cierpienie nie jest żadnym warunkiem zbawienia. Jakaś forma cierpienia spotka każdego prędzej czy później, kwestia co wtedy zrobimy, czy się zbuntujemy, czy przyjmiemy je z wiarą.

No właśnie. To jeszcze wyjaśnij to Kozłu.

I w cos takiego mozna wierzyc ? A co na to mowi Pismo Swiete ?

O tym decyduje wyłącznie sam Bóg. Człowiek starać się może. Lecz nie może uczynić niczego, co dawałoby mu 100 % pewność osiągnięcia świętości.
Człowiek może i powinien usilnie się starać isć DROGĄ MIŁOŚCI do BOGA.

Można.
A nie powinieneś raczej zapytać, co na to mówi Bóg?
Bo Pismo święte, jak wiesz, jest tylko jednym ze źródeł Objawienia.

No co mówi? Co mówi Chrystus na górze?

Czy Slowo Boze nie jest Slowem samego Boga ?

No wiec co mowi ?

Moze sam przeczytaj? Jakies Pismo sw chyba masz?

Jedynym? Czy też spisanym?

Niezbędna na drodze świętości jest Maryja.... wręcz powiedziałabym najniezbędniejsza. Kiedyś czytałam orędzie Pana Jezusa do siostry Leoni Nastał pod tym właśnie kątem. Jednym słowem bez Niej ani rusz... a tutaj orędzie :

Dusza, która się wybiera na górę doskonałości bez Matki Najświętszej, niedaleko zajdzie. Ustanie, a nawet w tym kawałku, który przebędzie, dozna wielkiego zmęczenia, toteż łatwo się zniechęci. Im dalej w górę, tym większe napotka trudności. Łatwo o z[a] błąkanie się w labiryncie dróg. Toteż dusze dążące do świętości powinny całym sercem przylgnąć do Matki Najświętszej, a Ona nie zawiedzie nikogo. Jeżeli Matka Najświętsza jest potrzebna w życiu wewnętrznym każdego człowieka, jest Ona niezbędna na drodze niemowlęctwa duchowego.

Niemowlę bez matki to listek gnany wiatrem, to ptaszyna bez gniazdka. Napisz, że dusze, które uczują powołanie do wejścia na drogę niemowlęctwa duchowego, powinny iść za pociągiem łaski, ale pierwszą ich czynnością, pierwszym niejako aktem tego życia, niech będzie gorąca, serdeczna i szczera miłość Matki Najświętszej. Trzeba się Jej oddać całkowicie i zupełnie, bo Ona wie, co niemowlęciu jest potrzebne, a równocześnie zna upodobanie swego Syna. Trzeba zaufać Matce Najświętszej, bo Ona nikogo nie zawiedzie. Więcej Maryja wyprosić może u Boga, niż niemowlę zapragnąć jest zdolne. Niech dusza-niemowlę nie czyni nic takiego, czym mogłaby sprawić przykrość swej niebieskiej Matce, czym mogłaby Ją zasmucić.

Trzeba być posłusznym dzieckiem Niepokalanej. Widziałaś nieraz matkę otoczoną liczną rodziną. Dla każdego dziecka ma ona słowo pociechy czy zachęty. Obchodzi ją los każdego dziecka, a jednak najwięcej starań poświęca niemowlęciu. Najczęściej pochyla się nad jego kolebką, tuli go najbliżej swojego serca, karmi go mlekiem swoich piersi, żyje niejako dla niego, spędza całe godziny w jego towarzystwie, choć w zamian otrzymuje tylko uśmiech, spojrzenie i niezrozumiałe dla innych, ale wymowne dla niej, gaworzenie. Dziecino, jeżeli dusza chce być przedmiotem takiej czułej opieki i miłości Matki Najświętszej, niech wejdzie na drogę niemowlęctwa duchowego. Dzieciom większym matka wskazuje drogę, którą iść mają. Małe - prowadzi za rękę, a niemowlęta sama przenosi na drugi brzeg. Czyż nie jest to szczęście dla duszy? Czyż nie jest to bezpieczeństwo przylgnąć do Matki; nie odwracać nawet oczu na kamienie przydrożne, na drogę opoczystą, na zbrukaną ziemię, ale wzrok swej duszy zatopić w błękitach, wpatrywać się w słońce złagodzone blaskiem zorzy - a nade wszystko kochać, kochać bez obawy.

Z Bogiem

Maryja do zbawienia nie jest koniecznie potrzebna. W sensie jej kult.

Ona jest wzorem, pomocą ale nie warunkiem zbawienia, bo zbawia Jezus.

A gdzie napisałam, że Jezus nie zbawia?
Widocznie źle mnie zrozumiałeś.... chodzi mi o to, że Maryja w sercu człowieka musi być na pierwszym miejscu zaraz po Panu Jezusie Przecież Maryja została wywyższona do godności Matki Boga. Przez Nią spływają na nas wody zmiłowań. Jest Ona nazywana Matką łaski bożej. Przytoczę jeszcze wypowiedz bł. Berchmansa :
"Tak długo słusznie obawiać mi się należy o moje zbawienie, jak długo nie będę miał stałego nabożeństwa do Maryi."

Z Bogiem

Czy nie wydaje sie wam, ze czym innym jest zbawienie (i świadomość bycia zbawionym) a czym innym świętość życia, która jest skutkiem codziennej współpracy z łaską? Jesli, oczywiscie, tak świętość rozumieć.