"Bóg żąda ode mnie tylko jednej rzeczy, lecz trzeba wielu innych, by ją osiągnąć i do niej dojść. O, Boże, jakaż przemoc. W jednej sprawie żądasz ode mnie zbyt wiele; chcesz bowiem, bym wpierw z Tobą umarła na krzyżu śmiercią mistyczną. Śmiercią zbyt dla mnie srogą, choć słodką, gdyż zanim umrę, muszę podporządkować się tysiącu śmierci." Św. Paweł od Krzyża wyraźnie tu nawiązuje do cierpienia, które jest cenne, gdyż jednoczy nas z Bogiem. Streszczeniem byłyby słowa Św. Teresy z Avila "nie umrzeć, ale cierpieć"!!! Jakaż słodycz dla duszy, umierać cierpiąc dla Jezusa!!! Lecz cierpienie jest tylko drogą, jednak uświęconą przez wzór samego Boga. Czy można postawić znak równości między cierpieniem a śmiercią mistyczną?

Nie, bo nie każde cierpienie to śmierć mistyczna.
Bóg nie żąda od nikogo, żeby cierpiał jak On. Tak może się tylko wydawać osobom, które mają wypaczony obraz miłości.

co to jest ,,smierc mistyczna"?

Mniszko jest 2 mozliwosci:
1jestes kandydatka na wielka swietą
2.ja mam rację i to co piszesz traci jakims chorym rojeniem,mimo ,z e wyglada to na cytaty swietych

Ale istnieje śmierć mistyczna. Co jest nią wg Was?

Bo wg mnie umartwienie woli tak, abym nie pragnęła bardziej cierpienia niż śmierci, tylko tego wszystkiego, czego Bóg oczekuje ode mnie, pomijając własne pragnienia.

Może śmierć mistyczna jest tak nieunikniona jak śmierć cielesna ?
Dla jednych może to być cierpienie, dla innych odarcie z iluzji i złudzeń, i życie w prawdzie. Może ile śmierci cielesnych tyle też śmierci mistycznych ?

To chyba nie ma znaczenia czym jest śmierć mistyczna dla każdego z nas, liczy się to co naprawdę znaczy to pojęcie w Kościele choć nie udało mi się znaleźć jasnej definicji. W jednym źródle określono śmiercią mistyczną stan pewnej kobiety której organizm na kilka godzin przestał funkcjonować - albo przynajmniej innym się wydawało, że umarła - a potem okazało się, że miała wizje. W innym mianem śmierci mistycznej nazwano wyjatkowe przeżywanie męki Jezusa.
Zdecydowanie wolę mistyczne życie od mistycznej śmierci

ja też

A ja pragnę żyć jak umarła dla ziemskich spraw, żyć tylko w Bogu.

A ja nie Uwielbiam ten świat, uwielbiam doświadczać jego piękna, cieszyć się muzyką, obrazami, sztuką, móc tworzyć, rozmawiać, jeździć na rowerze na 60 kilometrowe wycieczki, podziwiać architekturę, czytać książki, spacerować w ładnych miejscach, zjadać dobre rzeczy, wąchać zapach aromatycznych kadzidełek, próbować coraz to nowe herbaty i robić inne najróżniejsze świetne rzeczy No i przede wszystkim kocham siebie oraz pewną dziewczynę, dlatego mam zamiar użyć wszystkich moich możliwości żeby te dwie osoby były szczęśliwe - zwłaszcza ta druga

A ja powiem przekornie - podziwiając piękno tego świata jestem dla niego umarła. Podjęłam już wyrzeczenie na Wielki Post, i wierzcie mi, że będzie to wielki ból ...dla mnie. Już czuję w sobie to cierpienie, bo zaczynam z wyrzeczeniem od tej chwili. Nie wiem, jak wytrwam będąc tak słabą - mogę się tylko rzucić w kochające objęcia Jezusa i mówić mu, jak bardzo Go kocham. Sama z siebie nie dałabym rady, i nie wiem czy dam radę w ogóle.

"Ze wszystkich sił starać się będę naśladować mojego Jezusa i jeśli będę zmartwiona, opuszczona, zasmucona, będę z Nim w Ogrójcu; jeśli będę zniesławiana i przeklinana, będę Mu towarzyszyła w Pretorium; jeśli będę załamana i niespokojna śmiertelnymi cierpieniami, będę Mu wiernie towarzyszyła we wspinaczce na Górę i wielkodusznie - na krzyżu. Włócznia w sercu! O, jakże słodkie umieranie." [Paweł od Krzyża] (pozdrowienia dla mojego kierownika duchowego)

Nie obraź się Mniszko, ale dla mnie to co napisałaś brzmi bardzo sztucznie. "Podjęłam się wielkiego wyzwania, och mówię wam, będę bardzo cierpiała, ale ja kocham Jezusa, och patrzcie jak się poświęcam, moja miłość musi być wielka" - tak właśnie brzmią dla mnie, jakbyś robiła to po to by coś komuś udowodnić.

To ja też z przekory zadam Ci pytanie, abyś się nad nim zastanowiła: czy kochałabyś Jezusa równie mocno, wiedząc że on nie kocha Ciebie i nigdy nie pokocha?

Wydaje mi się, że coś pokręciłaś z tym cytatem - podpisałaś "Paweł od Krzyża", a osoba która się w nim wypowiada jest rodzaju żeńskiego

Podpisałam "Paweł od Krzyża", bo Święty pisze o duszy, więc w rodzaju żeńskim.

Nie chcę się chwalić - raczej jestem pewna swego upadku i pisząc tu o tym chcę się wzmocnić - żebym mogła pomyśleć : postanowiłam to na forum, wstyd zawalić sprawę. Bo to moja wielka słabość... niby drobna rzecz, a jednak... I od razu przyszło mi do głowy drugie postanowienie... jak tu wątpić, że forum ma dobry wpływ na człowieka? Jeśli to co piszę, brzmi sztucznie, to w tym też poddaję się woli Boga - widocznie On dopuszcza, bym była niezrozumiana.

Kochałabym Jezusa, nawet wiedząc, że nie mam wzajemności... i co dziwne, poznałam to już w 13-tym roku życia. Mogę powiedzieć, że mam doświadczenie w miłości bez wzajemności.

W miłości czy zakochaniu?
Pytam, bo ja, żeby zrozumieć czym jest miłość, a czym miłość nie jest, musiałem przeczytać kilka mądrych książek (czym oczywiście nie sugeruję, że każdy, w tym Ty, podąża taką samą drogą) i pojąłęm to dopiero mając 20 lat.
Co do niezrozumienia, to kwestia człowieka jak się wypowiada, tego jaką ma w tym wprawę, nie Pana - On nie steruje każdą czynnością człowieka

Mniszko podziwiam Cie szczerze.
Czy pragniesz wstapic do zakonu?

W miłości

Lucynko, tak, pragnę wstąpić do zakonu, a przynajmniej złożyć ślub czystości, do czego się przygotowuję pod kierownictwem kapłana. Bez jego zgody tego nie zrobię...