Dowód na nie nie istnieje.

Dowód na tak brzmi : Maryja musiała być kuszona.

Oto fragment materiałów pochodzących od egzorcystów,
którzy spisali to, co mówi demon, kiedy już poddaje się Mocy Bożej i w imię Jezusa,
potwierdza to, w co wierzymy.

Jest to fragment książki
"Niezamierzone pouczenia złego ducha podczas egzorcyzmów" księdza egzorcysty Pellegrino Eretti'ego.
Czy ta książka została zatwierdzona przez władze kościelne
jako niewyrażająca niczego stojącego w sprzeczności z jakimkolwiek elementem wiary Kościoła?

Nie musiała, a jeśli była kuszona, to nie ma żadnej pewności, że było to akurat pod krzyżem.

Nie znam źródła, które przywołałeś. Słuszniejszą rzeczą, jak mi się wydaje,
byłoby powoływać się na źródła już uznane przez Kościół i na nich oprzeć polemikę.

Bo przytaczasz ~Elbrusie, źródło, na które w tej wymianie zdań nie powoływał się nikt oprócz Ciebie,
i każesz mi go bronić, co wydaje mi się manipulacją.

Z tego, co mi wiadomo, świętość to heroizm i walka. Po właściwej stronie.
A zasługi Maryi m. in. polegają na tym, że nigdy i w niczym nie sprzeniewierzyła się Bogu.
Co by jednak wskazywało na to, że chyba miała taką możliwość, żeby się sprzeniewierzyć.

A tak w nieco szerszym planie, to Chrystus też nie przedstawił świadka na to, że był kuszony.

Dla osób uznających natchnienie Pisma świadkowie nie są potrzebni.
Na potwierdzenie powyższych kontrowersyjnych (mam nadzieję, że nie tylko dla mnie) tez
potrzeba czegoś więcej, niż krzyków anonimowego diabła.

Bez tych dwóch rzeczy - wiary i łaski pochodzącej od Ducha - wszystko, co tam napisane, pozostaje literaturą i ciągiem logicznych kombinacji.

"Boję się, że Ojciec Święty będzie musiał wiele wycierpieć przed śmiercią, ponieważ widzę jak czarny, fałszerski, nieprawdziwy kościół odnosi coraz większe powodzenie, widzę jego zgubny wpływ na społeczeństwo" (s. 292). "Wybudowali wielki, osobliwy, kuriozalny kościół, który miał obejmować wszystkie wyznania na równych prawach: ewangelicy, katolicy i wszystkie sekty - prawdziwa wspólnota bezbożników z jednym pasterzem i jedną owczarnią. Miał tam być papież, płatny papież, pozbawiony wszelkiej władzy. Wszystko zostało przygotowane, wiele rzeczy ukończono; lecz zamiast ołtarza były tylko ohyda i spustoszenie. Tak miał wyglądać ten nowy kościół, i to dlatego podłożył on ogień pod stary; jednakże Bóg zamierzył inaczej. Umarł on po spowiedzi i zadośćuczynieniu - i ożył na nowo" (s. 353).

"Kiedy doświadczałam tej wizji wówczas z jeszcze większą wyrazistością w najmniejszych szczegółach zobaczyłam ponownie obecnego Papieża i mroczny kościół jego czasów w Rzymie" (s. 279). "Widziałam zgubne konsekwencje tego fałszywego kościoła; zobaczyłam, jak się rozrasta; widziałam heretyków wszelkiego rodzaju napływających do Rzymu. Widziałam nieustannie narastającą letniość duchowieństwa, ciągle poszerzający się krąg ciemności. (...) Znowu zobaczyłam w widzeniu Bazylikę Św. Piotra podkopywaną, pustoszoną według planu wymyślonego przez tajną sektę i jednocześnie niszczoną przez burze; lecz została ocalona w chwili największego niebezpieczeństwa. Następnie ujrzałam Błogosławioną Dziewicę rozciągającą nad nią swój płaszcz. W tej ostatniej scenie nie widziałam już panującego Papieża, tylko jednego z jego następców, łagodnego, lecz bardzo stanowczego człowieka, który wiedział jak przyciągnąć do siebie kapłanów i który odpędził złych daleko od siebie" (s. 281).