Hmm, czyli jak do Twego boga doleci za mało modlitw w sprawie pana X, to Twój bóg strąci go do piekła, a jak wystarczająco dużo, to jednak weźmie go do nieba???????????? Tak napisałeś.


*Uwaga do wrażliwych. Słowo 'bóg' napisałem umyślnie z małej litery, bo nie sądzę by tym bogiem był Jahwe, a Login2 jego wyznawcą, bo to co napisał chyba nie mieści się w teorii chrześcijańskiej. Ale mogę się mylić. Chętnie przeczytam wyjaśnienie.

A wrazliwi ponownie odeślą Cię do wykładni pisowni jezyka polskiego - Bóg gdy piszemy o religiach monoteistycznych zawsze poprawnie winno być Bóg.
Gdy piszesz o religiach politeistycznych bóg/bogowie.
Jesteś na tyle długo na forum, że zdążyłeś już poznac, że Login2 jest wyznawcą religii monoteistycznej.
Drażnisz się, ot i tylko to.

Bóg mój, Logina2 i wyznawców innych religii monoteistycznych nie strąca nikogo do piekła --zawsze jest to osobisty wybór człowieka, który Bóg respektuje.

Nie ma co wyjaśniać. Masz po prostu mylne pojęcie o tym kim jest Bóg biblijny. On nic nie musi. Wszelkie dobro jakie czyni wynika z Jego łaski i jeśli daje, to nie dlatego, że ktoś na coś zasługuje. To nie jest marionetka którą zmanipulujesz za pomocą modlitw jak napisałeś. Możesz się za kogos modlić i Bóg cię nie wysłucha, a da innemu za którym nikt się nie wstawił. Jaki sens modlitwy w takim razie? Ono taki aby wyprosić Jego łaskę, na takiej samej zasadzie jak się idzie do ojca tutaj na ziemii, żeby pomógł w jakiejś sprawie.

To w końcu jest jakaś różnica czy się za pijaka pomodlę czy nie ma? Skoro piszesz:
"Możesz się za kogos modlić i Bóg cię nie wysłucha, a da innemu za którym nikt się nie wstawił"

Nie po to Bóg powiedział, żeby modlić się za nieprzyjaciół żeby takich modlitw nie wysłuchiwać. Oczywiście skuteczność takiej modlitwy zależy od wielu czynników, np. zażyłość modlącego się z Bogiem. Im bliższą masz więź z Bogiem tym chętniej wysłucha twoich próśb. Jest różnica kiedy do ojca przyjdzie jego dziecko i o coś poprosi, a tym jeśli przyjdzie ktoś zupełnie obcy, albo i wróg nawet.

"Wiemy, że Bóg grzeszników nie wysłuchuje, ale tego, kto jest bogobojny i pełni wolę jego, wysłuchuje.” Ew. Jana 9.31

To zależy jaką przyjmiemy koncepcję bogów - mogą być typowo ludzcy lub transcendentalni.
W pierwszym przypadku:
"Po co się modlić?" - to trochę jak u dziecka, które prosi rodziców o to by mógł pójść do kolegi bądź dostał zabawkę. Ew. wasal proszący o coś seniora.
"Do czego jest to bogom potrzebne?" - w zależności od koncepcji, zwiększa to ich potęgę lub jest to im obojętne. Raczej to modlący ma mieć z tego korzyści, nie jego bóg.
"Czy bogowie nie mogą pomóc sami z siebie, bez takiej modlitwy?" -mogą, ale jeżeli się o to modlisz, to prawdopodobieństwo rośnie
"Zrozumiałbym jeszcze, gdyby chodziło o osobę modlącą się. Robi pewien wysiłek modląc się, to w nagrodę dostaje to o co się modli. Swego rodzaju transakcja, nagroda za włożony trud. Nadal nie mam pojęcia po co bogom taki ludzki trud, no ale mogę zrozumieć ten swego rodzaju handel wymienny." - jeśli przyjmiemy, że modlitwa zwiększa ich potęgę - to po prostu jest to dla nich korzystne. Jeśli nie - jest to po prostu z ich strony łaska, jako że są potężni, boscy itd. Tak samo człowiek czasem lituje się nad topiącą mrówką czy coś w ten deseń.
"No ale sytuacja, gdy ktoś modli się za kogoś innego jest nieco inna. Ostatnio czytałem gdzieś tu wpis, że ktoś modlił się za jakiegoś nieznanego mu pijaka i ten na moment otrzeźwiał i stwierdził, że musi przestać pić. Modlący zastanawia się czy to był przypadek czy nie - że to mogła być boska interwencja. No i tu mnie zastanawia jedna rzecz. Czy bez takiej modlitwy bogowie nie pomagają potrzebującym? Czy muszą dostać tę modlitwę? A może tak czy siak pomagają, ale za modlitwy więcej? O co tu chodzi?" - pisałem wyżej. Przykładowo - jeżeli będziesz potrzebować kasy a ja będę o tym wiedział, to istnieje prawdopodobieństwo, że pójdę do Ciebie i sam z siebie Ci pożyczę. Ale to prawdopodobieństwo zwiększy się, jeżeli mnie o to poprosisz.

Z kolei z bogiem transcendentalnym jest gorzej, bo nie można go z założenia pojąć. Nie wiadomo zatem czy i jak reaguje na modlitwy (no bo jeśli będzie jakąś zasadą świata, to raczej nie).W tym przypadku modlitwa ma raczej wymiar dodawania sobie otuchy, samowspierania, liczenia że "być może..." - ale nie dysponuje się żadnym schematem reakcji boga.

Jajko

Może nie mam szans na bezpośrednią współpracę przy tym człowieku. Tego polecam Bogu. Nie wszystko muszę ja sama. Z drugiej strony, może szybciej znajdę za jakiś czas sposób pomocy innemu? A może jedno życzliwe spojrzenie (bo modlitwa za kogoś wymusza życzliwość) coś zmieni w jego życiu?

Nie wiem. To trochę jak sianie ziarna. Ja mogę je rzucić. Okruch dobra dla tego człowieka. Okruch mojego czasu, mojego zaangażowania. Dobro nie niszczeje. Wierzę, że Bóg sprawi, że osiągnie swój cel. To moja współpraca - sianie dobra. Resztę On uczyni. Nie moja sprawa, jak.

Jotka

A jak nie zasiejesz tego swojego ziarna, to Jahwe (bo zakładam, że jego masz na myśli) palcem nie ruszy czy jak? Czy może jak się pomodlisz, to prędzej albo mocniej ruszy?

Wiesz... Nie jestem Bogiem, zatem nie wiem na pewno, co by zrobił, gdyby Ale jest taki wiersz (?) "Chrystus nie ma rąk - ma tylko nasze ręce". Jest w tym jakaś prawda.

Bóg chce naszego współudziału w tworzeniu świata. Lepszego świata. Stworzył nas z pragnieniem jego zmieniania, niezgody na krzywdę. Chce, byśmy zmieniali go wraz z Nim. To chyba Jego pierwszy wybór. Zwyczajna droga działania.

Jeśli kompletnie nawala, jeśli kolejni ludzie odmawiają... Wiesz, o mnie upomniał się - jako 13-letnią dziewczynę - On sam. Bez tamtego doświadczenia być może dziś nie byłoby mnie w Kościele. Nie spotkałam ludzi, którzy by mnie do Boga zaprowadzili. Ale jednak ktoś katechizował, ktoś mówił homilie, ktoś modlił się w tamten kluczowy Wielki Piątek... Żaden z tych księży pewnie nie był świadomy, że zasiali ziarno i ono nagle wykiełkowało. Część pewnie nie wiedziała o moim istnieniu. Ale jednak też dzięki nim moje życie się zmieniło. I chyba nie przesadzę, jeśli powiem, że w pewnym sensie zostało uratowane.

Innymi słowy: jeśli ja będę obojętna, Bóg zapewne poradzi sobie inaczej. Ale ja nie chcę, nie potrafię być obojętna. I cieszę się, że pozwala mi współuczestniczyć w swoim dziele stworzenia. Inaczej to życie byłoby strasznie nudne

No ale czy taka modlitwa to nie jest aby tylko unik, wymiganie się od REALNEGO działania? Widzę pijaka - pomodlę się do swgo boga, a on już resztę załatwi. Czuję się usprawiedliwiony, ba, mam poczucie zrobienia dobrego uczynku. Ja tak to widzę.

Jajko - sam napisałeś: więcej nic nie mogę On mi znika z oczu. A jeśli nie znika...

Co zrobisz z człowiekiem, dla którego problemem jest przejście jakichś 500 metrów? Nie, nie fizycznym. Mentalnym. Który gubi się, żyje "poza światem" w tym sensie, że utracił wszelkie kompetencje społeczne (lub ich nie miał)? Co zrobisz, jeśli masz swoje życie, które wymaga konkretnych działań (np. dojechania do pracy na czas)?

Modlitwa angażuje. A zaangażowanie "toruje drogę" zaangażowaniu. Przynajmniej tak mówi moje doświadczenie. Jeśli zaczynam się modlić, to raczej coś w końcu zrobię, nawet jak na razie zupełnie nie wiem, co. Niebezpieczna praktyka, jeśli się chce nic nie robić. Odradzam

Jeśli za modlitwą idą czyny, to ok, ale jeśli ktoś się tylko modli, to to zwykła strata czasu i energii.

Ja wierzę, że nie. I doświadczam, że nie. I nie chodzi o wyłganie się z pomocy, tylko o to, że nie wszystko mogę.