Witam. Czy zastanawialiście się kiedyś czy wasza modlitwa jest dobra? Ja zastanawiam się nad tym za każdym razem i dochodzę do wniosku, że w ogóle nie potrafię się modlić. Poza tym że "nie umiemy się modlić jak należy" to nigdy nie mogę się na niej skupić, zawsze słyszę co się dzieje wokół mnie, w czasie modlitwy nawiedzają mnie myśli wątpiące, wbrew mojej woli. Nie potrafię ich wyplenić z głowy. W ogóle także nie potrafię wykonać milczącej modlitwy. W kościele np nie umiem wpatrywać się w milczeniu w Chrystusa, lecz już po 5 minutach rozpraszam się, myślę o czym innym. Chciałbym tak jak wielkie autorytety: Jan Paweł II, Ojciec Pio, Św. Faustyna Kowalska itp. Oni to umieli naprawdę się modlić. Bł. Jan Paweł II myślę że nawet zanurzał się w tamten świat. On wyłączał się całkiem z ziemskich spraw w czasie modlitwy. Jak myślicie czy jest szansa by osiągnąć coś takiego?

Ludzie otrzymują różne charyzmaty. Przywołane przez Ciebie osoby miały dar modlitwy. Nie zaprzątaj sobie głowy rozproszeniami, ponieważ skupiając się na uwadze zupełnie zapomnisz o modlitwie. Mów do Boga jak potrafisz. Jaką masz intencję? Modlitwa ma sprawić radość Bogu i Tobie, próbujesz coś utargować czy traktujesz to jak obowiązek? Nasze niedoskonałości wypełnia Duch Św. Daj mu szansę pomóc sobie.

Nikt nie ma daru modlitwy i nie zaprzataj sobie modlitwa glowy, podobno ona jest rozmowa z Bogiem jednak tak nie jest modlitwa pozostanie zawsze monologiem modlacego.

RED. Nie przenoś swoich doświadczeń z modlitwą na wszystkich ludzi. Czasem Bóg odpowiada i to wyraźnie oraz zrozumiale dla odbierającego słowa człowieka. I nie jest to osoba mająca problemy psychiczne ani prosząca o coś, by jej Bóg 'załatwił'. Zawsze wskakujesz w temat, by napisać to samo: nie zostałem wysłuchany, tak jak o to prosiłem (a tak wierzyłem!), więc Boga nie ma. Nie wierzyłeś, byłeś religiny i próba to odkryła. Ziarno na razie nie wydało owocu (widok z wysokości forum wiary).
Nasza modlitwa zawsze będzie modlitwą paralityka. Będziemy odczuwali niepokój czy moja modlitwa, modlitwa człowieka grzesznego przebija bramy nieba. Jeżeli utracimy wiarę, że tak jest, modlitwa nam umrze.

Święci których wskazałeś mieli wielkie łaski od Boga także w kwestii modlitwy.Może i ty będziesz miał okazję takich doświadczyć ale to tego potrzeba przygotowania, prowadzenia duchowego,to Bóg musi Cię wybrać to takiej posługi.

Inna sprawa że możesz się modlić o dar lepszej modlitwy. Modlić się aby umieć się modlić. Badaj czy to za pomocą Różańca, czy to Koronki Miłosierdzia Bożego, Koronki do aniołów stróżów, Koronki do siedmiu boleści NMP, litanii, itd.- która modlitwa Ci "leży", na której łatwiej Ci się skupić. Chodź przed Przenajświętszy Sakrament i tam się módl.

Inna sprawa że być może Bóg nie chce dać Ci tej łaski,bo zacząłbyś się alienować w modlitwę zamiast pełnić swoje obowiązki stanu. Nie smak modlitwy się liczy w modlitwie ale relacja do Boga.
Pytaj się Boga czego On chce,co On o tym sądzi.

Jeszcze inna kwestie,co pisał sam O.Pio, że modlący czasem nie czuje nic szczególnego modląc się. Nie musi czuć modlitwy,bo i po co- by wpaść w pychę lub uciekać w modlitwę od życia?
Umiejętność modlitwy i radość z modlitwy często była przed świętymi zakryta bo nie czucie modlitwy jest ważne ale relacja z Bogiem (wiara) i ewentualnie intencja modlitwy (za dziecko adoptowane,za zatwardziałych grzeszników,za aborcjonistki,za dusze w czyśćcu).

A poza tym,należysz do jakiejś wspólnoty czy chcesz mieć tylko pociechy duchowe? Chcesz dary od Pana Boga- musisz być na nie przygotowany. Bóg kieruje twym życiem i chce dobra dla Ciebie, warto jednak byś ty także się zainteresował jakąś duchowością, stałą formacją, czymś co będziesz czuł i co Bóg przygotował dla Ciebie: Loyolą, karmelitami, Odnową w Duchu, Neokatechumenatem itd. No i dobrze by było, choć nie jest to warunek sine qua non, wybrać sobie jakiegoś stałego spowiednika (także modlić się w tej intencji do Jezusa).
Te dwie powyższe wskazówki są trudne do realizacji -wiem o tym,bo zazwyczaj się nie chce szukać,człowiek czasem boi się nowego,nie chce mu się ryzykować. Ale są one najbardziej owocne. Zdobądź się na odwagę i zaryzykuj a zobaczysz jak ciekawe i fascynujące bedzie to doświadczenie.

Polecam Ci też msze o uzdrowienie oraz jakieś Uwielbienia. Pointeresuj się, warto dać coś z siebie,żeby cię to kosztowało, trud,a wtedy będziesz szcześliwy.

Lizo,
swiat i jego historia przepelniona jest dowodami na to ze Bog nie ingeruje w nasze zycie wszyscy bardzo o tym dobrze wiedza tylko nie liczni do tego sie pryznaja.Bog istnieje tylko nie na ziemi.

"…Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. ”. (Rz 8,26n)

"gdy bowiem nie umiemy się modlić sam Duch
przyczynia się za nas w błaganiach jakich nie mozna wyrazić słowami"

dobrze jest nie umieć nie umieć się modlić...
(piszę poważnie!)

co to znaczy dobra modlitwa:

ani jej długość ani uczucia jej towarzyszące
ani ochota z jaką się za nią zabieramy
ani skupienie na modlitwie
ani sposób modlitwy
ani..
ani...

nie sprawiają, że modlitwa jest "dobra"

myslę, że nie ma "dobrej" modlitwy
albo inaczej

modlitwa jest dobra jak szuka się w niej rzeczywiście
kontaktu z Bogiem Żywym

tylko tyle (i aż tyle)

a jeżeli chodzi o jej sposób
każdy wypracowuje własny
można się czyms inspirować
(np. sposobami modlitwy przypisanymi określonej duchowości
np. karmelitańskiej - tam są często jakieś wskazówki)

ale absolutnie nie radziłabym stosować tego jako "gotowca"

polecam uwadze taką propozycję:
viewtopic.php?f=3&t=2258

Nie wiem o co się modliłeś, modlitwa została wysłuchana, ale nie była zgodna z wolą Boga, nie dostałeś więc tego o co prosiłeś. Gdybyś pogodził się z bożą wolą to pewnie dostałbyś pocieszenie. Odciąłeś się jednak od tego i w swej rozpaczy oceniłeś Boga a ona prowadzi donikąd. Możemy prosić o wszystko, ale Bóg i tak ma swoje zamiary względem każdego z nas. Nawet, jeśli to śmierć to Bóg decyduje o naszym odejściu. Musimy zaakceptować fakt, że umierają małe dzieci a żyją ludzie całkowicie nie mający kontaktu z rzeczywistością. Nie decydujemy, ani o narodzinach ani o odejściu. Wybieramy jedynie stan po śmierci.
Proboszcz z Ars mawiał: nie dochodźcie skąd jest cierpienie. Przyczyną jest zawsze grzech.