Jak można przeczytać na portalu Wiara.pl dziś ruszyła z Krakowa grupa 1200 osób, głównie studentów, w 44-kilometrową drogę krzyżową.
Targają ze sobą brzozowy krzyż noszony na zmianę przez wszystkich w wydzielonych grupach.

Na pewno jest to pewne niezapomniane fizycznie przeżycie, bo sama droga dla mieszczuchów, nawet młodych, może stanowić pewne wyzwanie. "To często młodzi, którzy sami przyznają, że zapominali o przeżywaniu postu.".
Jaki jest sens takiej drogi krzyżowej? Zadość uczynienie (komu? sobie?) za pewną letniość? Pojedynczy zryw sumienia? A może poszukiwania jakiś przeżyć duchowych? A może to niezły pomysł na przyciągnięcie młodych, którzy w swej naturze lubią takie wyzwania (więcej, wyżej, dalej).

Co o tym myślicie?

W Gliwicach zorganizowano 35 km nocną drogę krzyżową i każdej 5-6 osobowej grupie przydzielono prawie 2 metrowy krzyż.

Nie traktuj mnie jak dziecko.

Pytam o to, czy widzicie sens i jaki w 44 kilometrowej drodze krzyżowej.
A może ktoś w podobnej uczestniczył i podzieli się własnymi wrażeniami?

Jest to taki sam sens, jak w każdej innej drodze krzyżowej - tylko, że tak powiem, bardziej.

Nie uczestniczyłem, ale wielokrotnie brałem udział w drodze krzyżowej na dróżkach Kalwarii Zebrzydowskiej. Miałem również udział w powstaniu jednej z dróg krzyżowych na jednej z gór Beskidu Wyspowego.

Czy wg ciebie ekstremalne wyczerpanie, obtarcia, kontuzje wzmacniają przeżycia, powiększają sens drogi krzyżowej, nadają jej nowej jakości?

O ile nastąpi wyczerpanie.
Przeszłam kiedyś całe dróżki (ok 6 km) Jezusa w Kalwarii Zebrzydowskiej na bosaka - nie była wyczerpana, nie otarłam na kamieniach nóg.
A przeżycie nieporównywalne do "normalnego" odprawiania dróżek.

Z pewnością. Bardziej przybliżają ją do męki Chrystusa.

- Idea wzięła się stąd, że nie wierzę w słowa, ale w siłę doświadczenia osobistego. Gdy ktoś przejdzie z krzyżem taki dystans, droga go naprawdę poruszy, dosłownie zaboli. Ja potem trzy dni kulałem – twierdzi pomysłodawca drogi ks. Jacek Stryczek, duszpasterz akademicki, prezes krakowskiego Stowarzyszenia Wiosna.
A więc jednak wyczerpanie, ból, kontuzje (3 dni kulał).

Kozioł pisze:"Targają ze sobą krzyż" Ten brak szacunka dla KRZYŻA całkowicie Cię dyskwalifikuje.

Gdzie zatem jest granica? Czy można coraz bardziej podnosić poprzeczkę? Czy np. droga 60km będzie lepsza od tej 44 kilometrowej? A może masz pomysły na jeszcze większe wzmocnienie przeżycia?

Mam pełen szacunek dla Krzyża. Oni zabrali ze sobą brzozowy krzyż, dwa długie pnie zbite ze soba jako obciążenie, dodatkowy bodziec. Proszę nie mieszaj pojęć i nie szukaj wrogości tam, gdzie jej nie ma.

Kozioł spytaj się Jezusa gdzie była granica Jego męki.
Teraz siedź sobie wygodnie w fotelu i narzekaj.
Nie pasuje, nikt cię nie zmusza do tego?
Są różni ludzie i różne potrzeby, nikt siłą ich tam nie ciągnie.
Może zamiast kolejny raz czepiać się katolików, daj po prostu świadectwo Twojej wiary, Twojej duchowości, potrafisz?

Dlaczego lepsza? Każda DK jest tak samo dobra. Potrafię sobie wyobrazić nawet jeszcze dłuższe, jak ktoś je zechce zorganizować, to proszę bardzo. W niektórych krajach organizuje się nawet prawdziwe krzyżowania - ale to już raczej przesada, choć jeśli kto chce..

Co Cie tak obraziło słowo "targają"?...."targać" wedła słownika j. polskiego znaczy m.in. nieść coś lub wlec z wysiłkiem.
Nie zawsze każde wyrażenie, które nam nie przypadnie do gustu, ma z definicji charakter pejoratywny.

Nie narzekam, nie czepiam się, próbuje zrozumieć pewne postawy.
Jeżeli szukasz duchowości metodystycznej to założyłem niedawno wątek Przeżyj za funta, może za piątaka.