Witam.

chciałem odpowiedzieć w podobnym poście, ale kiedy byłem gotowy do pisania okazało się, że temat jest zamkniety
To zakładam nowy, ewentualnie można przenieść jak będzie trzeba.

zacznę od tego

Katechizmy wyliczają sześć grzechów przeciwko Duchowi Świętemu, świadczących o wyjątkowej zatwardziałości grzeszników:
1. grzeszyć zuchwale w nadziei miłosierdzia Bożego,
2. rozpaczać albo wątpić w łaskę Boża,
3. sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej,
4. nie życzyć lub zazdrościć bliźniemu łaski Bożej,
5. mieć zatwardziałe serce na zbawienne natchnienia,
6. umyślnie zaniedbywać pokutę aż do śmierci.

Każdemu zdarzyło się pewnie przez jakiś czas dłużej lub krócej ( razem z innymi grzechami lub pojedyńczo) grzeszyć zuchwale rozpaczać o łasce Bożej, sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej, zazdrościć bliźniemu łaski Bożej, mieć zatwardziałe serce, umyślanie zaniedbywać pokutę.

Czy to wszystko znaczy, że zgrzeszyłem przeciw Duchowi Świętemu ? Jeśli wątpię w łaskę Bożą po czym mam czas jakiegoś zaufania do Boga po czym znów wracam do tego grzechu poprzez jakieś okoliczności, jeśli grzeszę zuchwale ( np. nieczystością ) z którą mam problemy i wiem mam świadomość tego, że Bóg to widzi, że o tym wie ja wiem, że to jest złe, ale to robie ( bo nie umiem sobie poradzić ) to czy grzeszę przeciw Duchowi Świętemu ?

Czy jeśli obraziłem Ducha Świętego raz brakiem wiary, zaniedbaniem, rozpaczą czy sprzeciwem to czy wówczas już zgrzeszyłem i jestem "stracony" ?

Najlepiej zapytać o to spowiednika.

Bardzo często na forum mamy odpowiedzi aby "zapytać spowiednika", ale kiedy? przy spowiedzi? gdy jest kolejka, szepczemy coś i chodzi tylko aby powiedzieć grzechy? Może lepiej zapytać jakiegoś księdza nie wtedy gdy będziemy się spowiadali, ale np. mailowo.

To pojęcie " grzech przeciwko Duchowi Świętemu" pochodzi z Biblii i w Biblii należy szukać odpowiedzi czym jest.

Te rzeczy które wypunktowałeś nie mają najmniejszego sensu co sam zresztą zauważyłeś. Jeśli taka by była prawda to 100% ludzi na świecie idzie na stracenie bo raczej nie ma człowieka który w którejś z tych dziedzin nigdy nie zgrzeszył...

Czym jest grzech przeciwko Duchowi Św. to wyjaśnia Biblia.

Idziemy wtedy, gdy nie ma kolejek. Chyba jednak lepsze jest spotkanie w realu.

W dużym skrócie, istotą grzechów przeciwko Duchowi Świętemu jest trwanie w nich. Napisałeś, że wracasz do Boga, że nie umiesz sobie poradzić z nieczystością. A więc to znaczy, że próbujesz, wiesz że to złe, a nie mówisz sobie nic w stylu "co mi tam Bóg będzie mówił jak mam żyć, nieczystość nie jest zła".
Z przekazów Biblii wynika to, iż Bóg jest nieskończenie miłosierny, ale z Jego miłosierdzia nie wolno się naigrawać ani lekceważyć (udawać, że chcę się pojednać, ale tego świadomie i z premedytacją nie robię, nie wierzyć, że Bóg jest dla mnie miłosierny).
Zatem na przykład w trzecim grzechu z listy chodzi o to, że nie uznajemy jakiejś prawdy, aby sobie swobodnie grzeszyć i by nam było wygodnie.
Zazdrość jest uczuciem, a uczucia nie są grzechem. Mogą nim być czyny, które wynikają z tego uczucia. Jeśli Bóg obdarzył mojego kolegę talentem do gry na gitarze, a mnie to wybitnie nie idzie i mu tego zazdroszczę, to albo może mnie to zmotywować do wytrwalszej nauki albo do niszczenia jego hobby i robienia wszystkiego, aby mu nie szło. Mogę zazdrościć koledze wspaniałej żony i samemu szukać podobnej albo go zabić z tej zazdrości. Tak więc samo zazdroszczenie nie jest grzechem przeciwko Duchowi Świętemu. Tak ja to rozumiem. Jeśli chciałbyś poczytać więcej na ten temat, polecam ten artykuł:
http://www.mateusz.pl/ksiazki/js-sd/Js-sd_55.htm

Również wolę rozwiązywać dylematy w konfesjonale (w tym celu staram się je przedstawiać zwięźle). Jeśli ksiądz uzna jakieś postępowanie za grzech, wtedy jest on już jakby wypowiedziany. Jeśli rozmowa miała miejsce poza konfesjonałem, trzeba o nim powiedzieć.

No dobra a jak pójdziecie do tego spowiednika i on nie będzie wiedział, albo nagada wam bzdur to co? Może samemu warto poczytać Biblię? Tobie triste też polecam bo to co napisałeś/napisałaś jednak się nie zgadza z tym czego naucza Pismo. Np. to że Bóg jest nieskończenie miłosierny, albo to że uczucia nie są grzechem.

Jak ksiądz nie będzie wiedział to zadecyduje co zrobić, a jego odpowiedź będzie wiążąca. Można też oczywiście zapytać przy następnej spowiedzi innego księdza, jeśli ma się wątpliwości. Zawsze jest szansa, że ksiądz się pomyli, obojętnie czy w konfesjonale, czy w prywatnej rozmowie, czy mailowo A co do czytania Biblii, też jestem oczywiście za tym, aby ją samemu czytać. Ale ważne jest to, aby umieć wszystko zrozumieć.

Mogę prosić o konkretne cytaty albo miejsca w Biblii? Przeczytałem NT kilka razy i połowę ST, i nie pamiętam np. sytuacji w których zazdrość sama w sobie jako uczucie byłaby grzechem.

List do Rzymian 13:6-11

Wyjścia 20:17

Pożądanie to jeszcze nie żaden czyn ale coś co siedzi w sercu (uczucie). Oczywiście mówię o takiej zazdrości, że komuś się powodzi a my się z tym źle czujemy. Jest też dobra zazdrość w wydaniu takim w jakim np Bóg jest zazdrosny o swój lud, albo mąż o swoją żonę. Czyli nie chce się nią dzielić z nikim innym bo jest jego.


albo

List Jakuba 4:1

Pierwszy grzech ukazany w Biblii to pycha, której uległa Ewa.
Drugim ukazanym grzechem jest własnie zazdrość skutkująca morderstwem - Kain zabija Abla, zazdrośni bracia zamierzają zabić Józefa i sprzedają go w niewolę.

Chcąc być czytelnikiem Biblii [nie tylko w avatarze ], odwołam się do niej właśnie... [oraz do komentarzy biblijnych bo nie uważam się za kogoś, kto "skonsumował wszystkie rozumy" ]

Czytamy tak:
Mt 12:32 bw "A jeśliby ktoś rzekł słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone; ale temu, kto by mówił przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone ani w tym wieku ani w przyszłym."

Mk 3:29 bw "Kto by jednak zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie dostąpi odpuszczenia na wieki, ale będzie winien grzechu wiekuistego."

Łk 12:10 bw "Każdemu, kto powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone; lecz kto by bluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, temu nie będzie odpuszczone."

Mam takie komentarze:

Komentarz praktyczny - Mateusza 12:32
Posądzanie Jezusa o zmowę z szatanem uznał Zbawiciel za bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu. W rzeczywistości bowiem sam Duch Boży działał przez Chrystusa dokonującego egzorcyzmów. Otóż bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu jest chyba najcięższym grzechem, jaki człowiek może popełnić. Chrystus wręcz oświadcza, że grzech ten nigdy nie będzie odpuszczony ani w tym życiu, ani w przyszłym. W praktyce bowiem bluźnierca ów popada w taką zatwardziałość serca i zaślepienie umysłu, że odłącza się sam dobrowolnie od Boga.

Komentarz tysiąclatki - Mateusza 12:32
Człowiekowi może być wybaczona pomyłka co do boskiej godności Jezusa, ukrytej w pokornym uniżeniu się „Syna Człowieczego” (8,20+), jednakże nie może mu być wybaczone zamykanie oczu i serca na wspaniałe dzieła Ducha Świętego. Jeśli człowiek je neguje, opierając się na siłach nieprzyjaznych Bogu, z góry odrzuca zbawczą propozycję, jaką Bóg mu czyni, i stawia się poza zasięgiem zbawienia (por. Hbr 6,4-6; 10,26-31).

Mk 3,30 Przypisywanie demonowi tego, co jest dziełem Ducha Świętego, równa się odrzuceniu światła łaski Bożej i przebaczenia, które z niej pochodzi. Taka postawa sama przez się wyklucza z kręgu zbawienia, łaska jednak może ją zmienić i wówczas powrót do zbawienia jest możliwy.
======
Choć Mateusz i Łukasz tego nie podają, to Marek dodaje ważny komentarz [najważniejszy z wszystkich bo natchniony]:
Mk 3:30 bw "Bo mówili: Ma ducha nieczystego."

Dla mnie to zdanie: "Bo mówili: Ma ducha nieczystego" [inne przekłady podają: "zaczęli rozgłaszać, że jest w Nim duch nieczysty"; "Twierdzili bowiem: Jest opętany przez ducha nieczystego."; "Mówili bowiem: Opętał Go duch nieczysty."]
jest chyba kluczowe, aby dobrze zrozumieć czym jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu.

Najczęstszą interpretacją z jaką się spotykałem jest ta, iż ten grzech ma miejsce wówczas, gdy ktoś uparcie tkwi w grzechu jakimś... nie chce się opamiętać... odrzuca przekonywanie Ducha Świętego, który właśnie m.in. przekonuje o grzechu (i o sprawiedliwości, i o sądzie - jak czytamy w ew. Jana 16,8).

Czy jednak praktyka życia nie pokazuje, że są osoby, które za nic w świecie nie chcą się nawrócić... TERAZ! Bo po jakimś czasie okazuje się, że jednak się nawracają?! Można tego typu świadectwa słyszeć od osób, które w zasadzie nie powinny się już dać nawrócić, gdyby swoim uporem w złym, zgrzeszyły przeciw Duchowi Świętemu...
A jednak następuje przemiana... KIEDYŚ, choć teraz można by ich przekreślić.

No nie wiem, co o tym myślicie, ale dla mnie ten szczególny grzech miał swoje szczególne miejsce za dni Jezusa, gdy On mocą Ducha Świętego dokonywał uwolnień od demonów (i innych cudów), a jednak ze strony opozycji padały głosy, że robi to mocą Belzebuba, księcia demonów [i ogólnie siłami wrogimi Bogu].

Czy później i współcześnie można ten szczególny grzech popełnić? [piszę szczególny bo jak inaczej to nazwać, skoro nawet - jak czytamy - mówienie przeciw Synowi Człowieczemu jest przebaczalne, ale nie jest przebaczalne w przypadku zwracania się przeciwko Duchowi Świętemu; czy DŚ jest ważniejszy od Jezusa? No chyba nie o to chodzi... A raczej o to, że oskarżenia wrogów Jezusa uderzały w jedność działania Syna i Ducha!
Na ziemi Chrystus działał w mocy Ducha Świętego - w sposób zjednoczony; przypisywanie tym działaniom źródła demonicznego ("bo mówili: ma ducha nieczystego"), rozrywało tę jedność Boską... próbowało rozerwać, a to było niedopuszczalne! - stąd, myślę, tak surowe słowa Jezusa...]

Czy zatem obecnie można zgrzeszyć przeciw Duchowi Świętemu? Hmmm... Gdyby na ziemi dalej chodził Jezus i działał jak kiedyś osobiście to robił, to taki grzech byłby jak najbardziej możliwy.
Jednak fizycznie Go tu nie ma!
Ale są ludzie, którzy też mocą Ducha Świętego czynią cuda - a raczej: to DŚ przez nich czyni...
I gdyby ktoś to ich działanie przypisywał siłom demonicznym, to może wtedy by było ryzyko popełnienia takiego grzechu...(?)
Nie wiem. Mimo wszystko jest to jednak nie do końca jasne...

Login2, dla porządku:

Grzechem jest to co jest dobrowolne. To znaczy, że możesz wybrać, czy istnieje czy nie. Uczucia nie wybierasz, po prostu czujesz. Możesz podejmować w związku z nim grzeszne działania lub nie, ale na fakt uczucia nie masz wpływu. Dlatego grzechem być nie może.

Nie jest grzechem, że chce ci się pić. Nie jest grzechem, że czujesz zimno. Nie jest grzechem także żadna emocja: gniew, zazdrość, zakochanie. Emocja to emocja. Nie masz na nią wpływu, możesz tylko wmawiać sobie, że jej nie ma. Ale to do niczego nie prowadzi.

A co do meritum: istotą grzechu przeciw Duchowi Świętemu jest brak żalu, który zamyka na miłosierdzie. Jeśli ktoś żałuje, to tego grzechu nie popełnił. Najprostszy test.