Sercem.

Oczywiście - w końcu słowa rodzą się najpierw w umyśle. Aby pokazać to za pomocą porównania - czy życie dziecka nienarodzone jest mniej wartościowe niż takie, które już przyszło na świat?

Pytanie retoryczne
Ale ja mam inną wątpliwość - jak wiadomo, podczas Różańca rozmyśla się o Tajemnicach. Jeśli modlę się w myśli, to jak mogę jeszcze podzielić uwagę na rozważanie Tajemnic?

Mniszko, oprocz rowazania tajemnic przed rozpoczeciem dziesiatka, proponuje Ci tzw. dopowiedzenia. Polega to na tym, ze mowiac Zdrowas Mario... po slowie Jezus dopowiadasz jakies zdanie od siebie, ktore moze dotyczyc rowazanej tajemnicy. Mysle, ze w taki sposob nie trzeba dzielic swojej uwagi.

Doda, dziękuję za radę. A wiesz, gdzie w internecie znaleźć takie dopowiedzenia?

Ojej, faktycznie dopowiedzeń jest dużo. Trochę ciężko się połapać, które są do której Tajemnicy.
Dziękuję Mrówko

Mniszko, Zielona Mrowka juz Ci linki podala, ale jestes zaproszona do tego by samemu tworzyc te dopowiedzenia na podstawie swoich rozmyslan, ale przede wszystkim na podstawie tego co jest w Twoim sercu. To nie jest trudne. Sproboj

Na dobry początek zacznę od dopowiedzeń podanych przez Mrówkę. Zobaczę, jak w trakcie rozwoju duchowego będą się kształtowały moje możliwości tworzenia własnych dopowiedzeń. Dziękuję za radę

św.Teresa Wielka nazwała modlitwę "wylaniem serca przed Panem". jest to (dla mnie) najpiękniejsze określenie modlitwy. zawiera wszystko, co potrzebne w niej. tak mi się wydaje, że my zbyt często traktujemy modlitwę jako cel sam w sobie. tymczasem to tylko narzędzie (ważne i potrzebne!) pomocne do spotkania. spotkania jedynego w swoim rodzaju. spotkania, które wcale nie musi być okraszone słowami czy myślami. na pewno jednak zawsze ma być BYCIEM.

Pięknie można też wylewać serce przed Panem po przyjętej Komunii Św. Wtedy zjednoczenie jest ogromne i wszechogarniające.

Kontynuacja wątku z tematu "Jezus pragnący naszej miłości":


Chciałbym zauważyć, że to nie jest moja definicja (przypomnij sobie jak tam przebiegała dyskusja, bo widzę, że Ci się coś pokręciła) tylko sformułowanie będące logicznym wnioskiem tego co pisałeś w tamtym temacie. Sformułowanie, z którym ja się nie zgadam - podobnie jak z tym, co napisałeś.

Możesz sobie podejrzewać co chcesz.

To co napisałeś jest wewnętrznie sprzeczne - najpierw piszesz, że Bóg ma zablokowany dostęp do grzeszników ("grzesznik blokują Bogu dostęp do siebei"), potem zaś, że przez wzgląd na naszą prośbę, Bóg zaczyna w nich nawrócenie - a co z blokadą, nagle znika? Nasza modlitwa przełamuje blokadę, której Bóg nie jest w stanie sam przełamać? Pogubiłeś się, Andr2eju.

[...]



Dobrze rozumujesz. Blokadą jest nasza wolna wola. Bóg będąc wszechmocnym wszystko może. Może przełamać każdą blokadę. Jednak nie po to nam dał wolną wole by ją łamać. Chce abyśmy korzystając z niej wybierali Jego. Wybór Boga jest najwięszą rzeczą, którą człowiek moze zrobić. Od tego zależy jego wieczność : z Bogiem lub bez Boga. Stawka jest tak wysoka, no chyba najwyższa.

Ludzie, którzy odsuwają od siebie Boga podcinają gałąź na której siedzą, odpychają rekę która chce im pomóc. Nie mają właściwej oceny sytuacji, nie mają świadomości na co się skazują. Tym ludziom trzeba pomóc i za nich modlić się o i ch nawrócenie. Bóg działa w nich mimo blokady, którą człowiek sam sobie stworzył.

----------------------------------------------------------------------------

To tak w dużym skrócie. Szczegóły wszystkich pytań i niejasności dopracujemy w kolejnych postach.

[...]




Ja nie rozumuję w tym miejscu, ja jedynie zwracam uwagę na podstawowe błędy w Twoim toku rozumowania

Ty chyba nic nie zrozumiałeś - przeczytaj jeszcze raz to co Ci napisałem wcześniej i fragmenty, które teraz wytłuściłem - przeczysz sam sobie, bo najpierw piszesz, że Bóg nie łamie blokady, nie działa na siłę,a za chwilę stwierdzasz, że działa mimo blokady - zdecyduj się na jedno albo drugie, bo te dwie rzeczy sobie przeczą.

[...]




Widzisz dla mnie one nie są sprzeczne. Jest blokada ale można działać mimo niej. Dobra, dam Ci inny przykład. Człowiek ciężko chory potrzebuje lekarstwa bo za chwilę umrze. Niestety jest obrażony na jedynego lekarza i nie chce od niego lekarstwa. Lekarz dałby mu to lekarstwo ale ten niechce go przyjąć. I tu wkraczamy my. Idziemy do lekarza i prosimy go aby nam je dał. Bierzemy je i dajemy choremu. Chory wyzdrowiał dzięki lekarstwu, które otrzymał od nas ale tak naprawdę otrzymał je od lekarza.

Teraz trochę jaśniej.
Pozdrawiam.