Wiem, że to dziwne, ale niemalże odkąd pamiętam mam takie dwa wyobrażenia:
1. To może i chore, ale lubię sobie wyobrażać, że jestem w związku z osoba niepełnosprawną- nie podnieca mnie to ani nic w tym typie, nie wiem skąd się to bierze, ale myślę, że po prostu imponowałoby mi tak przezwyciężanie słabości itd. poza tym czuję, że taka osoba nie miałaby cech, które przeważnie irytują mnie u płci przeciwnej. Czy to złe?
2. Czasem, gdy obejrzę film, czy przeczytam książkę wyobrażam sobie, że jestem w podobnej stylistyce i podobna do bohatera, który najbardziej mi przypadł do gustu. Problem w tym, że często moje ulubione postacie to osoby niejednoznaczne, które wyrządziły wiele zła (dobre postacie są wdg mnie tworzone wszystkie na jedno kopyto). No i też wyobrażam sobie, że robię coś złego np. dlatego że znalazłam się w sytuacji niemal bez wyjścia. Oczywiście odróżniam to od świata realnego i myślę, że w rzeczywistości postąpiłabym inaczej. Czy jednak takie myśli są złe i czy powinnam zaprzestać czytania książek, które je u mnie wywołują?
Ostatnio mam dużo dylematów tego typu itd. (co jest pewnie spowodowane nerwicą) ale zdecydowałam, że pójdę do księdza po wizycie u psychologa i będę spokojniejsza, bo boje się, że teraz albo spowiedź wywołałaby u mnie większy lęk albo podeszłabym do niej tak zdenerwowana i zestresowana, że nie do końca dobrze bym powiedziała o moich problemach.

Już pierwsze linijki sugerują tu jakieś zaburzenia. W gruncie rzeczy nie za bardzo rozumiem czemu tutaj o to pytasz. Problemem jest owa nerwica i ona zaburza percepcję. Dlatego nie pytaj o to czy grzeszy bo nie w tym jest problem. Psycholog ok i kierownik duchowy ok. Żadne fora i analizowanie czy "deptanie mrówek" to grzech, najlepiej śmiertelny. Jeśli spowiedź to problem to co dopiero wątek na forum może namieszać.