Pedofile byli, są i będą. Nikt nie miał pretensji do KK, że byli także wśród księży, bo to nieuniknione. Pretensje były z powodu tuszowania, tolerowania takich spraw. Jak bomba eksplodowała, to naturalna jest histeria, a także i fałszywe oskarżenia. Szkoda tych niewinnych ale KK sam jest sobie winien.

A swoją drogą Gość Niedzielny nie pisał nic o Irlandii, czy "słynnej" ostatnio Belgii....

Ale wyobraź sobie, co może czuć taki ksiądz, który został fałszywie oskarżony o pedofilię. Zaraz media wszystkie wieści roznoszą. Gdy się okazuje, że sąd go uniewinnia to nikt o tym nic nie mówi. To przykre, że tak się dzieje.

To dotyczy WSZYSTKICH ludzi niewinnie oskarżonych nie tylko księży, ale także nauczycieli, lekarzy, ojców rodzin...Tacy ludzie przechodzą gehennę w swoim życiu i nikt nie dąży do tego by ich wspomóc...łatka "zboczeńca" mimo, że niesłuszna przylepia się jak g... i trudno ją usunąć.

Co do wspomnianego artykułu o wypłacie "odszkodowań" dla zboczeńców (tak! Nie księży tylko zboczeńców!) to naprawdę ręce opadają i chciałoby się pomysłodawcom plunąć w twarz. Może by się wtedy opamiętali.

A te miliony dolarów odszkodowań wypłaconych ofiarom, bankructwa diecezji, spowodowało raptem 100 duchownych - czy Kościół płacił "jak leci" nie weryfikując oskarżeń?

Zapewne chodziło po prostu o finansowe zachęcenie ich do odejścia od kapłaństwa i w rezultacie zdjęcia z Kościoła odpowiedzialności za ich czyny. Ja bez przerwy słyszę wezwania, by księży-pedofilów wyrzucać. Widać niektórzy z nich potrzebowali do tego dodatkowych "argumentów".

Ale oczywiście, ze to zachęcenie finansowe. Tylko że mogliby ich wyrzucić bez tego ale procedura kościelna generuje większe koszty. Tak, czy inaczej pozbyliby się ich.
Są wątpliwości natury moralnej, bo nagradza się zło. Na prawdę tego nie widzisz??

Ja myślę, że kościół nawet jak znajduje
rozwiązanie obiektywnie rozsądne
ze swojego punku widzenia
(załózmy, że tak jest w tym przypadku
- ja mam co do tego poważne wątpliwości)

to powinien brać pod uwagę jak to bedzie wyglądać
ze strony wiernych i ze strony ludzi związanych z kościołem
a wygląda jak wygląda, niestety...

A tak nie zupełnie na temat
(bo sytuacja nie jest analogiczna).

Znany mi jest przypadek, gdy zakon zakonnicy wydalonej z zakonu
za złamanie w rażący sposób ślubów zakonnych
zakon dał pewną sumę pieniędzy
które miały jej pomóc po wydaleniu z klasztoru
w znalezieniu się w życiu świeckim
(była, bez zawodu, bez dachu nad głową, bez pracy
i bez osób bliskich na którw mogłaby liczyć)

Kwota na pierwszy rzut oka wyglądała na dużą
ale biorąc pod uwagę sytuację dziewczyny - wcale nie taka wielka.

Odebrałam to wtedy bardzo pozytywnie
ale z zewnątrz przekazanie jej pieniędzy
też mogłoby to wyglądać jak "nagroda"
za złamanie ślubów zakonnych

jeszcze raz podkreślam - sytuacja nie jest
analogiczna, no może tylko ze względu na problem
"jak to może być odebrane"

Ksiądz może być zwolniony ze swojego urzędu (czyli nie sprawować żadnych funkcji i zadań w Kościele, jakie są dla księdza przypisane), ale od kapłaństwa nigdy nie odejdzie bo przyjął sakrament. Mocy sakramentu kapłaństwa nie da się w żaden sposób zmienić.

Co do sakramentu to mam pewne wątpliwości. Skoro można stwierdzić nieważność zawarcia sakramentu małżeństwa to dlaczego nie można tego stwierdzić w stosunku do kapłaństwa?
Żaden pedofil nie staje się pedofilem w momencie przyjęcia sakramentu kapłaństwa. Zboczeńcem musiał być już wcześniej.
Mówi się, że kapłaństwo to powołanie to działanie Ducha Św. czy aby na pewno we wszystkich przypadkach? Czy Duch Św. powołuje zboczeńców do służby Bogu??? Śmiem w to wątpić Przecież Jezus sam powiedział :
"Lecz kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza." (Mt 18,6)
No i co? Zaprzeczając tym słowom Duch Św. powołuje zboczeńców do stanu kapłańskiego?
To biskup wyświęca kapłana, a jeżeli ta osoba jest zboczona i w sposób cwany to ukrywa (przed ludźmi można wiele ukryć), to czy ten sakrament został udzielony w sposób ważny? Czy skaramenty pokuty tychże osób są ważne, skoro ukrywali swoją chorobę? No chyba, że przewodnicy duchowi tych kleryków wiedząc o ich "zainteresowaniach nieletnimi" nic nie zrobili. No wiem, że obowiązuje tajemnica spowiedzi, ale spowiednik ma inne sposoby na takiego delikwenta. Może nie udzielić rozgrzeszenia lub udzielić pod warunkiem podjęcia odpowiedniej terapii. Prawdopodobnie ma też możliwość niedopuszczenia takich osób do święceń. Najprawdopodobniej jednak nic o tym nie wie...a więc delikwent oszukiwał go podczas spowiedzi (oszukiwał spowiednika, Boga nie dał rady). Tak więc spowiedź taka nie jest ważna...no i automatycznie czy sakrament kapłaństwa udzielony oszustowi konfesjonalnemu jest ważny?

Pedifilia, seksoholizm to choroba. którą należy leczyć przez całe życie...tak jak alkoholizm. Tak jak można być niepijącym alkoholikiem, tak też można być czystym nie ulegającym zachciankom pedofilem...tylko trzeba się cały czas leczyć i poddawać terapii. Kto tego nie robi temu "lepiej kamień młyński......."

Poruszyłeś temat, który był poruszany juz na początkach chrześcijaństwa: czy grzeszny prezbiter może udzielać sakramentów i czy sakramenty na tym nie ucierpią.
Tak patrząc nikt by się nie ostał, a nawet gdybyś ograniczył mocno kryteria do grzechu "ciężkiego" to i tak w KK niewielu by sie ostało księży biskupów (jezeli w ogóle) nie wyłączając biskupów Rzymu.
Na szczęście źródłem sakramentów jest Bóg, nie człowiek.

Nie zrozumieliśmy się. Czym innym jest grzech, a czym innym choroba. Pedofil to człowiek chory, a jeżeli na dodatek zaprzecza swojej chorobie (co jest normą tak jak i u alkoholików) i nic z nią nie robi to już jest coś strasznego.
Kleryk studiuje kilka lat i to studiuje nie matematykę, fizykę czy chemię. Studiuje Biblię, Ojców, Doktorów Kościoła, filozofię coś tam z psychologii. Nie można twierdzić, że jest kompletnym kretynem.
Prosto mówiąc jest "fachowcem od grzechu" i nie ma najmniejszego prawa zasłaniać się niewiedzą. To on jest powołany do tego by całej reszcie uświadamiać, że np. jazda bez biletu też podlega pod VII Przykazanie Boże.

Do nich odnoszą się te słowa:
"Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę.

Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą" (Łk 12, 47-48)

Piszesz o grzesznych prezbiterach. No cóż my nie wiemy co się dzieje w sercu drugiego i widząc księdza wierzymy w to, że jest to człowiek godny zaufania. Nie o to jednak chodzi czy sakramenty udzielone przez niego są ważne, ale o to czy sakrament udzielony JEMU jest ważny (vide: nieważność sakramentu małżeństwa).
Biskup udzielający sakramentu kapłąństwa działą w dobrej wierze, jednak nigdy nie może być na 100 % pewien, że udzielił Go osobie godnej (te kilka lat w Seminarium nie czyni nikogo godnym Sakramentu kapłaństwa). Jeżeli delikwent zataił swoją chorobę, był nieszczerym, kłamał tyle lat to czy zasługuje na tenże Sakrament?
Po co tyle głupich procedur? PO CO? Kościół powinien być konsekwentny i szybki w takich przypadkach. "Oszukałeś Nas, kłamałeś wiele lat, kłamałeś spowiednikowi, biskupowi, wiernym. Twój Sakrament został ci dany w sposób nieważny...odejdź bo jesteś zgorszeniem..odejdź i nawróć się wtedy cię przyjmiemy z radością".

No ale nasz kochany "kościół administracyjny" woli to wszystko zamieść pod dywan i by zachęcić do słusznego odejścia wypłacać kasę..kasę na którą skłądają się WIERNI. Taka postawa to już zwykłe chamstwo i jak pisałem wyżej, takim pomysłodawcom napluć w twarz to dla nich zaszczyt, a dla nas obrzydzenie...

Chodzi o specyfikę sakramentu. Święcenia to sakrament służby wiernym. To jest ważniejsze od tego, że święcenia były "nieprawidłowe" (nie ma w KPK nawet sformułowania "nieważne"). Święcenia to nie zasługa ani nagroda, tylko zobowiązanie do służby. Kto zdecydował się na przyjęcie święceń, ten ma do końca życia obowiązek służyć, jeżeli zajdzie taka potrzeba (i udzielona mu zostanie z tego powodu dyspensa), choćby nie wiem jakim był grzesznikiem.



Jakich procedur? Jest coś takiego, jak zakaz wykonywania święceń. Z zewnętrznego puntu widzenia taki ktoś "przestaje" być księdzem. Ale z punktu widzenia Kościoła nadal nim jest (nadal ma np. obowiązek odmawiania brewiarza - z punktu widzenia Kościoła nadal ciąży on także np. na Bartosiu czy Węcławskim) i w razie naglącej potrzeby może być dzięki temu w każdej chwili "uruchomiony" ponownie jako ksiądz, bez potrzeby powtarzania święceń.

A czy księdzem nadal jest transseksualista, który przed święceniami miał zewnętrzne cechy płciowe mężczyzny, a po święceniach utraci je na rzecz cech kobiety?

Myślę, że nie. Ale nie dlatego, że święcenia były nieważne, tylko dlatego, że udzielono ich mężczyźnie, a nie kobiecie.

W małżeństwie my możemy stwierdzać sobie jakieś nieważności, ale w oczach Boga dwoje ludzi pozostanie ciągle parą.



Z tym to różnie bywa



Nie, tak nie jest. I dobrze.