Takich listów - katechetycznych, a nie ciągle tylko polityka, społeczeństwo i walka z Kościołem - powinno być więcej, choć jednocześnie powinny być znacząco krótsze. Aczkolwiek jestem przeciwny zachęcaniu do "prywatnej" lektury Pisma Świętego.

no tak, tradycyjne podejście. Jak najdalej prosty lud od Pisma Świętego trzymać.

Ja uważam, że Pismo Święte czytać trzeba, ale kwestię interpretacji zostawić Kościołowi. Czytać, pytać, pogłębiać wiarę itd.

Dlaczego "jak najdalej"? Należy trzymać blisko, ale za pośrednictwem Kościoła. Zresztą, skoro sam postulujesz, by kwestię interpretacji pozostawić Kościołowi, to właściwie po co czytać Biblię prywatnie? Nie wystarczy wysłuchiwać fragmentów w kościele czy w modlitwach, albo zapoznać się z jej interpretacją np. w Katechizmie? Czytanie Biblii przez osobę do tego nieprzygotowaną może ją sprowadzić na manowce. Na to trzeba uważać.

Może owszem, tak jak słuchanie niewłaściwego księdza - jak np. Natanka.
Ja to widzę tak - czytam, natknę się na fragment, na który nie zwróciłem uwagi w Kościele. I - jeśli nie da on mi spokoju - zapytam księdza, katechetę i tak dalej.
Warto jednak znać dobrze Pismo Św., choćby bo to, by Świadkowie Jehowy, czy jakieś grupy "charyzmatycznych chrześcijan" nas nie zaginały.

A na czym polega przygotowanie do czytania Biblii?
Bp wg mnie jest to wyjątkowo proste i nie zabiera dużo czasu,
ale podejrzewam, że nie myślimy o tym samym.

Hm, w sumie do NT wystarczy trochę wiedzy o ówczesnej kulturze żydowskiej i ogólna wiedza o starożytności wyniesiona ze szkoły średniej. Mało to czy dużo? Dziś widziałem album poświęcony I wiekowi z opisem zwyczajów i życia codziennego. Osobom inteligentnym juz i to wystarczy, dla tych czujących niedosyt widziałem książkę grubości przeciętnego kryminału.

Jest także dużo opracowań popularnych. W polskojęzycznych bardzo ciekawy i przystępny jest cykl "Biblia krok po kroku" wydawnictwa "List".

Sam NT, to jak pisał Brandstaetter, próby wzniesienia się do lotu ptaka o jednym skrzydle..

Do tego nie jest potrzebna prywatna lektura PŚ, bo i oni jej nie podejmują.



Polega na lekturze książek dotyczących Biblii oraz porządnym zaznajomieniu się z nauczaniem Kościoła i jego podstawami. Znajomość na poziomie wymaganym dla bezpiecznej prywatnej lektury Biblii jest w zasięgu może 1% wierzących. Reszta powinna być do prywatnej lektury zniechęcana (zabronić się, oczywiście, nie da). Jeśli już zechcą (a większość i tak nie zechce), należy im proponować popularne opracowania, jak np. wspomniany przez Kozioła "Biblia krok po kroku".

Tak myślałam...wg mnie wystarczy prośba do Ducha Św. przed lekturą
Pisma o prowadzenie, Jego asystencję, reszta (chęć do zaznajamiania się z nauczaniem Kościoła,
literaturą okołobiblijną, opracowaniami) przychodzi sama, lub raczej - jest nam dana 'odgórnie' ..i guzik mnie obchodzi,
że to nie brzmi odpowiednio nowocześnie i uczenie.

MARIEL, po co KK do ogłoszenia kogoś świętym potrzebne jakieś cuda, często naciągane i podważane. Przecież jeżeli znany jest życiorys człowieka, to powinien wystarczyć do oceny życia. Tak samo i te objawienia, po co one komu?

Zwłaszcza ST, bo można wiarę stracić.

Tak, to dobre ujęcie sprawy. Nie każdy jednak będzie latał w przestworzach, a wielu gdy zobaczy daleki horyzont przelęknie się - ten bliski jest jakis przytulniejszy

Właśnie.

Całe szczęście, że biskupi twojego Kościoła widza to inaczej.

Taką właśnie postawę jak twoja zastałem u tzw. "konserwatystów" związanym mocno z KK sprzed SW2: najlepiej zakazać czytania Biblii, to najbezpieczniejsze. Stąd moje pytanie na tym forum.

Cud jest takim potwierdzeniem z Nieba, tak on/ona
jest ze Mną i jej wstawiennictwo zostało wysłuchane.
Pisałam już wyżej po co...Związku nie ma, bo cud jest
potrzebny do uznania osoby za świętą, zaś objawienie
prywatne nie jest potrzebne do uznania Pisma Św za natchnione
i święte.