Więcej w tym temacie:
http://www.niedziela.pl/wiad.php?p=201010&idw=93
I jeszcze tutaj:
http://www.niedziela.pl/wiad.php?p=201010&idw=91

Pojawia się pytanie, czy abp Nycz rzeczywiście zasłużył na tą nominację? Jam mam wątpliwości. Obawiam się, że Papież, gdy podejmował tą decyzję mógł nie znać szczegółów całej tej afery z krzyżem przed pałacem prezydenckim. Moim zdaniem abp Nycz powinien zająć w tej sprawie jasne i wyraźne stanowisko oraz aktywnie działać, aby problem został jak najszybciej rozwiązany. Zamiast tego wolał umyć ręce twierdząc, że "Kościół nie jest stroną w tej sprawie". Księża, którzy przyszli po krzyż, zostali wysłani przez kurię. Potem kuria się od nich odcięła, bo nie chciała brać na siebie odpowiedzialności. Tak było wygodniej - niech Ci biedni księża, którzy byli tylko posłuszni swoim przełożonym, sami sobie radzą z drwinami i innymi prześladowaniami, które ich po tym spotkały. Jestem ciekaw, czy abp Nycz miałby odwagę, aby osobiście pójść po ten krzyż.

Myślę, że miałby odwagę.
Może nie chciał narażać Kościoła na większą kompromitację.
Bo trochę inaczej gdy trzej księża (autentycznie biedni) usłyszą że są ubekami przysłanymi przez wraże siły, niż gdyby padło to pod adresem matropolity warszawskiego.

Nie bierzesz pod uwagę tego, że Metropolita Warszawski być może zostałby przez ludzi potraktowany inaczej niż trzej zwykli księża, z większym szacunkiem. Gdyby tak się nie stało, to raczej obrońcy krzyża by się jeszcze bardziej skompromitowali.

Biorę....ale przy takim zacietrzewieniu, determinacji "obrońców", wątpię aby obecność biskupa odniosła lepszy skutek niż tych biednych 3 księzy.

Ja jak zwykle nie wiem dokładnie, o co chodzi z tym krzyżem, bo nie oglądam TVN ani innych, podobnych mediów. Jeśli w kraju czy za granicą dzieje się coś ważnego to czytam sobie o tym w internecie. A tych wszystkich niezwykłych historii z krzyżem o których często wspomina Aluś, na stronach, które ja czytam nic nie było i nie ma.

O kurii warszawskiej już się dyskutowało parę razy. Wygląda na to, ze z uporem godnym lepszej sprawy, arcybiskup Nycz usiłował milczeć w paru sprawach, sprawiając wrażenie, że jeśli komuś coś by się nie podobało, to jest to wynik działania niedobrej kurii a nie jego - dobrego arcybiskupa. No cóż, każdy działa tak, jak umie i lubi. Dla mnie takie działanie nie wzbudza zaufania do arcybiskupa.
Nie ma to jednak żadnego znaczenia w nadaniu mu godności kardynalskiej.
Nominację tą szanuję i nie widzę żadnych powodów, by aktualny biskup Warszawy nie miałby być kardynałem. Sprawa krzyża pod Pałacem Namiestnikowskim, nie ma dla tej nominacji żadnego znaczenia.

Raczysz sobie zartowac
A można wiedziec co konkretnie czytasz i ogladasz?


I racja.

Czytam najróżniejsze rzeczy, telewizji nie oglądam praktycznie w ogóle, bo ona ogłupia ludzi i kłamie.
Przykłady stron które czytam i oglądam, by nie stracić wiedzy o tym co się dzieje wokół mnie:
http://www.onet.pl/
http://www.wp.pl/
http://www.wiara.pl/
http://gazetapolska.pl/
http://www.naszdziennik.pl/

i stron na których bardzo lubię być:

http://www.piasek.art.pl/
http://www.magdaumer.pl/
http://stanborys.com/index.cfm?lang=pol
http://www.youtube.com/watch?v=AG-YE8IiV5U
http://www.youtube.com/watch?v=RdZob_RfXnU

I wybaczcie Państwo, naprawdę wolę wiedzieć kto to jest Deva Premal niż Pani Joanna od Krzyża. Mimo, że ta pierwsza, zapewne w przeciwieństwie do drugiej, nie jest katoliczką.

Tak nawiasem, czy ktoś w ogóle cieszy się, że Polska ma nowego Kardynała?
Przecież to dla ludu całej diecezji warszawskiej i dla Polaków powinna być wielka radość ...
Gdzie ona jest... ?

Polacy cieszą się klasycznie...jak owa pasażerka z pociągu
W przedziałe siedzą dwie osoby.
Kobieta non stop ustyskuje - "Nie ma Warsu, a tak chce mi się pić, oooooo Boże, jak chce mi się pić".
Mężczyzna wyjmuje bytelkę wody mineralnej i ofiaruje kobiecie.
Ta gasi pragnienie i mówi: "Ooooooooo Boże ale mi się chciało pić, ależ mi się chciało pić".

Mnie osobiście cieszy nominacja dla abp. Nycza. Uważam, że w KEP nikt bardziej na nią nie zasługiwał - i bynajmniej dlatego, że zajmuje akurat tę - warszawską - stolicę biskupią (o czym mówił, pytany, sam nominat), ale ze względu na to, jakim jest człowiekiem. W bardzo młodym wieku (38 lat) mianowany sufraganem krakowskim, pracował wiele lat w tej diecezji, m.in. przygotowując pielgrzymki papieża Jana Pawła II. Przez krótki okres czasu, bodajże 3 lat - biskup koszalińsko-kołobrzeski. Od kwietnia 2007 - metropolita warszawski, tuż po ustąpieniu z (właściwie nieobjętego nigdy) tego stanowiska przez abp. Stanisława Wielgusa w przykrej atmosferze skandalu wywołanego ujawnieniem agenturalnej przeszłości tego ostatniego.

Człowiek młody (60 lat to niewiele dla biskupa), a zarazem z przeszło 20-letnim doświadczeniem w posłudze biskupiej, w pracy duszpasterskiej. Owszem, posiada doktorat, ale zdecydowanie to przykład biskupa-duszpasterza, w przeciwieństwie do dość dziwnej tendencjach - a to mianowania na stolice biskupie księży naukowców, którzy dość często zielonego pojęcia nie mają o realiach i pomysłach na pracę duszpasterską (bo jak mają mieć, jeśli po święceniach w parafii pracowali rok-dwa, po czym studia i praca już albo w kurii, seminarium, czy w charakterze wykładowców - więc jako rezydenci), albo obsadzanie stolic biskupich księżmi, którzy lwią część życia spędzili na pracy w dykasteriach watykańskich - a więc również dość mocno oderwanych zwykle od rzeczywistości, problemów i potrzeb Kościoła w Polsce. Zaznaczam - tak jest najczęściej, aby nikt nie zarzucił mi, iż twierdzę, jakoby każdy ksiądz-naukowiec albo ksiądz mianowany biskupem po pracy w Watykanie się do tego nie nadawał - nie, nie można powiedzieć, nie jest to reguła i oczywista prawidłowość - jednak często tak właśnie jest.

Wracając do kard. nominata - człowiek przez wiele lat pracujący w Komisji ds. Wychowania Katolickiego, której długie lata przewodził - zatem zainteresowany i będący na bieżąco z problemem młodych w Kościele, co jest bardzo newralgicznym zagadnieniem dla Kościoła, jako że musi On (Kościół) skupić się na tym, aby do Boga prowadzić właśnie najpierw młodych, którzy są tegoż Kościoła przyszłością, którzy za kilka-kilkanaście lat sami będą decydować, jako rodzice, o tym czy wiara w naszym społeczeństwie będzie przeżywana, czy ta wiara w ogóle będzie istniała gdziekolwiek poza statystykami.

Już u progu posługi w Warszawie, w kontekście wspomnianego skandalu z abp. Wielgusem, odniósł się do problemu bardzo ciekawie, mówiąc: Jestem człowiekiem, który nie lekceważy przeszłości, ale idzie też ku przyszłości. Bardzo słuszne nastawienie. W ramach diecezji pracował nad zbliżeniem pracowników kurii, jej struktur, do potrzeb wiernych. To jego inicjatywą jest - obchodzony w tym roku w Polsce już 3 raz - Dzień Dziękczynienia (I niedziela czerwca), wdzięczności za dobro, jakie otrzymują i aby uczyli się za nie dziękować – zarówno Bogu, jak i sobie nawzajem – jako naród i społeczność, ale także w wymiarze indywidualnym.

Również ostatnimi czasy, w kontekście konfliktu wokół krzyża ustawionego przez pałacem prezydenckim, kard. nominat zdecydowanie opowiadał się za tym, aby krzyżem nie manipulować, nie używać go jako argumentu w sporze pomiędzy stronnictwami politycznymi czy innymi grupami nacisków. Owszem - w moim mniemaniu, o czym pisałem, mógł zrobić więcej - jednakże jego postawa z gruntu była słuszna, może zabrakło nieco odwagi i zdecydowania, aby sam wyszedł i przemówił do ludzi tam zgromadzonych.

Jak to wpisał w swój herb biskupi - Ex hominibus, pro hominibus (Z ludu i dla ludu). Tak, to zdecydowanie najlepszy kierunek, jaki - nie tylko w dzisiejszych czasach - Kościół może, powinien i wręcz musi obrać. Mam nadzieję, że kościół warszawski kard. nominat Nycz prowadził będzie długo i owocnie, dając tym samym przykład innym biskupom polskim. Przy okazji - tak, życzę mu funkcji Przewodniczącego KEP

wywiad-dowód, że kardynał nie jest katolikiem,
jego świeży "wywiad" w lewackiej masońskiej gazecie :
http://www.polityka.pl/kraj/wywiady/152 ... olsce.read

módlmy się za nawrócenie kardynała

Modlitwa oskarżyciela potępiającego kogoś bezpodstawnie nie posiada żadnej mocy sprawczej.

Widzę człowieku że masz masońską fobie jak wszędzie ich widzisz.