Wiem, że dusza to nie to samo co psychika, ale chyba nie można tego tez tak bardzo rozgraniczać, prawda?
Konkretnie chodzi mi o to jak Bóg postrzega ludzi chorych psychicznie. Jeżeli ktoś, np. na starosć zaczyna mieć obiawy choroby psychicznej, jest agresywny w stosunku do rodziny, to czy Bóg może to jego zachowanie zupełnie "usprawiedliwić" chorobą??

jesli osoby te nie uzywaja rozumu, nie robia tego swiadomie, to przeciez to co robia nie zalezy od tego co chca zrobic a czego nie podobnie jest u gleboko uposledzonych, ich agresja wynika nie z tego ze chca byc takie i... specjalnie komus robia krzywde, ale z reakcji, odruchow nad ktorymi nie panuja i nie robia tego swiadomie...

[quote="Jaaaa"]Wiem, że dusza to nie to samo co psychika, ale chyba nie można tego tez tak bardzo rozgraniczać, prawda?
Konkretnie chodzi mi o to jak Bóg postrzega ludzi chorych psychicznie. Jeżeli ktoś, np. na starosć zaczyna mieć obiawy choroby psychicznej, jest agresywny w stosunku do rodziny, to czy Bóg może to jego zachowanie zupełnie "usprawiedliwić" chorobą??[/quote]

Witaj! Dosć dawno napisany jest Twój post, ale chcę sie podzielić swoją refleksją na ten temat, Leczę sie na depresję i jestem osobą uzależnioną od jedzenia.Jestem jednak osobą wierzącą i moja formacja była bardzo gleboka dlatego bardzo wiele mialam wątpliwości czy moje grzechy które są związane z choroba są grzechami czy nie?Obżarstwo jest grzechem ale czy objaw choroby może być grzechem?
moj spowiednik mi wyjaśnił,że niekoniecznie jest to zawsze grzech, ale jeśli mając świadomosc, że robię źle nadal to robię, to jest grzech!
Człowiek czyniący zło nie do konca świadomie nie popełnia żadnego grzechu...

cyt:
"...zachowanie zupełnie "usprawiedliwić" chorobą??..."

Bóg ciągle wybacza człowiekowi ,a szczególnie w konfesjonale
niepotrzeba dla przebaczenia usprawiedliwienia mieć z powodu choroby


natomiast osoby chore, całkowicie żyjące bez świadomości istnienia o ile dobrze wiem nie są zdaniem KK w stanie przyjąć Chrystusa świadomie , dlatego niemogą przyjmować komuni św.

co do starszych osób to trzeba być wyrozumiałym , jak też i w biblii pisze "a choćby i stracił ojciec twój rozum na starość..."
to nas czeka wszystkich z resztą borykać się z własnymi złościami na stare dni

cyt:
"...Człowiek czyniący zło nie do konca świadomie nie popełnia żadnego grzechu... "

pewno chodzi tu o intencje dobra którą trzeba się kierować w życiu
nawet w niewiedzy kiedy niewiemy co wybrać
kolejny problem to to kto co uważa za dobro, bo jak Kali myślał:
Kali ukraść jest dobrze , Kalemu ukraść oj to jest źle

Ja wspomnę o tym, że wielu ludzi myśli :
słodko żyć w błogiej nieświadomości

rzeczywistość jest taka , że za tą "słodką nieświadomość" Bóg także rozliczać będzie ludzi.
Trzeba robić wszystko by być ciągle świadomym otoczenia, co sie dzieje..
Papież do końca był świadomy jak podawały media właśnie jakby chciał papież podkreślić wyraz świadomości umierania.
Wielu Polaków kombinuje w życiu tak :
a to, że lepiej jest nic niewiedzieć ,po co sie uczyć niepotrzebnych rzeczy które pieniędzy niedają, po co być ciekawym co robi przestępca w rogu ulicy bo można oberwać, po co myśleć o polityce i tak sie świata niezmieni, po co ...
I mamy w Polsce tak jak mamy.


do grzechu są potrzebne celowość i świadomość o ile wiem lub jedna z tych rzeczy