucania się dialogami, jak przy grze w ping-ponga. I Stargate był zupełnie w porządku pod tym względem. W ogóle bardzo przyjemnie oglądało się ten serial (dwa pierwsze). Trzeci, Universe, był bardzo ciekawy ale widocznie okazał się "zbyt SF", a za mało przygodowy, i pewnie jeszcze chybił w grupę docelową, więc niestety długo nie pociągnął.

Ja lubię Star Trek. To dobrze wychodzi, bo na przełomie lat '90 nakręcili trzy najlepsze seriale. Ponad 500 odcinków. Obejrzałem, zrobiłem 3 lata przerwy i mogę zaczynać od nowa

IMHO seriale mogą być zagrożeniem dla wiary, przynajmniej tak się dzieje w moi przypadku, doszłam do wniosku, że uzależniłam się od nich i odciągają mnie od Boga. Nie chodzi o to, że nic nie robię, tylko oglądam seriale, ale lubię zwłaszcza te brytyjskie i amerykańskie, których nie sposób zobaczyć w tv, więc przeważnie oglądałam je w internecie przez VPN albo na pirackich stronach, popełniając grzech kradzieży, więc muszę z tym zerwać. Najgorsze jest to, że wciągnęłam się w losy bohaterów i teraz ciężko jest mi porzucić seriale, proszę o modlitwę

Choć uzależnić można się od wszystkiego, to jednak unikałbym pochopnego nazywania czegoś uzależnieniem, bo może to jeszcze nie być aż tak poważny problem, tylko na razie dopiero uciążliwe przywiązanie.

Przede wszystkim polecałbym znaleźć sobie jakieś wartościowe zajęcia i skupić się na realnym życiu, czyli pracą lub nauką oraz zainteresowaniami i rozwijać kontakty z ludźmi. Im lepsze życie prywatne, tym mniejsza szansa na takie nałogi lub choćby tylko przesadne przyzwyczajenia.

Moje życie prywatne faktycznie nie prezentuje się najlepiej, nie mam zbyt wielu znajomych przez chorobliwą nieśmiałość
Co do nauki, to właśnie nią usprawiedliwiałam swoje oglądanie seriali, prawie nigdy nie oglądam ich po polsku, zwykle po angielsku lub niemiecku, a ponieważ skończyłam studia z filologii angielskiej i niemieckiej, była to dla mnie forma jeśli nie nauki, to utrwalania sobie tego, co już umiem, i kontaktu z językiem, którego nie mam za wiele podczas codziennych zajęć (a już na pewno nie mam kontaktu z angielskim i niemieckim mówionym). I to też trzyma mnie przy serialach, wydaje mi się, że bez seriali, parę lat po studiach zapomniałabym wiele, pogorszyłoby się moje rozumienie ze słuchu, akcent, wymowa etc. Inne formy języka mówionego jak wiadomości, podcasty, wykłady itd. chyba nie zastąpią seriali, bo język jest tam inny, bardziej formalny, spikerzy mówią wyraźniej, spokojniej, nie ma dźwięków z tła, różnych akcentów, mówienia raz cicho, jak głośno, w sytuacjach innych niż siedząc na wprost kamery przy biurku, jak w programie informacyjny, bez background noises, które utrudniałby zrozumienie, to po prostu różne formy. I właśnie tego się obawiam, ze rezygnując z seriali będę potem miała trudności z rozumieniem języka
Bo co do samych seriali, to oglądanie ich w języku ojczystym to strata czasu, nic nas to nie uczy, jedynie odmóżdża i ogłupia.

Stranger Things - bardzo ciekawy serial z Netflixa.



Stałem się fanem po jednym odcinku. Szkoda, że pierwszy sezon miał ich tylko osiem.

Prawda, świetna rzecz, recenzje zresztą też zbiera chyba wszędzie bardzo dobre.

Ja również zamierzam wkrótce obejrzeć.


Ja też oglądam filmy lub seriale po angielsku, choć czasem jednak włączam angielskie napisy, bo w niektórych coś mi nieraz umknie.

W każdym razie Twój prawdziwy problem, który staje się źródłem kolejnych to jest ta chorobliwa nieśmiałość. Pewne jest jednak, że nie jesteś z takim problemem sama. Wiele osób ma podobne trudności. Oczywiście wiadomo też, że siedzenie w domu tutaj nie pomoże. Może zatem warto zacząć robić coś w tej sprawie?

Na początek warto przeczytać jakąś książkę. Osobiście znam "Nieśmiałość" Philipa Zimbardo. Myślę, że to dobra pozycja ale na pewno można w Internecie znaleźć jeszcze inne. Wiem też, że istnieją grupy wsparcia dla osób nieśmiałych. Podobnie jak dla osób z fobią społeczną (warto porozmawiać z psychologiem w jakiejś pobliskiej poradni, czy może sama tego nie masz). Można uzyskać sporo wsparcia mając takie problemy. Zasadniczo pokonuje się je krok po kroku. Zaczyna od prostszych spraw i zmierza do trudniejszych. Bardzo ważne jest, aby popracować nad poczuciem własnej wartości.

Dobrze byłoby też uświadomić sobie, że nawet nieśmiałość może mieć jakieś plusy. Ludzie nieśmiali są np. odbierani jako osoby szczególnie godne zaufania.

Powodzenia.