@JedenPost nie przesadzaj. Znam nawet ksiazke (powiesc) Amerykanki ktora pokazuje wojne w Anglii na tle zycia 5 kobiet w tym Zydowki z Austrii. Pisze o Oswiecimiu, o eksperymentach medycznych, o kolaboracji Anglikow z Niemcami. Tytul "War Brides".

Przy okazji Anny Frank sa wydane rozne ksiazki, ktore pisza o kolaboracji Holendrow.
W ubieglym roku zostala sfilmowana ksiazka dla mlodziezy Johna Greens "The Fault in Our Stars", w ktorej bohaterowie odwiedzaja dom Anny Frank. Tak jak w "Idzie", nie chodzi tu o wojne ale jak kogos temat zainteresuje, to sam podrazy.

Nawet Szwajcarzy wiedza od 25 lat, ze to nie ich bohaterska armia zatrzymala Hitlera i ze dorobili sie takze na mieniu zrabowanym Zydom.

A tablicy upamietniajacej zamach na Hitlera w Wilczym Szancu na pewno nie bylo w latach siedemdziesiatych, kiedy bylam tam pierwdzy raz. Ani slowa nie bylo o tym, ze nie wszyscy Niemcy to nazisci. O Schindlerze nikt nie slyszal. Ze to Niemiec uratowal Szpilmana? Mowy nie bylo.

Chyba za bardzo uogólniasz.
Duma z bycia Polakiem to coś innego niż podniecanie się, że gdzieś tam, ktoś tam dał jakąś nagrodę polskiemu filmowi.
Starałem się tylko dać do zrozumienia, że z tym sukcesem to raczej odważna teza. Bo i sukces niewymierny.

Ech. Znowu wtrącając się z filozoficznym postem od czapy.

Pisze nam dobra Kael: duma z bycia Polakiem... Co to znaczy? To znaczy, że nie muszę już robić nic, aby Polskę zbudować i wynieść ponad inne narody. Duma na mnie sama spływa i mnie opromienia. Mogę, in extremis, siedzieć na ławeczce i piwko pić; ale - jestem Polakiem!

Więc na odwrót: to Polska, jesli wolno ją zantropomorfizować na tę chwilę, ma mieć ze mnie powód dumy... Lub inaczej: ja mam mieć powód do dumy z siebie; ponieważ zaś jestem Polakiem, ta duma jednostkowa daje wkład do polskości, a nie na przykład rosyjskości czy amerykańskości. Skoro potrafiłem coś osiągnąć, czy zaświecić przykładem, może podejść do mnie cudzoziemiec i zapytać: a pan to z jakiego kraju? A z Polski. Aha.

W tym sensie ten goły chłop na puszce (i inne nagrody) jest ważny, ale przede wszystkim dla twórców "Idy". Oni swoją część koniecznej pracy odrobili, swój wkład do polskiej dumy dali. Pytanie zaś brzmi: będziesz ciągnąć tę dumę jak pijawka? czy raczej dojrzysz w tym przyklad dla siebie, aby zrobić coś na własną rękę, bo można i da się? Gnojków chętnych skopać zwycięzców z podium najlepiej natomiast przemilczeć.

I wlasnie o to mi chodzilo, Lurker.

Jedni ukrywali a inni wydawali.
W wiosce z której pochodzi mój mąż po latach pozostała pamięć jednego z mieszkańców, który w biały dzień prowadził na powrozie na posterunek policji schwytanego Żyda.
Miał za ten czyn otrzymać nagrodę w postaci cukru. Trafił akurat pod nieobecność komendanta, pozostali polscy policjanci Żyda zamknęli w areszcie, a chłopa potraktowali kopniakiem w dupę ze schodów i zagrozili mu, gdyby szukał "sprawiedliwości" u Niemców.
Z ta pamięcią przez lata muszą borykać się dzieci i wnuki zdrajcy.
Całe polskie rodziny ginęły za ukrywanie Żydów - i nie tylko z rąk Niemców, ale także z rąk ocalonego Żyda, czołowego działacza UB, który swych wybawców zamordował przy użyciu UB.
Historii obu narodów nie da się ocenić jednoznacznie w kategorii dobra i zła.


Sportowe sukcesy, czy osiągnięcia w dziedzinie nauki Polaków też mijasz obojętnie?

Te sportowe czy naukowe sukcesy są akurat najczęściej wymierne.
Nie przywykłem natomiast do bycia dumnym z decyzji jurorów (czy to w sporcie czy w kulturze), kiedy za taką decyzją mogą i z reguły stoją, inne niż merytoryczne, przesłanki.

Każdej nagrodzie, wyróżnieniu, gremium konkursowym, można przypisać nie merytoryczne przesłanki, wedle własnej optyki postrzegania.

Otóż to właśnie.
W tego typu ocenach każdy ma własną optykę postrzegania.
Wyszło, że mam inną niż Akademia Filmowa.
Ale mam do tego prawo?
I mam też prawo do argumentowania, że AF przyznając tę nagrodę mogła kierować się niemerytorycznymi przesłankami?

Natomiast jeśli w biegu na 100 metrów ktoś jest pierwszy, a ktoś ostatni to już nie wynika z optyki postrzegania, ale po prostu z poziomu sportowego.
Wygrywa najlepszy a nie ten, kogo arbitralnie uzna się za najlepszego.

Skoro to jedyne czego mozna się dowiedzieć z filmu to rozumiem, że jest to też ten wątek antysemicki jednocześnie?

Nie widzę w tym filmie niczego z antysemityzmu. Ale to moja opinia. Masz prawo mieć inną.

Czyli Żydówka, która zostawiła dziecko aby walczyć ramię w ramię z komunistami, a potem zasłynęła jako sędzina skazująca na śmierć w "procesach" politycznych to nie jest negatywny obraz i nie ma w nim nic antysemickiego.
A gdy ojciec ratuje Żydów, a syn ich ze strachu zabija, to jest to 100% antypolskie.

Medieval, nie brnij dalej.
Używaj, proszę, choć podobnej miary.

A to z filmu nie wynikało, że pani prokurator karała sprawiedliwie Polaków za zbrodnie? Pokazanie sprawiedliwości Żydówki nie jest antysemityzmem. Chyba, że masz inne zdanie?

Ty masz pretensje o "antypolskość", a inni mają pretensje o "antysemityzm". Np. Helena Datner:
To przedstawienie bohaterek według prostej zasady - co Polacy chcieliby myśleć o Żydówce, budującej powojenny socjalizm: k*rwa, alkoholiczka, która od dwudziestu lat nie miała kontaktu ze swoją własną siostrzenicą. Pierwowzorem "krwawej Wandy" z Idy była przecież znienawidzona przez polską opinię publiczną prokurator Helena Wolińska, komunistka z przekonania i Żydówka z pochodzenia, oskarżona po 1989 roku za "zbrodnie komunistyczne"!

źródło

A może po prostu ten film jest dla niektórych za trudny? Tylko dla kogo? Dla tego, który uważa, ze jest antypolski? Dla widzącego antysemityzm? A moze dla tego, który w nim "tylko" demony przeszłości i winę, przebaczenie, żal, rozczarowanie, pustkę, otwarte zakończenie?

Skoro p. Datner ma prawo do swojej opinii o antysemickości filmu to inni mają prawo do swojej opinii o jego antypolskości. A jeszcze inni do opinii, że autorzy filmu popełnili wiele grzechów nierzetelności.

Tyle, ze ten film nie jest o historii II wojny swiatowej. A pokazuje takze to, co dzialo sie naprawde.

Niewatpliwie antykatolickie i antypolskie jest pokazanie, kto uratowal Ide...

Dla mnie to dowod na jakies kompleksy, ze ludzie wszedzie doszukuja sie atakow na siebie.