czym ona jest dla ciebie (dla was),czy chcielibyście umrzeć taką śmiercią, dla wiary w Chrystusa ? w jaki sposób?

zapraszam do dyskusji

tomasz32

Z taką śmiercią można się pogodzić, ale chcieć jej to już objaw skrzywienia psychicznego.

ekhm... jeśli ktos chciałby umierac w taki sposób 'dla wiary' to dajcie mu adres szpitala psych... a tak OT to po co umierać dla wiary

P.S. Mi sie to wydaje takie troche "na pokaz" bo nie wiem kto pójdzie do nieba: babcia przepychająca sie łokciami do pierwszych ławek na mszy czy moze nie-katolik ale postepujacy dobrze itp itd jak myslicie ?

tak nie do końca, to oznaka wiary w Chrystusa, chyba nie wiesz że za taką śmierć w imię Chrystusa można później otrzymać palmę męczeństwa, a to już jest symbol prawdziwej wiary i muszę powiedzieć że wielu już tak zginęło. to zaszczyt, przynajmniej dla mnie, co nie znaczy że śpieszy mi się do śmierci

pozdrawiam

i żadko kiedy zastanawiają się co mówią, poprostu odmawianie dla odmawiania. Modlitwa ma być przedewszystkim rozmową z Bogiem.

Wracając do tematu uważam, że śmierć męczeńska jest piękna, ale tylko w spontanicznych przypadkach. Kiedy ktoś musiał umrzeć za wiarę, a nie miał taki kaprys. Przecież je śli męczeńska to raczej nie można tego przemyśleć, ani zaplanować.

masz rację, bardzo słuszna uwaga, śmierci takiej nie można zaplanować, to już Bóg musi tak pokierować, ale może on prośby wysłuchać jeśli ktoś o taką śmierć go prosi, a znam takie przypadki choćby z życia świętych męczenników.

pozdrawiam

Moze sadzenie zostawmy Panu Bogu. Dziwne ze niektore osoby, ktore twierdza ze opieraja sie na Pismie Swietym tak czesto nie pamietaja slow: "jaka miara sadzicie taka bedziecie sadzeni" czyli np. tylko po zewnetrznych mi odpowiadajacych kryteriach.
Albo : "Kto by o innym powiedzial rak (glupi) zasluguje na ogien piekielny"

Gdy w Kosciele pierwotnym ktos sam sie zglaszal na meczenika Kosciol go nigdy nie uznawal swietym.

Ale tez nie odrzucal takich pragnien. Problem jednak polega na tym ze dzis mamy skrzywiona psychike i dla nas niebol jest czesto najwieksza wartoscia. Chrzescianie, wedlug tego co pisze Pismo Swiete, zyja miloscia i meczenstwo tak widziane jako najdoskonalszy sposob milosci jest jak najbardziej godne pragnienia.

Wiele rzeczy może być oznaką wiary w Chrystusa.

łał... Przypnę sobie palmę jak order, wszyscy na Ziemi (bo w Niebie i tak będą wszyscy równi, a dowodów wiary tam nie trzeba, bo jest nim sama obecność tam) będą mnie chwalić jaki to ja byłem dobry chrześcijanin. Ach, jaki będę sławny i poważany!

Szkoda.

A dla mnie to żaden powód do zachwytu. Godna podziwu jest determinacja i wierność męczenników, ale taki sposób umierania to zło, które równoważy te "plusy". Bóg zna serce, nie potrzebuje aby mu człowiek udowadniał poświęceniem na ile go stać, a ludzka publika jest niewarta tortur.

Podziwiam ludzi, którzy nie wahali się oddać życia w obronie wiary. Nie wiem, czy byłoby mnie stać na taką ofiarę.
Nie uważam natomiast próśb o śmierć męczeńską za objaw choroby. Jeżeli ktoś naprawdę żyje wiarą, to pragnie oddać Chrystusowi jak najwięcej i jego pragnienie jest wyrazem ogromnej miłości do Boga i bliźniego. Naśladując Chrystusa w trakcie życia, chcą upodobnić się do Niego również przez mękę i śmierć.
Taka śmierć jest również świadectwem.

Pragnienie- ponieważ możemy prosić Jezusa, by przyjął naszą ofiarę i pozwolił nam umrzeć śmiercią męczeńską, jednak decyzja zawsze należy do Boga i pojawiająca się propozycja jest łaską , którą aż do końca możemy odrzucić.

Znany wszystkim św. Maksymilian Maria Kolbe również modlił się o śmierć męczeńską dla siebie.



Mówi się również o tzw. chrzcie krwi. - Kiedy ktoś jest wierzący, nie ochrzczony i pragnąc przyjęcia chrztu, oddaje życie za wiarę. Chrzest krwi przynosi owoce chrztu świętego, nie będąc sakramentem.

I uwaga na koniec: Nie prośmy Boga o śmierć męczeńską, jeżeli naprawdę tego nie pragniemy. Bóg może nasze prośby potraktować bardzo poważnie

Masochizm nie jest chorobą? Człowiek z natury sprzeciwia się cierpieniu, ból jest sygnałem że coś jest nie tak, daje nam znać, że jesteśmy chorzy lub ranni, innymi słowy jest to impuls dający znak, że coś jest nie tak, że coś trzeba zmienić. Ból trzeba nauczyć się znosić, bo jeśli tego się nie nauczymy to będziemy się koncentrować na samym sygnale bólu, nie na tym, na co ma nam on zwrócić uwagę - to tak jakbyśmy płakali nad bólem zęba, zamiast iść do dentysty.
Ale prosić o ból? To pozbawiony sensu absurd, zachowanie nienormalne dla człowieka - chore.

Ale co z tego, jeśli to oddanie czegoś nie ma sensu? Co Bóg będzie miał z tego, że umrzesz aby pokazać mu że wierzysz - myślisz, że On tego nie wie? Ktoś może się oszukiwać, że takie pragnienie oddania swojego życia jest jakimś symbolem oddania składanym na ręce Boga, ale tak naprawdę jest to tylko mechanizm, przy pomocy którego przyszły męczennik sam sobie chce udowodnić własną wiarę, bo nie jest jej pewny. To jest właśnie oznaka słabej wiary - zwątpienie w to, że się wierzy i wynajdywanie sobie "dowodów".

Tiaa, możesz sobie wmawiać że tu jest jakieś podobieństwo i zamykać oczy na kosmiczną różnicę między ofiarą Chrystusa a potencjalnym oddaniem życia przez Ciebie. Chrystus umarł aby nas zbawić, Twoja śmierć nie będzie nawet blisko echa tej ofiary, ale jeśli ktoś nie jest pewien swojej wartości i sensu swojej służby Chrystusowi o raz ludziom, może sobie wmawiać takie rzeczy, żeby podnieść swoją samoocenę.

Tak, ale wiele rzeczy może być świadectwem.

Wyobraź sobie jak przychodzi do Ciebie Twoje dziecko:
"mamo, tak bardzo Cię kocham, poszczuj mnie psami, żeby mnie rozszarpały, bo chcę ofiarować Ci swoją mękę, chcę to zrobić dla Ciebie, dla Ciebie znieść ten ból i przez to pokazać jak bardzo Cię kocham"
I co, przyjęłabyś tą deklarację z radością? Założę się, że nie - zaczęłabyś przekonywać dziecko, że to chore podejście, że bardziej się Tobie przysłuży, jeśli pomoże Ci opiekować się jego młodszą siostrzyczką, może nawet wysłałabyś je do psychologa.
Nie wmawiaj mi proszę takich bredni, że widok cierpienia Jego dzieci cieszy naszego Ojca.

Przykro mi, widocznie nie umiał odnaleźć spokoju za życia.

To inna para kaloszy. Niemniej najlepiej nie dać się zabić, przyjąć chrzest normalnie i żyć długo pomagając innym.

Tia, piszesz tak jakby Pan Bóg nie znał naszych pragnień i dawał się nabierać na nasze pozorne pragnienia jak jakiś półgłówek. Przecież to jakaś dziecinada

Śmierć męczeńska wiąże się z cierpieniem, to prawda. Nie jest niczym złym prosić Boga o cierpienie, jeżeli ta prośba wynika z miłości do Boga i pragniemy znieść wszystko dla Niego - natomiast jest złem, kiedy szukamy cierpienia dla samego cierpienia, gdy chcemy cierpieć, ponieważ cierpienie sprawia nam przyjemność.
Męczennicy nie szukali cierpienia jako źródła rozkoszy ... nie sprawiał im radości ból, lecz możliwość znoszenia cierpienia dla Jezusa, ofiarowania Mu swoich cierpień i ściślejszego zjednoczenia z Nim.

Nie można też z góry zakładać, że będę męczennikiem i szukać okazji do poniesienia śmierci ... Bóg sam da nam możliwość, jeżeli zechce przyjąć naszą ofiarę.

Widzę, że alegoria z dzieckiem proszącym matkę nie dotarła do Ciebie i nadal nie rozumiesz jaki to bezsensowny powód. Myślisz, że Bóg cieszy się widząc jak Cierpisz? On Cię kocha i chce abyś była szczęśliwa, a Ty zachwycasz się męczeństwem i jeszcze wmawiasz sobie oraz tu zgromadzonym, że Bogu się takie coś podoba. Nie obrażaj Boga swoimi pomysłami wykazującymi jedynie brak zrozumienia.

Czyli koniec końców cierpienie prowadziło ich do radości. Wybierali cierpienie, aby odczuć radość, bo naiwnie wmawiali sobie, że Bogu w jakiś sposób zależy na ich cierpieniu. To nic więcej jak naiwne nierozumienie miłości i brak wewnętrznego pokoju. Niestety jeśli ktoś zaczyna traktować cierpienie niemal jako cel sam w sobie, jako jakąś walutę wykupiającą nagrodę w Niebie poprzez samo jego trwanie, doprowadza do samozniszczenia.

Bóg nic nie zyskuje z Twoich ani nikogo innego cierpień. Oszukuj się dalej, że człowiek dokonujący takiej ofiary nie robi tego dla siebie. Wybierając cierpienie, wybiera łatwą stagnację, zatrzymuje się w miejscu nie chcąc sprostać wyzwaniom, nie chcąc zawalczyć z bólem, myśląc, że samo cierpienie go uszlachetni. Jedna wielka bzdura.

Wyobrażasz sobie minę swojego ojca gdy mówisz mu "tato, pozwól mi obciąć sobie palce, chcę Ci ofiarować swoje cierpienie"? Jego wyraz twarzy byłby pewnie taki:

Dla mnie śmierć męczeńska to ogrom cierpień. Ale Pan Bóg wie, jak ma czynić z moim losem, czy mam cierpieć, czy nie. Jeśli nastąpi taka śmierć dla mojej osoby, to mam nadzeję, że ją zniosę godnie, chciaż nie chciałabym.
Wszystko w rękach Boga.

Czyli jeśli z własnej woli lub kaprysu porwałbym Cię i na żywca poćwiartował, to uznałbyś to za los zaplanowany dla Ciebie przez Boga, Bobo? Śmierć jakby nie patrząc męczeńska.

Incognito... gdybyś zrobił to z nienawiści do wiary w Chrystusa, wówczas można by mówić o śmierci męczeńskiej.

Bez sensu jest również porównywanie śmierci czy też gotowości poniesienia niepotrzebnego cierpienia za rodziców ( chociażby to ucięcie palców). Śmierć męczeńska dotyczy ofiary z własnego życia w powiązaniu z miłością do Boga.