Ten, kto mówi językiem, buduje siebie samego [...] Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami - chyba że jest ktoś, kto tłumaczy, aby to wyszło na zbudowanie Kościołowi. Bo przypuśćmy, bracia, że przychodząc do was będę mówił językami: jakiż stąd pożytek dla was, jeżeli nie przemówię do was albo objawiając coś, albo przekazując jakąś wiedzę, albo prorokując, albo pouczając? [...] Tak też i wy: jeśli pod wpływem daru języków nie wypowiadacie zrozumiałej mowy, któż pojmie to, co mówicie? Na wiatr będziecie mówili. (1 Kor 14, 4-6, 9)

Tak więc glosolalia nie jest żadną posługą (chyba że jest ktoś, kto ma dar tłumaczenia języków i wszystko tłumaczy), ponieważ służy tylko do "budowania siebie" a nie Kościoła. A "posługa", jak sama nazwa wskazuje, jest SŁUŻENIEM innym ludziom. Posługiwać można charyzmatem uzdrowienia, proroctwa, kardiognozji. Posługiwać można śpiewem albo pieczeniem ciasta. Ale charyzmat języków nie jest posługą. Można powiedzieć "posługiwać SIĘ glosolalią" ale nie "posługiwać glosolalią". Bądźmy precyzyjni w terminach.

Nie jest możliwe budowanie siebie które nie jest jednocześnie budowaniem Kościoła. Przez to że członek Kościoła staje się silniejszy, silniejszy staje się także Kościół. To raz. Dwa: jak modlitwa może nie być służeniem? To znaczy że co, idzie na marne? To że modlitwa wielbienia (jaką w swej naturze jest modlitwa językami) nie wyznacza sobie konkretnych intencji wcale nie znaczy że Bóg nie działa przez nią wspaniałych rzeczy. Powiedziałbym nawet że wprost przeciwnie, dzięki temu że Go nie ograniczamy swoimi przyziemnymi pomysłami na to "co należy naprawić na świecie" jest tym skuteczniejsza. Trzy: dla mnie osobiście budujące jest widzieć wspólnotę modlącą się językami, w takiej jedności jakiej nie widziałem na innych rodzajach modlitw. Trudno więc powiedzieć że taki ktoś buduje TYLKO siebie.

Pytaj o to św. Pawła - to on powiedział że "kto mówi językiem, buduje siebie samego a kto prorokuje buduje Kościół". Ja nie będę poprawiać Apostoła Narodów, ja go tylko cytuję.

Analizując teksty świętego Pawła możemy wyprowadzić następujące kryteria prawdziwości charyzmatów:

kryterium wewnętrzne:
- miłość
- pożytek ościoła

kryterium zewnętrzne:
- to jest autorytet apostolski.

Autor listu do Koryntian zestawiając charyzmaty z miłością, tę drugą nazywa drogą doskonalszą. W rozdziale trzynastym tego listu Apostoł Narodów wyraźnie relatywizuje charyzmaty spektakularne, wskazując na właściwą hierarchię wartości: „najważniejsza jest miłość”. Dlatego wszystkie charyzmaty mają znajdować się w służbie miłości. Chodzi tu o służbę Bogu oraz o służbę bliźnim, dla których pożytku są one przeznaczone.

Kolejnym wewnętrznym kryterium prawdziwości charyzmatów jest pożytek wspólnoty. Duch Święty objawia się w różnych charyzmatach właśnie dla pożytku innych i dla dobra Kościoła, nie wykluczając przy tym także tego, który się nimi posługuje. Charyzmatyk jest bowiem pierwszą osobą korzystającą z udzielonego mu daru, ponieważ przekazywanie innym darów Bożych jest zawsze okazją do pogłębienia osobistego związku z Bogiem i wzrostu miłości.

Następnym kryterium wewnętrznym jest funkcja budowania Kościoła. Jeżeli używanie charyzmatów wprowadza jakiś zamęt i burzy jedność Kościoła Bożego, to jest ono fałszywe, działa w nim antychryst, a nie Duch Pana.

W dwunastym rozdziale Listu do Rzymian święty Paweł stwierdził, że charyzmaty muszą być jakoś podporządkowane rozumowi i domagają się rozumnej refleksji od strony charyzmatyka. Nie są one rzeczywistością, którą należy przyjąć i automatycznie realizować. Konieczny jest tu proces rozumnej oceny, polegający wpierw na rozpoznaniu swego charyzmatu i na rozeznaniu czy okoliczności pozwalają na aktualizację tego daru.

Innym znakiem pozwalającym określić autentyczność charyzmatów, jest kryterium zewnętrzne, do którego należy tradycja apostolska. Wywodzi się ona od Chrystusa i ma charakter normatywny. Z tej władzy korzystał św. Paweł i dlatego zdecydowanie interweniował w sposób korzystania z charyzmatów. Kościół czasów apostolskich nie opierał się na wolnej ekspansji indywidualnych inspiracji bez żadnych reguł, lecz cieszył się autorytetem apostolskim, który natchnionym charyzmatykom stawiał konkretne wymagania.

Silva... Nieprawda że "tylko cytujesz" św. Pawła, bo cytat stanowi ledwie połowę Twojego postu, natomiast drugą połowę stanowi Twoja interpretacja

Moja interpretacja natomiast jest taka, że "na logikę" jest jasne że jak św. Paweł mówi o "budowaniu siebie" to jest to skrót myślowy znaczący "budowanie Kościoła poprzez budowanie siebie" w odróżnieniu od "budowania Kościoła poprzez budowanie od razu bezpośrednio pozostałych członków Kościoła".

A co ważniejsze, wyraźnie pisze że "Większy jest bowiem ten, kto prorokuje, niż ten, kto mówi językami, - chyba że jest ktoś, kto tłumaczy, aby to wyszło na zbudowanie Kościołowi.". Czyli że dar języków jest mniejszy (i z tym się nikt nie kłóci!), ale nie jest zupełnie bezwartościowy. Co więcej, może stać się równy darowi proroctwa jeśli znajdzie się tłumacz.

Ależ nigdzie nie powiedziałam że dar języków jest bezwartościowy. Nie twierdzę też że nikogo nie buduje, bo buduje tego, kto się nim modli a przez to w jakiś sposób ubogaca Kościół. Ale nie jest to bezpośrednia służba innym więc nie można tego daru nazwać posługiwaniem.

To tak jak z czytaniem książek albo ogólnie nauką. Jasne, że przynosi to korzyść temu, kto to robi, a jeśli dobrze w przyszłości wykorzysta zdobytą wiedzę to wpłynie też dobrze na społeczeństwo. Ale czy przez to może powiedzieć "robię coś dobrego dla innych - czytam sobie książki!"? Albo "służę innym tym że uczę się angielsiego"? No chyba nie bardzo - to nie jest żadna służba. Gdyby chociaż czytał te książki INNYM albo uczył się Z INNYMI to jeszcze tak, ale sam dla siebie - nie.

Dokładnie tak samo z charyzmatem języków. Wykorzystywany dla samego siebie nie daje nic innym, nie można więc go nazwać posługiwaniem. Można dopiero gdy jest ktoś, kto tłumaczy. Ja wiem że "posługiwanie" to takie fajne, modne w Odnowie słowo ale trzymajmy się ścisłości terminów.

Jeśli ktoś jeszcze szuka informacji o charyzmatach lub chciałby poszerzyć wiedzę na ich temat to pozostawiam linka:

homilia o charyzmatach:

http://www.razemzajezusem.pl/konferencje-homilie