swietnie Alus ze przywolujesz kard.Newmana
pełna zgoda co do jego słów,
to był kardynał..

Aditu chodziło mi o to, jakimi książkami się karmisz

Nie ma jednego konkretnego gatunku, jeżeli o to Ci chodzi. Może oprócz science-fiction, sensacji i horrorów A jeżeli chodzi Ci głównie o religijne książki, to dawno nie czytałam, aczkolwiek mam ich w domu sporo.

a ja bym polecał alchemika, fajna książka o podróży i odnalezieniu celu:)
ewentualnie hobbita, również piękna przygoda.
A na co dzień, to czytam dziwaczne maile od klientów - troche pośmiac się w zyciu przeciez też trzeba^^

to nie wątek o literaturze, ale...

"Alchemik" to taka konfekcja literacka, wielkie nic ubrane w światłe metafory. Przeczytać można, ale wiele to nam nie da. Jak zresztą cały Coelho.
"Hobbit" - faktycznie piękna opowieść.

hobbit to nie czasem coś z harego portera ?

Nie, "Hobbit" to książka Tolkiena, poprzedzająca "Władcę Pierścieni"

@ noOne

oj noOne, noOne, raczej się z Tobą nie zgadzam, ale tu chyba żartowałeś

Ogólnie to Harry'ego lubię (traktując go jak rozrywkę, a nie poważnie), ale to nie ten format dzieła... Tu mówimy o czymś dużo starszym i ważniejszym dla literatury.
Natomiast Coelho... nie rozumiem tego fenomenu i nigdy nie rozumiałem. Dostałem od przyjaciół na urodziny w LO "Alchemika". Przeczytałem to i ok - czytadełko, potem ktoś mi "Weronikę" pożyczył - no ok i co w tym wielkiego? Natomiast widzę, że ludzie się tym fascynują itd.
Ja to np. lubię Kurta Vonneguta. Nie zawsze się z jego przemyśleniami zgadzam, ale nigdy nie rości sobie praw, do wypowiadania się w czyimś imieniu, tudzież do bycia wielkim mędrcem i autorytetem itd. Gość ma pokorę, której Coelho brakuje.

Ale robią się tu off-topiki i sam je podtrzymuję, za co niniejszym przepraszam.

To i ja coś od siebie dorzucę do off-topu o Coelho

Mnie "Alchemik" podobał się przy pierwszym czytaniu, dobrych kilka lat temu. I to nawet bardzo. Później chętnie przeczytałam jeszcze parę kolejnych jego książek (niektóre też mi się podobały) a potem, gdy zaczął pisać głównie o swoich własnych doświadczeniach, nie dałam już rady przebrnąć przez nic. I tak leżą niedokończone. Ostatnią tylko, "Alef", przeczytałam z trudem i wyłącznie dlatego, że zawzięłam się coś wreszcie dokończyć.
Do samego "Alchemika" próbowałam wrócić w sumie całkiem niedawno i... to już nie jest to, co było kiedyś. Odłożyłam z powrotem na półkę. Wolę żeby pozostały mi w pamięci te pierwsze wrażenia, bo teraz mój odbiór jest już zupełnie inny. Nie wiem... może to kwestia wieku, w jakim się sięga po daną książkę (tak jak do pewnych książek musiałam dorosnąć, tak z innych wyrosłam), a może po prostu na odpowiednią książkę trzeba trafić w odpowiednim momencie życia (wtedy chwilami odnajdywałam siebie w tym, o czym pisał). Faktem jest, że Coelho dla mnie stracił całą swoją magię i... właściwie to nawet całkiem przestał mi się podobać. Ale nie odradzam go. Sama byłam kiedyś zafascynowana i może akurat ktoś będzie miał tak samo. Najlepiej samemu przeczytać i ocenić

tak, cos w tym jest, niektóre rzeczy da się wiele razy czytak/oglądać/słuchać, a neiktóre raz i dość, nawet jeżeli sie bardzo podoba:)

Alchemik dla mnie był przyjemny do czytania, bo lubię przygody z podróżą i szczyptą fantastyki

PS. Hobbit to coś dużo starszego i ważniejszego niż Harry, więc żart był całkiem nie na miejscu...

jasne, rozsądnemu człowiekowi Coelho we łbie nie zawróci.
Ale to faktycznie chyba kwestia wieku, bo to takie czytadła dla młodzieży. Niemniej młody człowiek może wziąć to wszystko na serio i to jest problem.
A tu wrócę do głównego wątku. Całą sztukę należy wziąć w nawias. Jako ekspresję danego twórcy wyrażone w lepszy, lub gorszy sposób. I należy raczej zwrócić na ten sposób uwagę, mając już swoje poglądy.
Tylko to wymaga wyrobienia i dojrzałości.
Dlatego np. muzykę rockową warto zacząć słuchać od np. Pink Floyd, Genesis, Queen, czy Beatlesów (umówmy się, że w rzekome przesłania od tyłu dwóch ostatnich kapel rozsądny człowiek nie wierzy). Może też Led Zeppelin (jw.), pewnie Marillion, potem można słuchać Black Sabbath, Iron Maiden, Judas Priest - takiego metalu, z treściami może dającymi do myślenia, ale niezbyt niebezpiecznymi. To samo z punkiem - warto zapoznać się z The Clash, też z Sex Pistols (ten antychryst w "Anarchy in the UK" to raczej przenośnia, jak ludzie mnie widzą, a nie deklaracja religijna), ale o punku tu nie piszemy. Ogólnie trzeba do wszystkiego używać mózgu.
Natomiast Kata, czy Behemotha słuchać czasem można, ale na pewno nie można zaczynać od tego, bo tam dużo złego w tekstach jest. Jak ktoś jest wyrobiony, to zapoznać się może, ale polecać, nie polecam. Swoją drogą, co do tych pierwszych, to z czysto artystycznego punktu widzenia wokal i teksty są czynnikiem obniżającym ocenę, bowiem instrumentalnie wszystko jest ok. Raczej nie ma zespołu, którego bym nie mógł posłuchać, ale niektórych nie posłucham na pewno...
Przy czym - często ludzie przeginają, interesują się taką, a nie inną muzyką, bo już poza tym interesują się różnymi chorymi filozofiami. Wtedy muzyka jest raczej skutkiem ubocznym, a nie przyczyną różnych dewiacji. Myślę, że na większość (95% może 90% słuchających) nie zadziała żadna muzyka.

To prawda. Do niektórych rzeczy się wraca, a pewne szybko zapomina
Jak będę miała chwilkę wolnego i nie będę pisać tak "w biegu", to zaktualizuję jakiś temat o książkach. Chętnie się wymienię różnymi opiniami

A jeśli chodzi o temat wątku, to jest mi się ciężko tu wypowiadać pod kątem rzekomych zagrożeń, jakie taka muzyka może dla kogoś nieść, bo nie jestem katoliczką, a poza tym sama po prostu uwielbiam cięższe, mocniejsze i ostrzejsze muzyczne (zresztą nie tylko muzyczne) klimaty. Słucham głównie rocka i hard rocka. Typowego metalu mniej, ale np. w takim Nightwishu, który jest w sumie połączeniem różnych rzeczy, jestem po prostu zakochana

Ja Nightwisha również słucham, oraz bardziej klimaty Linkin parka i buntowniczych zespołów typu Rise Against
Lubię dźwięki instrumentów i brzmiącego głosu. Nie jakieś przyśpiewki, czy bezmelodyjnego rapu czy popu... Jak dla mnie musi być słychać instrumenty i wokalista musi dać z siebie wszystko by dorównać brzmieniu instrumentów!

Queen, Linkin Park, Placebo, Nightwish, Within Temptation...Żyć bez muzyki nie mogę i nie chcę Teksty, teksty, teksty, oraz muzyka, która chwyta za serce i duszę ^^

To ja dorzucam jeszcze do tego, co już napisaliście, Evanescence i Sabaton.
Z polskich podchodzi mi bardzo Coma (pierwsze, mniej komercyjne kawałki).
I jeszcze uwielbiam (tu jestem niezmiennie wierna od nastoletnich moich czasów ) punk rockowe Die Toten Hosen.

A ja wprost ubóstwiam AC/DC