Królestwo Boże kojarzy mi się w Modlitwą Pańską.

Spełniając słowa: "Bądź Wola Twoja" już otworzyłem
swoje serce na przyjęcie Mojego Pana i Króla...

"Jeśli więc sercem wyznasz,że JEZUS JEST PANEM...
osiągniesz zbawienie..." (por.Rz10,9-10)

Posty przeniesione z wątku 'Komunia Święta' na polecenie moderatora.


szumi napisał(a):
Wybacz, ale kwestia przyjścia Królestwa Bożego już zupełnie nie jest na temat (choć i tak już poszliśmy daleko, za co moderatorzy powinni nam dać ostrzeżenia ). Zaś na forum była ta kwestia poruszana, dlatego poszukaj a na pewno znajdziesz.
A Ostatnia Wieczerza, nie oznacza ostatniej paschy żydowskiej (starotestamentalnej), ale ostatni posiłek Jezusa (zgodnie z Jego słowami, że już więcej nie będzie jadł, nim nie wejdzie do Królestwa Ojca).
A Nowa Pascha istotnie ma swój początek w Misterium Paschalnym Chrystusa, a Eucharystia (w tym ta sprawowana przez Chrystusa w Wieczerniku) jest partycypacją w tym misterium.
Czyli Chrystus sakramentalnie urzeczywistnił to, co dokonać się miało dopiero w następnych dniach (aż do Pięćdziesiątnicy). Tak samo jak dziś urzeczywistnia to każda Eucharystia.
szumi napisał(a):
Wybacz, ale kwestia przyjścia Królestwa Bożego już zupełnie nie jest na temat (choć i tak już poszliśmy daleko, za co moderatorzy powinni nam dać ostrzeżenia ). Zaś na forum była ta kwestia poruszana, dlatego poszukaj a na pewno znajdziesz.
Dawid7 napisał:
Rozumiem. Ale z tym szukaniem, ... to wymaga czasu; hasło "Królestw*" występuje aż w ponad 2000 postach. Jednak przed załozeniem nowego wątku pozwolę sobie zacytować dalszą perykopę z Łukasza 22:28 Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach.
29 Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec:
30 abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela.
A zatem jak to się ma do naszych poprzednich ustaleń, także w oparciu o Łk 22.18 ?
szumi napisał(a):
Przypominam, że to nie jest temat o tym.
I przypominam, że szukanie nie boli, a ilość postów nie jest usprawiedliwieniem.

Szumi
Teraz jestem we właściwym temacie. Proszę zatem o kontynuowanie wątku.
Zwłaszcza wers 30
Dawid

Tutaj ten temat jest elegancko i prosto podany: viewtopic.php?f=1&t=19464

Czy możemy porozmawiać na temat Królestwa Bożego bez użycia niezbędnego poparcia cytatami z Pisma? Zainteresowani szybko dojdą o jakie wersy mi chodzi. Dziękuję.

Moim zdaniem (a to niezwykły fenomen, że można mieć swoje zdanie) Królestwo Boże stanowi centrum w nauczaniu Jezusa Chrystusa. Wyjaśnia On jego naturę oraz sposób osiągnięcia w wielu przypowieściach oraz alegoriach.
Na podstawie tych przypowieści i alegorii można wysunąć możliwość naśladowania Chrystusa w Jego sposobie życia. Przede wszystkim należy przestrzegać przykazań. Któryś bogacz przyszedł raz do Chrystusa z zapytaniem co ma robić aby osiągnąć życie wieczne. Chrystus dowiadując się że ten przestrzega przykazań, wskazał na ostatnie wyrzeczenie, na ostatnią rezygnację - odrzucenie pociechy z dóbr materialnych.

I tutaj chciałbym się nieco zatrzymać. Mężczyzna lubi zbudować sobie dom i założyć rodzinę. Taka jest natura mężczyzny. Chrystus natomiast nie zbudował żadnego domu w sensie budynku. Wciąż tajemniczo uciekał przed zwykłym ziemskim życiem, alegorycznie dając porównanie nawet do świata przyrody (Lisy mają nory i ptaki powietrzne gniazda, ale Syn człowieczy nie ma...). Czyżby to miał być jeden z warunków osiągnięcia Królestwa Bożego? Pozostanie bezdomnym i bez pracy? Wiemy dobrze - my, ludzie z krwi i kości - jak ważna jest praca i jak ważny jest dom. Te elementy wprowadzają jakiś ład, porządek, nadają ludzkiemu życiu wartość. Tymczasem Chrystus mówi że ten kto odkryje Królestwo Boże zostawia wszystko, ba, sprzedaje i kupuje tylko je w alegorycznej przypowieści o perle.

Czym jest zatem Królestwo Boże, skoro dla niego można z całą miłością i bez żadnego wahania pozostawić rodzinę, dom, bogactwo? Wiemy dobrze, że wiele ludzie muszą się napracować żeby mieć w życiu to czy tamto. Ale tak naprawdę to po co to wszystko? Być może ludzie boją się, że życie nie ma sensu tak naprawdę i dlatego też zaklejają dziurę egzystencjalną "i-tak-przecież-wartościowym" dorabianiem się. Tymczasem kto raz spotyka się z Królestwem Bożym, nagle uzmysławia sobie że jest jakiś sens istnienia.

Całkowicie odrzucam rozwiązania połowiczne - za przeproszeniem, Chrystus jest radykalny w tym co mówi: "Brakuje Ci jeszcze jednego - idź i sprzedaj..." oraz "Nie można służyć Bogu i mamonie."

Podejrzewam że Królestwo Boże jest właśnie takim życiem w O B E C N O Ś C I Bożej... i ta osobowa Obecność na tyle przenika nasze życie i nasze struktury myślowe, że nie pozostaje nam już nic innego jak się Jej całkowicie podporządkować. Jak natomiast następuje objawianie się tego Królestwa? Chrystus mówi że człowiek czy śpi w nocy czy czuwa za dnia, ono samo rośnie a człowiek nie wie jak.

To wszystko daje do myślenia.