Ingres ks. bp. Jana Kopca
Radio Maryja, 2012-01-28
W Katedrze Gliwickiej Świętych Apostołów Piotra i Pawła odbył się ingres ks. biskupa Jana Kopca do gliwickiej katedry. Decyzją papieża Benedykta XVI zastąpił pierwszego biskupa nowoutworzonej przed 20 laty diecezji gliwickiej - Jana Wieczorka. W chwili rozpoczęcia ingresu we wszystkich kościołach diecezji zabrzmiały dzwony.
Pierwszym znaczącym momentem było przywitanie nowego ordynariusza w drzwiach katedry i wręczenie pastorału. Objęcie diecezji nastąpiło podczas uroczystej i Dekret Ojca Św. Benedykta XVI odczytał ks. abp Celestyno Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce.


W słowie pasterskim ks. bp Jan Kopiec mówił o dzisiejszym święcie Kościół. Nowy ordynariusz gliwicki powiedział, że Kościół w pełni ujawnia się dopiero po całkowitym związaniu z nim człowieka. Dodał, że Kościół wciąż przerasta człowieka i daje wiele możliwości. Ks. Bp. Kopiec zwrócił uwagę na fakt, że to Bóg kieruje losami świata, natomiast człowiek powinien pokornie wchodzić w to co Bóg mu polecił.


Życzenia nowemu gliwickiemu ordynariuszowi oraz słowa uznania i podziękowania ks. bp. Janowi Wieczorkowi, złożyli m.in. Prymas Polski ks. abp Józef Kowalczyk, księża diecezjalni, władze państwa, władze samorządowe oraz wierni diecezji gliwickiej.
Ingres ks. biskupa Jana Kopca do gliwickiej katedry transmitowały Radio Maryja i Tv Trwam.

Ks. Jan Kopiec został mianowany biskupem pomocniczym w Opolu 5 grudnia 1992 r. Święcenia biskupie przyjął w uroczystość Objawienia Pańskiego 6 stycznia 1993 r. w Rzymie z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II.


***


Życiorys ks. bpa Jana Kopca

KORZENIE

Biskup Jan Kopiec urodził się 18 grudnia 1947 r. w Zabrzu, w rodzinie górniczej. Gdy miał rok, rodzice przeprowadzili się do Chruszczowa.

[Zatem trochę wbrew oficjalnym życiorysom, kilku pierwszych lat życia wcale nie przeżył w Bytomiu. Chruszczów był gminą wiejską istniejącą w latach 1945 - 1951. Gdy 6 lipca 1950 r. zmieniono nazwę woj. śląskiego na katowickie i w związku z likwidacją powiatu bytomskiego 1 kwietnia 1951 gmina Chruszczów została zniesiona, a jej obszar włączony do Bytomia - wszedł w skład dzielnicy Szombierki (nota bene, Szombierki także wcześniej były jedną z wsi rolniczych) . Formalnie dopiero od tej chwili trzyletni Jan Kopiec stał się prawdziwym bytomianinem.]

Po maturze uzyskanej w 1965 roku w liceum im. W. Broniewskiego w Bytomiu - Bobrku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie.

ŻOŁNIERZ

W latach 1966 - 1968 odbył służbę wojskową w jednostce kleryckiej w Bartoszycach. Ten szczególny czas w równie szczególny sposób odcisnął swoje piętno i ukształtował charakter przyszłego duchownego.

[Bartoszyce - miasto położone ok. 70 km na północ od Olsztyna i tylko ok. 15 km od granicy z Obwodem Kaliningradzkim (niedaleko przejścia granicznego w Bezledach) - były przez wiele lat miejscem jednostki wojskowej dla kleryków. Była to jednostka o szczególnym statusie.

Na mocy Porozumienia Rządu PRL z Episkopatem Polski z 1950 r. władze wojskowe w celu umożliwienia alumnom ukończenia studiów teologicznych, miały stosować tzw. odroczenia. Duchowni po przyjęciu święceń kapłańskich i zakonnicy po złożeniu ślubów nie byli powoływani do służby wojskowej.
Pod koniec lat 50. władze komunistyczne złamały tę umowę i rozpoczęły pobór studentów teologii do wojska. Ta praktyka, w różnym nasileniu, trwała przez ponad dwadzieścia lat i zakończyła się dopiero wiosną 1980 roku!
Początkowo klerycy byli wcielani do różnych jednostek wojskowych. Od 1964 roku utworzono tak zwane kompanie kleryckie w Gdańsku, Opolu i Szczecinie. W 1965 roku kompania z Gdańska została przeniesiona do Bartoszyc. Nastawione były na wtłaczanie wywieranie ideologii, laicko-marksistowską indoktrynację studentów teologii, w nadziei, że opuszczą oni mury seminaryjne. Jednostki te były podporządkowane bezpośrednio Głównemu Zarządowi Politycznemu Wojska Polskiego.
Generalną zasadą było powoływanie kleryków do jednostek jak najdalszych od rodziny i seminarium, w którym studiowali. I do takiej jednostki w Bartoszycach trafił Jan Kopiec. A właśnie tam, dokładnie w tym samym czasie odbywał przymusową służbę przyszły ksiądz Jerzy Popiełuszko...

- Trafiliśmy w miejsce, gdzie wojsko było tylko przykrywką do tego, żeby poddać nas wpływom, abyśmy zrezygnowali z kapłaństwa. - opowiada ksiądz Jan Zając. - Mówiono, że jesteśmy aspołeczni, ja temu przytakiwałem i żartobliwie odpowiadałem, że jestem as społeczny. Żarty pomagały nam przetrwać trudne dni. Zabierano nam każdą chwilę, żebyśmy nie mieli czasu na pogłębianie wiedzy. Nie można było mieć literatury teologicznej, ani rozmawiać z kimś spoza kompanii. Jakakolwiek modlitwa była zabroniona. Zabronione było nawet śpiewania kolęd na wigilię. Pamiętam, jak dowódca wzięty w krzyżowy ogień pytań, dlaczego nie możemy się modlić, pozwolił na modlitwę w czasie ciszy nocnej pod kocem.

- Plan dnia był tak ułożony, żebyśmy nie mieli czasu na lekturę książek, czy modlitwę - mówi bp Jacek Jezierski - Żeby uczestniczyć we mszy świętej, trzeba było wyjść poza jednostkę, a przepustki dostawaliśmy tylko 4-5 razy w roku. Nie wolno nam było kontaktować się z innymi żołnierzami.

- W moim przypadku pobyt w wojsku przyczynił się do umocnienia na obranej raz drodze do kapłaństwa i wzmógł głód wiedzy i różnych umiejętności, potrzebnych potem do pełnienia tej funkcji - opowiada ks. Zając. - Jeśli zaś chodzi o nasz stosunek do władzy ludowej, to zostaliśmy tak zahartowani, że potem nikt z nas nie miał wątpliwości, że trzeba odważnie bronić praw obywatelskich i religijnych. Jerzy Popiełuszko po latach powiedział, że patriotą nauczył się być w wojsku w Bartoszycach.

Nie przypadkiem zatem, gdy 13 czerwca 2010 r. w kościele pw. św. Stanisława Kostki w Warszawie odprawiana była uroczysta Msza św. dziękczynna za dar beatyfikacji ks. Jerzego Popiełuszki, homilię wygłosił właśnie bp Jan Kopiec z Opola:

- Prawda jest znakiem wolności. Prawda musi być tak, jak i wolność w naszych sercach. Prawda i wolność muszą oddziaływać na kształt naszego życia, zarówno indywidualnego, jak i całej naszej zbiorowości, którą stanowimy. Prawda i wolność muszą być w nas. Mówię to, moi Kochani, z ogromnym przejęciem, z pewną pokorą, bo sam byłem świadkiem przez całe dwa lata koszarowego życia w Bartoszycach, w latach 1966 - 1968, kiedy razem z nami był także i nasz kolega, Jerzy.(...)Nasłuchiwaliśmy niemal każdego dnia z II kompanii - bo na II kompanii był Jerzy - o wszystkich kłopotach, jakie miał z koszarowymi decydentami, którzy zbytniej finezji w relacjach międzyludzkich nie przejawiali. Nasłuchiwaliśmy bardzo dla nas zasmucających wieści o szykanach, jakie go spotykały tylko za to, że chciał pełnej wolności i domagał się prawdy - prawdy, która ma budować wspólną naszą Ojczyznę, gdzie człowiek szanowałby człowieka, gdzie każdy miałby prawo do swojego rozwoju i do pójścia drogą, którą uzna za najpiękniejszą z możliwych do wybrania.(...)I wtedyśmy zrozumieli, że on, Jurek, odczytał wcześniej niż my potrzebę szukania prawdy i mówienia prawdy.
/.../ Dziś przyznaję ze wzruszeniem i z zawstydzeniem, że Jurek ratował w wojsku naszą godność i nasz honor.
/.../ Jego postawa zawstydzała nas, ale zarazem była dla nas wytłumaczeniem naszej postawy, umożliwiała nam życie na wewnętrznej emigracji. Jurek był od nas dojrzalszy, już wtedy rozumiał, że największą tragedią człowieka jest życie w zakłamaniu.

I jeszcze mało znany fakt z okresu służby wojskowej kleryków:
Indoktrynacja ateistyczna prowadzona przez władze wojskowe i otoczenie, w którym żyli klerycy powołani do wojska, częściowo osiągała swoje cele. Pojawiły się np. wulgarne słownictwo, obojętność religijna i zaniechanie modlitwy. Dlatego grupa kleryków z jednostki w Bartoszycach założyła nielegalne pismo pt. "UNITAS" mające wskazać na konieczność jedności w obliczu niesprzyjających okoliczności. Do grona współpracowników należeli obecni biskupi Romuald Kujawski i Jan Kopiec.
Gazeta wychodziła co dwa tygodnie od marca do połowy października 1968 roku. Pierwszy numer został napisany odręcznie przez ks. E. Jankiewicza, a kolejne były pisane na maszynie przez kalkę. Redakcji "UNITAS" udało się wydać 13 numerów, których całkowity nakład nie przekroczył 200 egzemplarzy. Powodem zaniechania wydawania kolejnych numerów było odejście do cywila inicjatorów i brak objęcia odpowiedzialności za gazetę przez kolejne roczniki wcielonych.
(za: M. Wyrwich, "Unitas" czyli jedność, "Niedziela" 2009, nr 4, s. 30-31)

W 1973 roku została zamknięta jednostka klerycka Szczecinie-Podjuchach, w 1979 roku uległa likwidacji jednostka w Brzegu nad Odrą, a dopiero wiosną 1980 roku przestał istnieć Batalion w Bartoszycach!]

ŚLĄSKIE PARAFIE
Święcenia kapłańskie otrzymał 30 kwietnia 1972 r. z rąk pierwszego biskupa opolskiego Franciszka Jopa.

[Historia sprawiła, że święcenia otrzymał z rąk biskupa w ostatnich dosłownie dniach pełnienia przez niego funkcji administratora apostolskiego ad nutum Sanctae Sedis w Opolu. Niecałe dwa miesiące później - 28 czerwca 1972 r. - Franciszek Jop został pierwszym biskupem diecezjalnym diecezji opolskiej, utworzonej przez papieża Pawła VI.]

Przez 6 lat pracował jako wikariusz. Od 29 maja 1972 r. do 5 lipca 1974 r. był wikarym w parafii św. Franciszka w Zabrzu, a w latach 1974-1978 w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Zabrzu-Rokitnicy.

Z WIKARIUSZA - UCZONY

4 czerwca 1977 r. uzyskał magisterium na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego - na podstawie pracy "Służba Boża w dekanacie bytomskim w latach 1598-1665 w świetle wizytacji" napisanej pod kierunkiem ks. prof. Wacława Schenka. Rozpoczął studia specjalistyczne w Instytucie Historii Kościoła KUL, uwieńczone doktoratem w 1982 r. Dysertację doktorską pt. "Historiografia diecezji wrocławskiej do roku 1921" obronił 24 marca 1982 w zakresie archiwistyki w Instytucie Historii Kościoła Wydziału Teologicznego KUL pod kierunkiem ks. prof. Stanisława Librowskiego.

1 września 1982 został ustanowiony profesorem historii Kościoła w seminarium opolskim w Nysie, gdzie pełnił także funkcję prefekta oraz wicerektora w latach 1985-1986. Dzieje Kościoła wykładał na Wydziale Filozoficznym Misyjnego Seminarium Ojców Werbistów w Nysie (1983-1985), a także w Diecezjalnym Instytucie Teologiczno-Pastoralnym w Opolu będącym filią KUL (1985-1994). Ponadto pełnił w diecezji funkcję dyrektora biblioteki wspomnianego oddziału zamiejscowego KUL, od 1 stycznia 1986 dyrektora Archiwum Diecezjalnego w Opolu.

W latach 1984-1985 studiował w Scuola Vaticana di Paleografia oraz Diplomatica e Archivistica w Rzymie. Rozprawę habilitacyjną pt. "Między Altransztadem a Połtawą. Stanowisko Stolicy Apostolskiej wobec obsady tronu polskiego w latach 1706-1709" obronił 30 listopada 1998 na KUL. Jest autorem pokaźnej bibliografii z zakresu historii Kościoła zarówno powszechnego jak i w Polsce, a zwłaszcza na Śląsku.



Z UCZONEGO - BISKUP, UCZONY, ERUDYTA

Papież Jan Paweł II wyniósł ks. Kopca do godności biskupa tytularnego Cemerinianus ustanawiając jednocześnie sufraganem opolskim. Decyzję papieską ogłoszono 5 grudnia 1992 r. Konsekracji biskupiej dokonał osobiście Jan Paweł II w bazylice św. Piotra w Rzymie 6 stycznia 1993 r., a 2 lutego nowy biskup uroczyście zainaugurował swoją posługę.
Zawołanie biskupie, które przyjął, brzmi: Crux Christi - spes nostra (W Krzyżu Chrystusa - nadzieja nasza).

Równocześnie w 1994 r. został zatrudniony w Katedrze Historii Kościoła i Patrologii na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego.

W 2000 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 2008 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

Zainteresowania naukowe biskupa Jana Kopca koncentrują się głównie na historii Kościoła na Śląsku w czasach nowożytnych. Jego dorobek zamyka się 14 pracami zwartymi oraz ponad 560 artykułami naukowymi. Wypromował 9 doktorów i 66 magistrów oraz brał udział w charakterze recenzenta w 15 przewodach habilitacyjnych oraz 21 doktorskich.

[W bogatym dorobku naukowym Biskupa Profesora Jana Kopca możemy znaleźć m.in. takie pozycje jak:
• Kult św. Jadwigi na Górnym Śląsku, [w:] Księga Jadwiżańska, red. Michał Kaczmarek, Marek L. Wójcik, Wrocław 1995, s. 433-440.
• Polityka ludowego państwa wobec Kościoła katolickiego na Śląsku Opolskim w latach 1945-1972, [w:] Społeczeństwo - Państwo - Kościół (1945-2000), red. A. Kawecki, K. Kowalczyk, A. Kubaj. [Szczecin] [2000] s. 61-66.
• Prześladowania duchowieństwa w latach 1945-1956, [w:] Ofiary stalinizmu na ziemi bytomskiej w latach 1945-1956. Dokumentacja zbrodni, red. J. Drabina, Bytom 1993 s. 210-224.
• Dzieje Kościoła katolickiego na Śląsku Opolskim, Opole 1991.

Pewną ciekawostką może być fakt, że w czasach, gdy jeszcze zapewne nawet nie przypuszczał, jakie będą jego przyszłe losy, w odległym już 1999 r. wydał drukiem pracę: Diecezja Gliwicka - dzieje i współczesność, Opole 1999.]

W Episkopacie Polski biskup Jan Kopiec jest członkiem Rady Naukowej KEP, Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturalnego, Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec, Zespołu ds. Sanktuariów Konferencji Episkopatu Polski oraz delegatem KEP ds. Stowarzyszenia Archiwistów Kościelnych.



NOWY ROZDZIAŁ:

Po 18 latach dobiegła końca posługa biskupa pomocniczego diecezji opolskiej. Decyzją papieża Benedykta XVI biskup Jan Kopiec został 29 grudnia 2011 r. mianowany ordynariuszem diecezji gliwickiej...

CYTATY:
Ponieważ powyższe kompendium wiedzy o życiu i dorobku biskupa Jana Kopca zostało stworzone przez dziennikarzy, nie możemy sobie odmówić przyjemności przywołania cytatów z wypowiedzi dla mediów, szczególnie tych "na gorąco", tuż po otrzymaniu wiadomości o nominacji:

"W moim wieku, przyznam szczerze, z dziewiętnastoletnim stażem biskupa pomocniczego ta nominacja jest czymś zaskakującym, ponieważ trzeba będzie podjąć inny poziom odpowiedzialności, i to za wiarę Kościoła żywego, który tworzy dziś diecezję gliwicką. Oczywiście, w nominacji papieskiej bardzo pokornie widzę zdecydowane przynaglenie, by samemu przekonać się najpierw, jaka jest moja wiara i czy sprostam oczekiwaniom co do umacniania tego daru we wszystkich siostrach i braciach w Kościele, do którego zostaję posłany. Jakimś pocieszeniem, o ile tak można powiedzieć, jest to, że z tego terenu się wywodzę. Tam od najmłodszych lat wzrastałem, tam także pracowałem jako wikariusz. Większość miejsc, kapłanów tej diecezji znam, więc odwagi troszkę trzeba mieć, by się podjąć nowego zadania."
(wypowiedź dla Radia Watykańskiego)


"Diecezję gliwicką zamieszkują ludzie, którzy mają ogromne dziedzictwo silnej wiary i inicjatyw podejmowanych dla zachowania religijności, mimo przeciwieństw historycznych. Jednocześnie Górny Śląsk zamieszkują ludzie, którzy wiedzą, że wiara jest osobistą odpowiedzią, a nie przejmowaniem dziedzictwa wiary poprzednich pokoleń. Wiedzą, że trzeba samemu wybierać i decydować o swojej wierze. Dzisiejsze czasy nie są łatwe - naznaczają je problemy bezrobocia, odejścia od ideałów, zmęczenia i poszukiwania łatwych rozwiązań.
(Wypowiedź dla Katolickiej Agencji Informacyjnej)

[Wśród książek autorstwa biskupa Jana Kopca jest też pozycja szczególna, niewymieniana w bibliografii prac naukowych - zresztą, nie wiedzieć czemu:
Kościół śląski w swoim milenium - cykl pogadanek historycznych na antenie opolskiego Radia Plus - 1999, Wyd. Świętego Krzyża, Opole 2000.]

KALENDARIUM W PIGUŁCE
Biskup Jan Kopiec urodził się 18 grudnia 1947 r. w Zabrzu w rodzinie górniczej;
1965 - wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie;
1966 - 1968 służba wojskowa w jednostce kleryckiej w Bartoszycach;
1972 - święcenia kapłańskie;
1972 - 1974 - wikary w parafii św. Franciszka w Zabrzu;
1974 - 1978 w parafii NSPJ w Zabrzu-Rokitnicy;
1978 - 1992 studia specjalistyczne w Polsce i Watykanie, praca naukowa;
1992 - 2011 - biskup pomocniczy diecezji opolskiej;
2000 - nominacja na profesora nadzwyczajnego;
2008 - tytuł profesora zwyczajnego;
29 grudnia 2011 - nominacja na biskupa ordynariusza diecezji gliwickiej;
28 stycznia 2012 - ingres do Katedry gliwickiej

Transmisja z tej uroczystości emitowana była w TVTrwam.

Na gliwickim lokalnym forum jest dyskutowane czy magistrat ma niecne zamiary związane z przekształceniem dotychczasowego budynku szkoły dla uczniów specjalnej troski na kurię dla nowego gliwckiego ordynariusza.
http://forum.gazeta.pl/forum/w,94,13306 ... _.html?v=2

Tutaj jest również żywa dyskusja o zlikwidowaniu dotychczasowej szkoły, na co nie zgadzają się ani rodzice uczniów, ani nauczyciele, ani liczni mieszkańcy miasta. Zdaje się jednak, że biskup powinien mieć do katedry jak najbliżej ze łóżka
http://www.telewizja.gliwice.pl/artykul.php?id=5062

"Dominikdano"

Nie znalazłam potwierdzenia !

Decyzją papieża Benedykta XVI zastąpił on pierwszego biskupa nowoutworzonej przed 20 laty diecezji gliwickiej - Jana Wieczorka
Bp Jan Wieczorek był pierwszym biskupem nowoutworzonej przed 20 laty diecezji, na prośbę papieża Benedykta XVI przedłużył tę funkcję o 2 lata.
Miałam okazję uczestniczenia we Mszy św. w której wygłaszał homilię Bp Jan Wieczorek i wiele pożytku, nauki odniosłam w osobistym wzroście życia duchowego. Dziś bardzo Mu za to dziękuję.Ostatnio z okazji Srebrnego Jubileuszu Kapłaństwa ks. proboszcza naszej parafii Rajmunda Brola, zaszczycił i wyróżnił naszą parafię nowy ordynariusz gliicki bp Jan Kopiec. W homilii bp Jan Kopiec odniósł sie do Ewangelii skazując z jaką niezwykłą cierpliwością Chrystus przygotowuje ludzi do przyjecia Jego Oredzia. Nie rozwiązuje problemów ale dokonuje eksperymentu, czekając na natychmiastową odpowiedź, aby głosić światu że jest prawdziwe Słońce sprawiedliwości dla każdego, ale pamiętajcie: Gloście nie swoją naukę, ale to co Ja wam każę! Nie ze swojego bieże- wskazuje na powołanych bp Jan Kopiec - ale od Boga, dar który przerasta, by dzielić się nim jak dobrym chlebem. Mówi o konieczności przyjęcia postawy pokory wobec miłości Boga. Mówił także, że powołanie to Tajemnica niejednorotnego wezwania, walka o fundament który jest Skałą o ten dar Łaski który spływa z Niba, Tajemnica w którą trzeba wchodzić, o którą trzeba walczyć każdego dnia na nowo. Bez szczerego odniesienia się do Boga nie będzie pomyślnej realizacji zadań. Kościół nosicielem cywilizacji. Pytanie
- Czy umiłowałeś najpierw Mnie i czy z taką myślą zbliżałeś się do każdego człowieka? Czy stać nas na to, aby wniknąć w głębie duszy, aby móc realizować dzieło Boga?

Uroczysta Msza św. dziękczynna w intencji Jubilata odbyła się 4 lutego (w sobote) o godz. 12:00. Zaszczyciło naszą parafię też wielu Gości kapłanów diecezji gliwickiej jak i władz miasta i samorządu. Podziękowaniom i wyrazom wdzięczności nie było końca.
Na naszej internetowej parafialnej stronie zamieszczono życzenia

Drogi Jubilacie,

Jezus Chrystus powiedział:
„Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał”.

Życzymy Ci, by Twoje kapłaństwo
przynosiło owoc stukrotny;
by Twoje nauczanie prowadziło wiernych drogą,
jaką wyznacza nam Chrystus Pan,
by była ona zawsze pełna Bożej mądrości,
miłości, nadziei.
Niech Duch Święty wypełnia Twoje serce,
a łaska Boża towarzyszy Ci nieustannie.

- Parafianie

Szukajcie a znajdziecie

Ubolewam, że moderator dopuszcza się cenzurowania treści postów, a wcześniej zamknął wątek, w którym wyjaśnia, że za to będzie posądzony o bycie masonem. Ale jeśli się poczuwa, to czyja to rzecz?
Chciałbym raczej poznać stanowisko Kościoła czy bycie masonem i biskupem jest dopuszczalne i czy można ukrywać masońską symbolikę w symbolach religijnych i to w taki sposób, żeby tylko wtajemniczeni i nieliczni, którzy mają na ten temat większą wiedzę, to zauważali?
Czy biskup występujący na uroczystościach kościelnych w sztach liturgicznych dekorowanych stylizowanymi na niby chrześcijańskie emblematami masońskimi nie dopuszcza się świętokradztwa?
http://www.360opole.pl/images/stories/f ... G_3443.jpg
Nie tylko chodzi o te szaty, ale również o szerszy kontekst - zachowanie biskupa, jego szczególne gesty, uściski, wypowiedzi, uznane autorytety itp. o czym pisałem w sąsiednim zamkniętym wątku.

A czy dopuszczalne jest mienić się katolikiem i oskarżać duchownych tylko na bazie symboli na szatach liturgicznych w durny sposób interpretowanych?

To zinterpretuj to w sposób, jaki uważasz za niedurny.

Oczywiście, że nie tylko jest dopuszczalne dla katolików, by podejrzewać duchownych o różne wykroczenia, nie tylko religijne, ale mając na uwadze wiele już dowiedzionych i upublicznionych faktów, również je ujawniać i poddawać pod publiczny osąd.
Faktem jest, że bp Kopiec ubrał się w ornat z masońskimi symbolami z własnej i nie przymuszonej woli. Nikt go chyba na siłę tak nie wystroił, czyli że chciał by to było zauważone, acz być może nie liczył się z tym, że zostanie to poddane krytyce, choćby takiego katolika jak ja
Katolicy mają prawo być wyprowadzenie z niewiedzy i kompetentny teolog powinien zająć stanowisko czy można być jednocześnie księdzem katolockim i masonem zapewne wysokiego stopnia, bo trudno uważąć by biskup afiszował się, że jest uczniem lub czeladnikiem masońskim.
Na przykład ks. Natanek nie akceptuje masonów w Kościele Katolickim i kwestionuje piramidę ustawioną w Centrum JP2 "Nie lękajcie się" w Krakowie-Łagiewnikach. Masonów w KK nie akceptują również lefebryści.
Kto w Kościele Katolickim akceptuje masonów i to nie tylko szary tłum, ale osoby najbardziej prominentne, hierarchów, być może papieży?

Dominikdano tylko, że Ty widzisz masonów we wszystkim, ks. Natanek idzie krok dalej widzisz diabła wszędzie.
Ja bym się bał na żywo z Tobą rozmawiać,albo wpuścić do domu jeszcze byś znalazł jakiś gest masoński, symbol u mnie, albo jak bym ci podał rękę też byś mnie wziął za masona
Jeszcze zrób z papieża masona.

Nic podobnego. Nie widzę wszędzie masonów, a tylko niektórych nie bez przyczyny podejrzewam.
Prostym wyjściem byłoby, by bp Kopiec sam takie dobrze uzasadnione podejrzenia rozwiał albo potwierdził. To jednak wymaga pewnej odwagi, jaką masonów nie podejrzewam, gdyż przywykli do ukrytego przed opiną publiczną funkcjonowania i do działania w konspiracji. Masońskie obrzędy inicjacyjne zawierają przysięgi dochowania tajemnicy pod klątwą śmierci za ich ujawnienie. Być może jest to tylko rytualna kara, ale mimo to bardzo obligująca.
Ks. Natanek i podobni mu ludzie cechujący się bardzo prymitywną, żeby nie rzec prostaką pobożnością zdają się jednak być świętymi na tle innych katolików. Ks. Natanek najwyraźniej wierzy, bez cienia najmniejszego wątpienia, w to co głosi sprzed ołtarza. Robi to też w duchu posoborowym. Widząc jednak jak bardzo daleko ludzie decyzyjni dla Kościoła odeszli od wymogów do jakich tenże Kościół ich zobowiązał, schronił się superortodosyjnej wersji doktryny katolickiej. Tak naprawdę nikt nie może mu zarzucić niczego, co by było niekanoniczne lub sprtzeczne z tą doktryną. Potępianie go przez hierarchów i opresje jakie z ich strony znosi świadczy tylko o jego bezkompromisowej i żarliwej wierze.

Dominikdano Ty masz na tyle odwagi, żeby iść do księdza biskupa?
Czy może lepiej ukrywać się na forum, rzucać oskarżeniami?
Masz jakiś katalog biskupów i księży, których podejrzewasz o bycie masonami? Może krócej będzie jak wymienisz, którzy nie są?

To teraz żarliwa wiara oznacza sprzeciw wobec KK i oskarżanie hierarchów?
Chrzest osób zmarłych też należy do tej praktyki?

Przy okazji go wypytam o te masońskie ciuchy. Spokojna głowa
To kwestia przyzwoitości a nie odwagi. Zamiatanie tego rodzaju sytuacji pod dywan odbija się czkawką, ale wielu biskupów i szeregowych księży woli takie pozorne porządki i odsuwanie spraw w czasie, co sprawia, że konsekwencje wybuchają w końcu z siłą bąby atomowej. Tak właśnie stało się z ukrywaną latami pedofilią zboczeńców w sutannach, z molestowaniem kleryków przez wszechwładnych i wielce wpływowych homoseksualistów. Nie wystarczy jak kotek przysypać kupkę piaskiem w kuwecie. Przypadek biskupa masona, jak sądzę, też nie jest jednostkowy i szczególny. To też jest raczej wierzchołek góry lodowej jest.
Nie powiedziałbym, że się ukrywam i rzucam oskarżeniami. Nie ja jestem w tym wypadku osobą publiczną i dltego nie zamierzam łamać konwencji przyjętych na forach dyskusyjnych. Zresztą nie oskarżam a zauważam i stawiam pytania - czy biskup Kopiec dopuścił się świętokradztwa w rozumieniu Kościoła Katolickiego gdy ubrał się w ornat z masońskimi symbolami. Takich ornatów nie kupuje się na pchlim targu, ale z pewnością sobie zamówił odpowiedni fason na odpowiednią okazję i nieraz za grube tysiące.

Podobno biskup Kopiec zrezygnował z wyżej wspomnianego prezentu prezydenta miasta.
To by wielce pochlebnie świadczyło o nowym ordynariuszu, że po ludzku jest przyzwoitym człekiem i dużego formatu. Ale zobaczymy, czy to jeno plotki, czy się okaże zacną duszą, jak niektórzy znający go twierdzą.

Ciąg dalszy awantury wokół szkoły, którą prezydent Gliwic zamknął i jak się uważ, chciał przekupić noewgo gospodarza diecezji, oddając mu ten obiekt.
http://www.24gliwice.pl/wiadomosci/?p=39003#more-39003


Z poprzednim biskupem ordynariuszem gliwickim prezydent miasta był w świetnej komitywie i zawsze mógł liczyć na poparcie w wyborach i oczywiście też na przyjazną agitację podległego mu kleru i lokalnych mediów katolickich. Prezydent, ochodzący z skąpca, ma jednak szczodrą rękę dla wszystkich, którzy pomagają mu w utrzymaniu koryta. Kościół pod władzą poprzedniego ordynariusza, bp Wieczorka dostawał za to spore dofinasowanie rozmaitych swoich inwestycji, oczywiście dotowanych z kasy miasta, a nie z kiesy lokalnego kacyka.

Witam, Dominikdano, widzę ze czujesz się pewny swojej opinii, swoich racji, swojej prawdy. Nie wiem skąd u ciebie taka wiedza i nie obchodzi mnie to, czuje jednak ze nie dzielisz sie swoja wiedzą ale siejesz konkol.

Przykazanie 4. Czcij ojca swego i matkę swoją

Wobec społeczeństwa i władz społecznych chrześcijanin powinien kierować się zasadami: "Oddajcie... Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga" (Mt 22,21). "Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi" (Dz 5,29). (por. KKK 2242). Oznacza to, że należy przestrzegać słusznych praw i poleceń władz. Jeśli jednak nakazują one coś sprzecznego z przykazaniami Bożymi, nie wolno spełniać wydanych rozporządzeń.
1P, 2
1 Odrzuciwszy więc wszelkie zło, wszelki podstęp i udawanie, zazdrość i jakiekolwiek złe mowy, 2 jak niedawno narodzone niemowlęta pragnijcie duchowego, niesfałszowanego mleka, abyście dzięki niemu wzrastali ku zbawieniu -

13 Bądźcie poddani każdej ludzkiej zwierzchności ze względu na Pana: czy to królowi jako mającemu władzę, 14 czy to namiestnikom jako przez niego posłanym celem karania złoczyńców, udzielania zaś pochwały tym, którzy dobrze czynią. 15 Taka bowiem jest wola Boża, abyście przez dobre uczynki zmusili do milczenia niewiedzę ludzi głupich. 16 Jak ludzie wolni [postępujcie], nie jak ci, dla których wolność jest usprawiedliwieniem zła, ale jak niewolnicy Boga. 17 Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, czcijcie króla!

Witam Krysiu
Nie mam na to wpływu co czujesz.
Uważam, że dzielę się spostrzeżeniami, które wyjaśniam w oparciu o szerszą wiedzę.
Nie ma też przymusu, by zgadzać się ze mną, ani też z Tobą.
Również nie ma przymusu podzielać moje, lub Twoje podejrzenia.
Ja sieję to co sięję, a Ty sobie siejesz swoje, tak zresztą jak uważasz za właściwe.
Masz tę wolność i robisz z nią co chcesz. Nie oceniam tego.

Natomiast biskup Kopiec może być masonem, ale, w co raczej bardzo wątpię, może i nim nie być
Być może np. jest do dziś nieświadomy tego, że na swoich szatach liturgicznych, w których występował w Opolu żegnając się z diecezją, ma podejrzanie masońskie emblematy. Przypadkowe też były jego gesty i uściski rąk - niezwykłe dla księdza katolickiego sygnały, a tak bardzo charakterystyczne dla masonów. Mógł też nie wiedzieć, że władze miasta zamykając budynek szkoły dla dzieci upośledzony, sąsiadujący z jego dicezjalnej Katedrą Św. Piotra i Pawła, chciałyby mu go ew. sprezentować. Nie ma może nigdzie takich oficjalnych propozycji. Są jednak silne przesłanki i podejrzenia, które były tematem dyskusji na lokalnych forach internetowych (podałem wyżej link). Można uznać je tylko za plotki, ale czy one biorą się bez powodu? O tym zaś, że poprzedni ordynariusz gliwicki (mający zresztą kiepską opinię swoich własnych poddanych, w tym podlegającego mu kleru) świetnie współpracował z lokalnym kacykiem, jest zupełnie jawnym i nagłośnionym przez media tego ostatniego faktem. I jest wiećej niż prawdopodobne, że liczy on na podobny zapał nowego ordynariusza