Może. Ale te "do końca nierozpoznane możliwości" są z pewnością dużo węższe, niż na ogół sądzą zwolennicy takich teorii i osobiście przypuszczam, że chodzi tu tylko o stopień nasilenia już poznanych możliwości.

ja mam charyzmat Krzyża i chce się nim podzielic z chorymi

charyzmatem nie nalezy sie chwalic

Chwalić oczywiście nie, ale charyzmaty z założenia są dawane po to żeby służyć, więc mówić o nim jak najbardziej można.

Czym zatem jest fakt, że kolega z pracy nosił torbiel wielkości pomarańczy na łydce lewej nogi. Po niespełna 2 latach torbiel sama się wchłonęła, nawet lekarze mu radzili, żeby tego nie wycinał.
Drugi przypadek:
Kaleczysz palca, po paru dniach rana się zarasta.

troszke prawdy w tym samuleczeniu jest choć nie do końca. Bo po pierwsze bardzo wazna jest psychika i nie zapominajmy że stres jest czynnikiem wyzwalających rozmaite reakcje organizmu. Zwykle ludzie nastawieniu pozytywnie do leczenia lepiej się leczą, a przeciwnie- często załamanie nerwowe (np po śmierci kogoś bliskiego) prowadzi do ujawnienia się czy nasilenia choroby. Bywa też tak że dana choroba u jednych ludzi przebiega cięzko u innych łagodnie a wręcz wchodzi "w samoistną remisję" tak to fachowo nazywamy- czyli się jakby wycisza.

Acha. Zrośnięcie skóry po skaleczeniu i podobne przypadki to "nieograniczone i do końca jeszcze nierozpoznane możliwości"? Otóż rozczaruję cię. I jeden i drugi przypadek nie jest ani "nieograniczoną możliwością" ani "nierozpoznaną" - przeciwnie i o jednymi i o drugim współczesna medycyna może duużo powiedzieć. O tym jak się goją rany uczą się dzieci w gimnazjum na biologii.

Nie neguję tego, że ludzki organizm ma sporo możliwości i jest trochę zaskakujących mechanizmów jak np. efekt placebo czy szok pourazowy. Ale je wszystkie medycyna lepiej lub gorzej zna, pytanie może być tylko - jak już pisałam - o to na ile taki mechanizm może zadziałać. Jednak tak ogólnie współczesna medycyna ma ogólny obraz działania organizmu i wiadomo jest że z pewnością człowiek nie ma "nieograniczonych możliwości samouleczenia".

A jednak taki mit - tak samo jak ten z 10% mózgu - ciągle pokutuje w społeczeństwie i ludzie są skłonni przypisywać tym "nierozpoznanym możliwościom" nawet przypadki uzdrowienia z raka w ciągu jednego dnia czy odrośnięcia nogi (sic!). Tymczasem to jest tylko mit, który wyrósł z oświeceniowej wiary w człowieka i postmodernistycznej wiary w ezoterykę (bo odrzucono wiarę w Boga a w coś trzeba wierzyć).

Może Alicja2011 wyraziła się nieprecyzyjnie, może nie to chciała powiedzieć, ale w ten sposób właśnie rozprzestrzeniają się takie bzdurne i szkodliwe mity. A są one szkodliwe, bo jak człowiek się naczyta czy usłyszy o "nieograniczonych możliwościach samouleczenia" to jak zachoruje to prędzej pójdzie do energoterapeuty czy zacznie brać homeopatię niż poradzi się uczciwego lekarza.

Jak odróżnić uczciwego lekarze od nieuczciwego?
Po czym poznaje się nieuczciwych lekarzy?

No dobra, LEKARZA w ogóle a nie jakiegoś pseudo-uzdrowiciela typu energoterapeuty, homeopaty, reikowca czy kogoś takiego.

Po czym poznaje się pseudo - uzdrowiciela od faktycznego uzdrowiciela? Takiego z charyzmatem?

1. Charyzmatyk posługuje za darmo ("Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie").
2. Jego posłudze zawsze towarzyszy głoszenie Ewangelii (bo charyzmaty z zasady mają uwiarygadniać "Naukę")
3. Jest zawsze posłuszny Kościołowi.

I to chyba 2 najważniejsze kryteria, z których wynikają inne. Charyzmatyk na przykład nigdy nie powie, że "on ma moc" albo że "posługuje się mocą" jak to mówią różni szarlatani. Charakteryzuje się także osobistą świętością i pokorą, które wynikają z jego osobistego spotkania z Bogiem.

OK.
Ja widzę 3 a nie dwa kryteria.
I mam pytania:

Kto utrzymuje uzdrawiającego charyzmatyka, i zapewnia utrzymanie jemu, jego rodzinie i dzieciom? Jakieś konkretne przykłady są dostępne?

Czy poza Kościołem Katolickim nie ma uznanych, dobrych charyzmatyków?
Czy ci uzdrawiający niezgodnie z powyższymi kryteriami są na pewno narzędziami Szatana?
Czy może jest to tylko prawdopodobne?

Co z uzdrawiającymi zgodnie z Wolą Bożą i za sprawą Bożej Mocy - jeśli nie tłumaczą się Kościołowi ze swojego charyzmatu? A po prostu są normalnymi katolikami?

1. W większości charyzmatycy to księża / zakonnicy lub zakonnice, więc utrzymują się tak jak to zazwyczaj bywa: albo diecezja albo zakon o nich dba. Pieniądze na samoloty itd zbierają tam gdzie ewangelizują, ale nic z tego nie biorą dla siebie. Z osób mniej znanych, świeckich - tacy utrzymują się też normalnie: pracują. W każdym razie żaden charyzmatyk nie powinien brać za swoją posługę pieniędzy, jeśli bierze to coś jest nie w porządku.

2. Jeśli jest katolikiem to spore szanse że takim charyzmatykiem zainteresuje się biskup i wtedy musi być posłuszny biskupowi i Kościołowi, który jest Mistycznym Ciałem Chrystusa - a przecież Bóg nie może działać sam przeciw sobie, charyzmatyk nie może działać wbrew czy poza Kościołem.
Jeśli twierdzi że jest katolikiem a sam siebie wyłącza z Kościoła (np. przez podważenia jakichś prawd wiary) to sprawa jest bardzo podejrzana.

Czy ci uzdrawiający niezgodnie z powyższymi kryteriami są na pewno narzędziami Szatana?

Nie, ale są bardzo duże problemy z określeniem, czy i w jakim stopniu mogą być sługami Boga. Jeśli ktoś jawnie nie spełnia żadnego z tych warunków to znaczy że właściwie na pewno nie pochodzi od Boga. Jeśli spełnia w różnym stopniu to sprawa jest problematyczna.

Dlatego nie zagłębiałam się w to więcej, podałam kryteria których spełnienie pomaga jasno określić czyj dar na pewno POCHODZI od Boga, a tym, co do których są wątpliwości nie chcę się zajmować, bo to trudny temat.

Dziękuję, Silva.
Bóg zapłać.

No ale można spojrzeć na to inaczej. Że wyzdowienie nie musi być zwycięstwem, a trwanie nadal choroby nie musi być porażką. Zgodnie z definicją WHO choroby z którą najbardziej się zgadzam "zdrowie jest stanem pełnego dobrego samopoczucia ("dobrostanu") fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko nieobecnością choroby czy niedomagania". Gdybym była chora, czy prosiłabym o modlitwy o zdrowie? Chyba przede wszystkim o to, by nie zabrakło sił pomimo choroby. By nie zabrakło uśmiechu pomimo choroby. Bym umiała nadal cieszyć się życiem pomimo choroby. Bym nadal umiała kochać pomimo choroby. Uznałabym wówczas, że pokonałam chorobę. Pomimo choroby.