Używałem opcji "szukaj", ale nic nie znalazłem.

Dlaczego chrześcijanie dokonują rytualnego kanibalizmu poprzez zjadanie ciała Boga oraz (kapłan) picia jego krwi? Aztekowie wierzyli, że zjadając kogoś przejmujemy jego moc (np. jeśli zjemy mózg, będziemy mieli mądrość zjedzonego itd.) - z tej perspektywy jestem to w stanie zrozumieć, jedząc boga stajemy się tak potężni jak on... no ale to nie jest chrześcijańska logika.

Wiem, że chodzi o rodzaj pojednania się z Bogiem, symboliczne przyjęcie go do swojego serca... no ale dlaczego akurat zjadając go? Dlaczego nie wystarczy np. oddać Mu cześć poprzez ofiarowanie jedzenia lub pieśnią i przyjąć go do swego serca podczas modlitwy.

Wierzącym chrześcijanom to pytanie wydaje się zapewne głupie/naiwne/dziecinne - ale jest to dla mnie kwestia niezrozumiała. Rozumiem, zjadać kogoś w imię Boga, zjadać (symbolicznie) jakiegoś złego/obcego boga w religiach misyjnych, ale własnego?

Ja też nie wiem, ani nie w pełni rozumiem. Dla wielu jest to tak dziwne, niezrozumiale, czy nawet obrzydliwe, że bronią się rękami i nogami przed uznaniem że o to Jezusowi chodzi, aby spożywać Jego ciało i pić Jego krew. Niesamowite.

Dlaczego to robimy? Tak dokładnie m.in. katolicy,a nie wszyscy chrześcijanie? Bo taki był nakaz Jezusa. Bo obiecał że nie zginiemy, że nas nasyci, że będzie z nami. Mechanizmu nie znam, ale zaufanie i wiara sprawiają że ufam iż to ma sens.

Są bardziej dziwne rzeczy według mnie, to co Jezus czynił i nauczał było oryginalne, niecodzienne, niesamowite. Skoro to wszystko przyjmuje jako fakt, to co za problem przyjąć jeszcze jedno słowo dotyczące eucharystii.

Tak właśnie Kościół interpretuje te słowa Ewangelii i nie chodzi tu wcale o symboliczne przyjęcie Boga do swojego serca, przynajmniej nie w KK.

Lumen Gentium

"...W nich głoszenie Ewangelii
Chrystusowej gromadzi wiernych i w nich jest sprawowana tajemnica Wieczerzy Pańskiej,
„aby przez ciało i krew Pana zespalali się z sobą ściśle wszyscy bracia wspólnoty". W każdej
wspólnocie ołtarza, przy świętej służbie biskupa, ofiaruje się symbol owej miłości i Jedności
Ciała Mistycznego, bez której nie może być zbawienia". W tych wspólnotach, choć nieraz są
one szczupłe i ubogie albo żyją w rozproszeniu, jest obecny Chrystus, którego mocą gromadzi
się jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół.
Albowiem „nie co innego sprawia uczestnictwo w ciele i krwi Chrystusa jak to właśnie, że się przemieniamy w to, co przyjmujemy"

Ecclesia de Eucharistia

"Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa, swojego Pana, nie jako jeden z wielu
cennych darów, ale jako dar największy, ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej
osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia. Nie pozostaje ono
ograniczone do przeszłości, skoro „to, kim Chrystus jest, to, co uczynił i co wycierpiał dla
wszystkich ludzi, uczestniczy w wieczności Bożej, przekracza wszelkie czasy i jest w nich stale obecne...".
Gdy Kościół sprawuje Eucharystię, pamiątkę śmierci i zmartwychwstania swojego Pana,
to centralne wydarzenie zbawienia staje się rzeczywiście obecne i „dokonuje się dzieło
naszego Odkupienia". Ofiara ta ma do tego stopnia decydujące znaczenie dla zbawienia
rodzaju ludzkiego, że Jezus złożył ją i wrócił do Ojca, dopiero wtedy, gdy zostawił nam
środek umożliwiający uczestnictwo w niej, tak jakbyśmy byli w niej obecni. W ten sposób
każdy wierny może w niej uczestniczyć i korzystać z jej niewyczerpanych owoców."

No raczej kwestia mego braku obycia. Ale żeby zaraz obrzydliwe? Po prostu inne



Czyli jest to po prosu spełnienia nakazu Boga? Taka forma składania ofiary jaką Bóg sam określił?


Czyli przyjęcie dosłowne, tak?

No gdyby było symboliczne to czy nazwałbyś je kanibalizmem? I tak - spełnienie nakazu Boga.

Są ludzie, dla ktorych jest to wręcz obrzydliwe. Nie koniecznie w sensie "kanibalizmu", ale ogólnie ideii. Ale to nie pisalem o Tobie. Również końcówka tej wypowiedzi "niesamowite" może być źle zrozumiana. Chodziło mi bardziej o to z jak niesamowitymi rzeczami mamy do czynienia, a nie z tym że ludzie mają skrajnie rózne podejście do sprawy.


Jeśli słowa Biblii brzmią bierzcie i jedzcie to chyba jest nakaz, albo przyzwolenie. Inicjatywa pochodzi od Jezusa, czyli od Boga. Nieraz się słyszy, że Bóg sam siebie składa w ofierze, ale tu chodzi o coś trochę innego. Jak tak pomyślę to przecież to nie dla Boga, lecz dla nas jest Eucharystia i to my jej potrzebujemy, nie Bóg. A zatem od początku do końca misja Jezusa to głoszenie dobrej nowiny, oraz zespół wielu czynników z nią związanych, sprowadzających się do tego co dla nas dobre i najlepsze.

Moim zdaniem jest to nic innego jak skutek wchłaniania czy czerpania przez chrześcijaństwo z poprzedzających go kultów. Istnieje wszak bardzo wiele podobieństw do nich, a jednym z nich jest rytuał spożywania ciała i krwi, o którym Arhiz, piszesz.

Co nieco było już na ten temat tutaj:
viewtopic.php?f=2&t=32858&p=724904&hilit=zjadanie#p724904

Sam tam zresztą pisałeś


P.S.

Sądzę, że gdybym ja teraz napisał o Komunii jako rytualnym kanibalizmie, to zaraz byłoby to uznane za obrzydliwy trolling.

Moim zdaniem jest to nic innego jak skutek wchłaniania czy czerpania przez chrześcijaństwo z poprzedzających go kultów. Istnieje wszak bardzo wiele podobieństw do nich, a jednym z nich jest rytuał spożywania ciała i krwi, o którym Arhiz, piszesz.[/quote]
Cóż, chrześcijaństwo czerpie głównie z Kultu Ra + świta i z judaizmu (a przez to z zaratusztranizmu, któremu z kolei nie był obcy Kult Ra), więc jakby szukać inspiracji, to raczej tam. Z pewnością nie jest to wchłonięcie czy "ucywilizowanie" jakiegoś lokalnego obyczaju, ponieważ ten motyw jest jednym z głównych w chrześcijaństwie i istniał jeszcze przed epoką chrystianizacji.


Oj tam, tylko napomknąłem





Się ma wtyki



Cóż, wielu ludzi zarzuca chrześcijanom brak akceptacji odmienności innych kultów, a okazuje się, że sami nie potrafią się na tym polu wykazać. Podobne "obrzydzenie" słucha się nieraz w sprawie relikwii, tak jakby tych ludzi co najmniej żywcem poćwiartowali...


Czyli można powiedzieć, że dzięki komunii wierzący podtrzymują i rozwijają więź z Jezusem, oraz zyskują przez to jego błogosławieństwo?


Nazwałbym to symbolicznym kanibalizmem. Przy czym pisząc "kanibalizm" nie mam w tym przypadku na myśli czegoś negatywnego.

Ps: Proszę nie sugerować się kolejnością odpowiedzi dla określonych osób, są na chybił trafił

Nie można zapominać, a w każdym razie nie wypada pominąć, kwestii teofagii w kontekście roślinnego pochodzenia środków psychedelicznych, znanych także, co znamienne, jako enteogeny (http://en.wikipedia.org/wiki/Entheogen) . Wiele tego typu roślin było opisywanych przez autochtonów jako utożsamiane z wprost samym bóstwem, dlatego też niektóre chrystianizowane plemiona ze zrozumieniem przyjmowały koncepcję jeśli nie transsubstancji, to w każdym razie obecności bóstwa w czymś, co się spożywa... tyle, że w ich wypadku spożywanie czegoś świętego bądź ciała Boga ma zawsze realne skutki.

Transsubstancjacji.
To ciekawe co piszesz, a o jakich kręgach kulturowych myślisz, bo skądinąd pamiętam, że interesujesz się historią obu Ameryk...

Mamy na przykład pejotl i dwa "obszary kultowe", że tak powiem: "stary kult meksykański" , istniejący na terenie Mezoameryki wśród wielu "barbarzyńskich" plemion sąsiadujących z Aztekami oraz nowy kult pejotlowy, zwany często dla odróżnienia "peyotzymem", który istnieje od przełomu XIX wieku do dziś wśród plemion Ameryki Północnej,od dawna także w sposób sformalizowany (http://en.wikipedia.org/wiki/Native_American_Church). Stary kult istniejący do dziś w Meksyku w różnym stopniu przyjął symbolikę chrześcijańską i wciąż istnieją jego formy pierwotne, choćby wśród Indian Huichol (Wixarika), którzy pejotl utożsamiają z jeleniem (stąd nie kupują go i nie zbierają, ale polują na niego podczas specjalnie zorganizowanej pod kierownictwem przewodnika duchowego społeczności pielgrzymki) tego zaś z Tatawali/Tatewari - familiarnie określanego jako Nasz Dziadek Ogień.



Nowy (stosunkowo) kult pejotlowy/peyotyzm Indian Ameryki Północnej rozwinął się w wyniku międzyplemiennych kontaktów i na tle XIX-wiecznego ustępowania plemion pod naporem cywilizacji Białych - mówimy zatem m.in. o kryzysie tradycyjnych religii - i dotyczy w dużej mierze Indian, których terytoriach pejotl nigdy nie występował (jego zasięg kończy się, zdaje się, gdzieś w Teksasie). Indianie ci w większości wysoce sobie cenili wskazujące sposób życia wizje i poszukiwali ich, przez odosobnienie, post, palenie tytoniu, bądź różne techniki prowadzące do wyczerpania organizmu. Jednocześnie podlegali wpływowi chrześcijaństwa, z drugiej strony pojawiało się wielu mniej lub bardziej popularnych proroków bądź militaryzujących, bądź, w miarę uświadamiania sobie daremności oporu, wzywających do pokoju i poświęcenia się praktykom duchowym, jak np. Taniec Ducha, ruch stłumiony ostatecznie podczas masakry Wounded Knee ( http://pl.wikipedia.org/wiki/Masakra_nad_Wounded_Knee ). Ostatecznie Indianom nie ostało się prawie nic - jednak w tym właśnie momencie pojawienie się środka o tak potężnym działaniu jak pejotl, wywołujący tak pożądane wizje i działającego jednocześnie dobroczynnie na społeczność (znanych jest wiele doniesień o alkoholikach porzucających nałóg po spotkaniu z pejotlem) wyrwało ich z marazmu, zaś posługiwanie się przez rzeczników peyotyzmu symboliką chrześcijańską, z jednej strony obcą wszystkim, ale z drugiej strony przez to wspólną, ponieważ zrozumiałą dla różnych Indian ugruntowało synkretyczny charakter nowego kultu. Utożsamiany z Chrystusem (i Słowem - Indianie całkiem rozsądnie uznali, że Biblię Bóg dał umiejącym czytać białym, podczas gdy dla nich przekaz przygotowany został w nieco innej formie) peyot w formie przypominających hostię plasterków spożywany jest obecnie przez ok. ćwierć miliona Indian podczas ceremonii, o których można przeczytać sobie w zamieszczonym wyżej linku nt. NAC.

http://www.firstpeople.us/american-indi ... -osage.jpg (za duży obrazek)

W każdym razie jest to działanie czysto magiczne.

Czym są te dwa przypominające włócznie przedmioty trzymane przez postać na hafcie?

Magiczne, ale chyba tylko w takim sensie, że nie do końca zrozumiałe, a już dla ludzi niewierzących to już wogóle :D
Zresztą Ty masz jeszcze inne podejście do tej sprawy niż np. ateiści, którzy nie przyznaliby, że jest jakieś (jakiekolwiek) działanie.
@JedenPost, poczytam w wolnej chwili.

Polecam na temat Huiczoli i ogólnie starego kultu "Pejotlowe Lowy" Barbary Myerhoff (świetnie literacko napisany raport z badań terenowych, autorka osobiście uczestniczyła w pejotlowej pielgrzymce), zaś na temat peyotyzmu i NAC - "Peyotyzm. Religia Indian ameryki Północnej" M. Posern-Zielińskiej.

@ARHIZ

prawdopodobnie coś z tych pejotlowych utensyliów http://www.erowid.org/library/books_onl ... s/g119.jpg, a najpewniej strzały, którymi pejotl musi być upolowany: