Czy do seminarium duchownego może wstąpić osoba niepełnosprawna? Mam raczej na myśli niepełnosprawność fizyczną, a nie psychiczną.

Moim zdaniem to zależy od konkretnego przypadku. KPK stanowi:

Kan. 241 - § l. Do wyższego seminarium biskup diecezjalny powinien przyjmować jedynie tych, którzy, biorąc pod uwagę ich przymioty ludzkie i moralne, duchowe i intelektualne, ich zdrowie fizyczne i psychiczne, jak również szczerą wolę, wydają się być zdolni do oddania się na stałe świętym posługom.

Zatem jest obowiązek brania pod uwagę "zdrowia fizycznego" w takim zakresie, w jakim daje ono możliwość "oddania się na stałe świętym posługom". To najlepiej byłoby oceniać odrębnie dla każdego kandydata.

ROTFL!

Dokładnie, tak jak napisałem Johnny.
Np. w szczecińskim seminarium jest jeden kleryk z wadą słuchu. Ma aparat słuchowy i dzięki temu nie przeszkadza mu to spełniać posług kapłańskich, dlatego w tym seminarium jest.
Ale jeśli byłaby to osoba na wózku inwalidzkim, to raczej odpada, bo ciężko byłoby żeby posługiwał jako kapłan. Tak samo ktoś bez ręki, kapłanowi jednak potrzebne są dwie.

Jakby ktoś nie miał jednego oka, to myślę, że to też nie dyskwalifikuje. Wszystko zależy od moderatorów seminaryjnych, jak ocenią przydatność danego kandydata do pełnienia posługi w Kościele.

A jak z zagadnieniami płciowości? Z tego co się ogólnie orientuję kapłan nie może mieć żadnych dysfunkcji związanych z układem moczowo-płciowym, jak również musi być płodny?

Szumi, a czy tak bylo caly czas? Gdzies czytalem, ze podobno musi byc czlowiekiem calkowicie OK. Moze to nieporozumienie?

Stary Kodeks Prawa Kanonicznego, z roku 1918, był bardziej rygorystyczny.

Było wręcz tak, że nawet brzydkich nie przyjmowano Tzn. jak ktoś był szpetny.
Oczywiście wychodzono w tym od starotestamentalnych wymogów stawianych synom Aarona.

Ale chyba chodziło o szpetotę typu zmian skórnych, narośli na twarzy, etc, który mogły wywoływać uczucie obrzydzenie, ale nie o sam fakt, że ktoś miał brzydkie rysy twarzy

No przecież napisałem, że jak był szpetny

Chodziło o to, aby wyglądem swym nie budził odrazy.

A i do do dziś kapłan ma być sprawny na tyle, aby posługiwać swym kapłaństwem. Po prostu kapłaństwo to nie prawo czy sposób na rehabilitację niepełnosprawnych, to służba. Musi być człowiek zdatny do tej służby.

A czy realnym pomysłem byłoby przystosować kościół do posługi księdza na wózku inwalidzkim?
//np. wszyscy niepełnosprawni księża z diecezji byliby do niego kierowani, żeby nie obciążać kosztami remontu zbyt wiele parafii.

Problem w tym, że ksiądz nie posługuje tylko w kościele.
Także u chorych w domu, w szpitalu, na cmentarzu, czasem uczy w szkole.
To są konkretne obowiązku kapłana.

W niektórych parafiach takie obowiązki są rozdzielane na innych księży, bo niektórzy tylko odprawiają mszę.
Moi zdaniem wielkiego zamieszania na dużej parafii by to nie zrobiło- wystarczy dobra wola...

Ten przepis nie wyklucza, by księdzem mógł zostać ktoś na wózku inwalidzkim. Wszystko zależy od konkretnej sytuacji.

Oczywiście, że nie wyklucza prost.
Natomiast interpretacja tego przepisu przez odpowiednie do tego osoby zasadniczo eliminuje takie przypadki.
Choć może oczywiście się zdarzyć.