Od pewnego czasu zacząłem słyszeć słowa "duchowość", "życie duchowe", których jeszcze parę lat temu nie używano.
Czy może mi ktoś jasno i logicznie wytłumaczyć co te słowa znaczą?

Duchowość to relacja między wierzącym a osobami boskimi, lub też praca nad rozwojem tej relacji. Czasami także konkretna technika lub szkoła, której celem jest usystematyzowanie metod pogłębianie tej relacji.

zacznij się modlić systematycznie i często przyjmuj komunie świętą .( a w modlitwę włóż siebie ), wtedy zaczniesz życie duchowe - tak najprościej z mojej strony .

Używano tylko Ty nie zwróciłeś na to uwagi.

Matko Boska! Taki wielki chrześcijanin, wszystkich pouczający a nie wie co to "rozwój duchowy"?

A Ty wiesz, Antek? Oświeć nas zatem, o mędrcze, ponieważ nie wiemy, a może wydaje nam się, że wiemy, a źle wiemy... (ja na przykład nie wiem, a dowiem się chętnie).

Niekoniecznie osobami boskimi. Raczej siłami nadnaturalnymi, wyższymi, pewnym Bytem. To mogą być osoby boskie, ale nie muszą.

Hm... chodzi Ci o szamanizm, duchy opiekuńcze, zwierzęta mocy i tak dalej? Bo odruchowo pomyślałem o Lucyferze... : )

Księgarnie uginają się od książek na temat duchowości chrześcijańskiej, jak mozna tego nie dostrzegać? Gdzie wy książki kupujecie? Zachęcam udać się na zakupy i poczytać. I następnie praktykować swoją religię a nie sprowadzać ją do poziomu światopoglądu.

Nawet kwartalnik "Życie duchowe" macie...

Na przykład. Ale też nie tylko. Może to być Siła Wyższa, Siła Sprawcza. Wszechświat. Byt nieosobowy, nieosobowa forma Energii...

Jest to oczywiście prawda. Temat jest w kategorii „Duchowość chrześcijańska”, więc ograniczyłem definicję do takiej właśnie duchowości.

Istotnie. Nie zauważyłam. Rzadko patrzę na dział, skupiam się na temacie i samych postach

Dla mnie osoba ludzka to ciało dusza i duch, stanowiące jedną całość i nigdy mi do głowy nie przyszło, aby ducha oddzielać od reszty osoby. A relacja. Relacja pomiędzy mną o Osobami Boskimi, jest taka sama, jak pomiędzy innymi osobami. Jest tylko jedna różnica: Pan Bóg już wszystko powiedział, a ja staram się to zrozumieć i wypełnić. Mówię do Niego, jak do każdej innej osoby, tylko z wielką czcią i mam do Niego pełną ufność, tzn. zdaję się na Jego wolę i cokolwiek dopuści, to uznaję za najlepsze dla mnie i innych ludzi.
Mówienie w tych relacjach o technice, pachnie mi sekciarstwem.
Nie ma głębszej relacji niż relacja dziecko- ojciec!

To robię już od wielu lat!

No, nie używano. Nie było żadnych "metod", było traktowanie Boga, jako osoby prawdziwej.

Nie "rozwój duchowy", tylko życie duchowe!
A Ty wiedziałeś? To dlaczego nie napisałeś?

Ależ nie mówisz do żadnego Boga. To tylko Twoje myśli. Rozmawiasz sam ze sobą...

Nikt nie oddziela ducha od reszty. Możesz jednak na kogoś nakrzyczeć, albo go walnąć w nos. Usta i ręka też stanowią jedną całość, ale można na tej podstawie wyróżnić dwa rodzaje interakcji między ludźmi. W dodatku w jednej można być lepszym niż w drugiej.

Relacja między osobami nie ogranicza się do mówienia, ufania i oddawania się czyjejś woli. No chyba, że tak wyglądają również Twoje relacje z ludźmi...

Sam termin „duchowość” powstał podobno w XVII w. Metody były od dawna, wystarczy poczytać np. Teresa z Ávili. Tam znajdziesz nie tyko metody ale całą metodologię.

Relacja nie powstaje „z urzędu”. Relację trzeba sobie wypracować, ciężko więc mówić, że któraś jest najgłębsza ze względu na role.