Czy narodziłeś się na nowo?

"Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego".

Narodzenie na nowo dokonuje się poprzez pokutę (chęć odwrócenia się od grzechów, zmiany życia), połączoną z wiarą w Boga. Dzięki narodzeniu na nowo otrzymujemy Ducha Bożego i możemy zostać w przyszłości zbawieni, jeśli wytrwamy w wierze i dobru. Duch wykonuje w nas pracę, której, jako że mamy wolną wolę, możemy się przeciwstawiać ("gaszenie Ducha", "zasmucanie Ducha") lub pomagać.

"Jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.” Koryntian 5: 17

Duch jest przeciwny naturalnym zachowaniom i pragnieniom człowieka, stąd od chwili narodzenia na nowo nosimy w sobie dwoistość celów i dążeń:

https://www.youtube.com/watch?v=qmB-C8R_vOI

Dzięki obecności Ducha Bożego rozumiemy, czym jest grzech, widzimy go jaśniej i nie chcemy go popełniać. Zmieniamy się. Możemy zawalczyć z grzechem i wygrać. Biblia nazywa to "uświęceniem".

Jest to bardzo ważne, ponieważ bez narodzenia na nowo i bez uświęcenia, nie ma możliwości zbawienia.

"Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie będzie oglądał Boga Hbr 12:14

Narodzenie na nowo jest łaską, którą otrzymujemy od Boga- możliwością oczyszczenia i zbawienia po śmierci. Umożliwia wejście na wąską ścieżkę, która wiedzie ku zbawieniu i pozostanie na niej do końca.

„Tym zaś, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani z cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.” J. 1:12-13

Jezus chodził po miastach i namawiał żydów do pokutowania, wielokrotnie podkreślał znaczenie pokuty. Dlatego, że pokuta jest konieczna do narodzenia się na nowo i otwiera na doświadczenie Ducha Bożego:

https://www.youtube.com/watch?v=DhfeKSWaH8w

Bóg namawia w swoim Słowie: "świętymi bądźcie, jak ja jestem święty". Greckie słowo "hagios" (oryginał Nowego Testamentu był spisany w grece) oznacza "oddzielony". Bóg jest oddzielony od świata, nieskończenie doskonały i namawia nas do dążenia do doskonałości. Chrześcijanin ma się oddzielić od grzechu i grzesznego świata:

https://www.youtube.com/watch?v=9aa4yJrmrNA
https://www.youtube.com/watch?v=LGwqNkAqKaw

Bez narodzenia na nowo uświęcenie nie jest możliwe, bo- jak mówił Jezus: beze mnie nic zrobić nie możecie.

Jeżeli czujesz, że Twoja wiara jest jałowa i nie możesz poradzić sobie ze swoim życiem, najprawdopodobniej nie narodziłeś się na nowo i musisz zacząć szukać Boga, zwrócić się do niego bezpośrednio i pokutować:

https://www.youtube.com/watch?v=L2YftF9kGHA&index=3&list=PLyLhMCwI4rNhMhZLjQBsCeXlQF-DATC5H

Co to za gnostycka, obca chrześcijańskiej myśli propaganda?

Proszę o uwzględnienie przy kolejnych postach, że nie jest to forum misjonarskie, ale dyskusyjne.
O czym chcesz porozmawiać?

ZEFCIU, to prawda biblijna.
Czy Biblia zawiera według Ciebie "obcą chrześcijaństwu, gnostycką propagandę"?

Cytaty z Biblii:

"Umiłowani! Proszę, abyście jak obcy i przybysze powstrzymywali się od cielesnych pożądań, które walczą przeciwko duszy" 1 Piotra 2:11

"Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie" Ga 5:16-17

"Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe" Mk 13:38

"Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać - nie. Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. Albowiem wewnętrzny człowiek [we mnie] ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach. Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego! Tak więc umysłem służę Prawu Bożemu, ciałem zaś - prawu grzechu." Rz 7:18-25

O narodzeniu na nowo
Czekam na Wasze przemyślenia w tym temacie.

PS
OK. To przyzwyczajenie z prowadzenia bloga. Niemniej czekam na dyskusję

To może skorzystaj z opcji wyszukiwarki i znajdź już tematy, w których pisano o "narodzeniu na nowo"?


ps.
Twoja odpowiedź skierowana do @zefciu zawiera w 91% tylko cytaty biblijne bez prowadzenia jakiejkolwiek rozmowy i wyrażania jakiegokolwiek własnego stosunku, czy sposobu rozumienia tekstu biblijnego. A na pewno nie jest odpowiedzią na wątpliwości @zefcia

Myślę, że pojawiające się czasem u starożytnych chrześcijan poglądy o ponownym narodzeniu, czyli reinkarnacji, były krytykowane i potępiane już przez ówczesnych.

Co się drzesz?
Nie. Czy Twój post należy do Biblii?
No i gdzie tutaj jest o naturalnych zachowaniach i pragnieniach człowieka?

Dobrze wiesz, że takie poglądy o reinkarnacji nie pojawiały się u chrześcijan. Dobrze też wiesz, że pojęcie ponownego narodzenia zawarte w rozmowie Chrystusa z Nikodemem nie ma niczego wspólnego z reinkarnacją. Ale kto Ci broni trollować...

Czyżbyś aż tak nie miał pojęcia do takiego stopnia różnorodne było starożytne chrześcijaństwo? Oczywiście, że poglądy o reinkarnacji występowały także u chrześcijan.

Choćby sławny i zasłużony Orygenes (II/III w.) -- głosił preegzystencję dusz, pogląd, który został potępiony dopiero 300 lat po jego śmierci, przy okazji debaty nad "Trzema rozdziałami" na drugim soborze konstantynopolitańskim (553). A Orygenes z pewnością był chrześcijaninem. Mam nadzieję, że rozumiesz, że sobory ustalały, co prawowierne, a co błędne spośród poglądów, jakie występowały u chrześcijan. Że rozumiesz, iż wobec pogan czy żydów anathema nie miała sensu, hę? Każdy obwołany heretykiem to z definicji chrześcijanin. Tylko tyle, że uznany za "nieprawowiernego". Otóż Orygenes nie tylko uznawał preegzystencję dusz, ale też wędrówkę dusz. Co teologowie w kolejnych pokoleniach, już od starożytności, najchętniej przemilczali, albo odpowiednio przeinaczali, bo Orygenes był myślicielem zbyt wielkiego formatu, żeby go sobie tak łatwo odpuścić jako "własnego", jako autorytet...

W zasadzie nie ma problemy. Stefanii chodziło pewnie o te negatywne sfery życia człowieka, złe pragnienia, złe zachowania. Zefciu zrozumiał to dosłownie, tzn naturalne skłonności typu potrzeba bliskości, szacunku, docenienia, w tej wypowiedzi mieściły się w naturalnych pragnieniach. Oboje tego nie dostrzegliście?

Natomiast ten termin narodzenie na nowo jest popularny w pewnych kręgach. Ale nie jest to żadna rewaluacja i równie dobrze można go zastąpić tradycyjnym nawracajcie się i wierzcie w ewangelię. Chyba że ktoś zacznie przekonywać że potrzebne jest narodzenie się na nowo, czyli wejście w świat charyzmatów i specjalnych działań Ducha Św., jaki element niezbędny. O ile katolicy traktują to jako opcję, to jest wielu protestantów, którzy w tym upatrują podstawę zbawienia. Nie jest najlepszym sposobem na dyskusję od pierwszego zdania sugerować rozmówcom, że źle wierzą.

Chwyć węża, chwyć węża i udowodnij, żeś prawdziwie uwierzył!

998...
Choćby heretyk Orygenes. Podobno głosił. Jednak z zachowanych pism nijako to nie wynika.
Gdybyś miał zielone pojęcie, jak działały Sobory Powszechne, to byś wiedział, że nie jest to żaden argument.
Oczywiście że nie. Sobory określały, co jest chrześcijańską nauką, a co nią nie jest.

Nie gadaj do mnie slangiem gimbusów, bo go nie znam.

... który był bez wątpienia chrześcijaninem. A twierdziłeś, że u chrześcijan poglądy o reinkarnacji nie występowały. Jawne brednie.

Doucz się, mówiłem ci. Nauczanie Orygenesa o preegzystencji dusz ludzkich, potępione po trzystu latach w pierwszej anatemie drugiego soboru konstantynopolitańskiego, jest dobrze znane i równie charakterystyczne co jego teoria apokatastazy (również potępiona).

Że co? W przeciwieństwie do ciebie, wiem, jak działały starożytne sobory i jak powstawała doktryna.

Muj borze! Co za brednia i ignorancja! Uczestnicy soborów głosowali, co uważają za ortodoksję, czyli "prawowierność" i nic więcej. Wydaje ci się, że np. zwolennicy nauczania Ariusza, Nestoriusza lub choćby Lutra to nie chrześcijanie?

O co Ci dziecko chodzi?
Uważasz, że wystarczy, że jeśli jedna z miliarda osób uważających się za chrześcijan coś twierdzi i już "u chrześcijan występuje" jakieś wierzenie? W takim układzie w ogóle nie ma sensu mówić o chrześcijaństwie, bo chrześcijaństwo obejmuje wszystkie możliwe wierzenia.
Weź się walnij. Masz argumenty - przedstaw. Teksty typu "doucz się" sobie daruj.Oczywiście mógłbyś np. zacytować. Ale po co, jak jest łatwiejsza metoda. 997...
No i ad verecundiam. Jak to u naszego słynnego astronoma i teologa akruka zwykle bywa.
Że to iż Sobory zwoływano z konkretnych powodów, a nie aby zdefiniować kompletną doktrynę. Każdy Sobór Powszechny był odpowiedzią na konkretne herezje i do nich się stosunkował.
Według ówczesnego rozumienia ortodoksja była z chrześcijaństwem tożsama. No chyba, że uprawiasz aż taki prezentyzm, że Ci się wydaje, że już wtedy się zastanawiano nad tym, z którymi heretykami można prowadzić taki dialog, a z którymi inny. Św. Jan Damasceński nazywał "heretykami" muzułmanów. Wychodzi według rozumienia naszego wielkiego astronoma, co to w południe Wenus ogląda, że muzułmanie byli wtedy chrześcijanami.

Jakbyś nie wyciął, co zacytowałem, to byś wiedział. Gadaj sam ze sobą, kiepski manipulatorze.