W minioną niedzielę niemieckie radio WDR 5 nadało audycję kościelną, poprzedzającą transmisję Mszy św. W audycji pojawiła się informacja o nowej akcji niemieckiego Kościoła pod hasłem „Loteria Bożonarodzeniowa”. Zasada jest taka, że kto zbierze karteczki potwierdzające uczestnictwo w niedzielnych Mszach co najmniej 38 razy w roku, ma szanse wygrać nawet 50 tys. euro. Loteria miałaby się zakończyć na Boże Narodzenie tego roku.

http://info.wiara.pl/doc/1123152.Chodz- ... 0-tys-euro

Akcja okazała się żartem primaaprilisowym. Ale żartem nie jest to, co się dzieje w moim kościele. U nas takie loterie dominikanie organizują od dłuższego czasu. Na mszy rozdają jakieś krzyżówki, które po wypełnieniu i zwrocie biorą udział w loterii. Niestety nie można wygrać milionów euro, a tylko jakieś maskotki i książki. Niemniej dzieci i tak są zachwycone i chętnie chodzą na msze

I co Wy na to? Dobra to li metoda ewangelizacji? Czego ona uczy dzieci?

Krzyżówki zapewne mają treści ewangelizacyjne. Jest to zachęta do zdobywania wiedzy i granica "dobrego smaku" nie jest chyba przekroczona. Przynajmniej do czasu gdy nagrody sa symboliczne.

W gorliwości można jednak łatwo posunąć się za daleko.
Salezjanie aby zachęcić dzieci do chodzenia na majówki (wybaczcie ale określenia "nabożeństwo" nie użyję) zorganizowali loterie.
Wśród dzieci które były na wszystkich majówkach rozlosowano rower. Losowanie odbyło się w trakcie mszy przed ogłoszeniami, rower wprowadzono przed ołtarz, odczytano nazwiska i imiona dzieci, wyszły na środek i odbyło się losowanie. Szczęśliwe dziecko wyjechało z kościoła na rowerze. Tu poczułem jednak niesmak.
Nie dlatego, że jeżdżono rowerem, że było losowanie, że szczęśliwe dziecko wyjechało tym rowerem z kościoła, ani z powodu tego, że było to częścią nabożeństwa. Odczułem niesmak, bo wyobraziłem sobie, że aby zachęcić np. gimnazjalistów, to można losować motorower, dla licealistów lekki motocykl, a dla dorosłych raz w roku za udział w nabożeństwach niedzielnych np. Dacie (pewnie by się z nadwyzki na tacy uzbierało ). No a raz na 5 lat może mieszkanko? To byłoby coś! Ledwo by się zaręczyli a już by niedzielnymi nabożeństwami na własny kącik pracowali!

Pytanie czy prezenty o wartości ok. 50 zł to dla dziecka w wieku komunijnym nagroda symboliczna czy też istotna wartość? Ja mam wątpliwości co do takich metod. Stąd niedaleko do prozelityzmu.

Powiedziałbym, że jest to raczej antyewangelizacja.
Podobnie jak techno-pseudo-Msze, które mają jedynie na celu podbić frekwencję.Uczy tego, że odklepanie nie musi być niczym złym, skoro jest nagradzane.

Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć o konkursie
zorganizowanym w pierwszej, drugiej lub trzeciej klasie podstawówki na lekcji religii.
Polegało to na tym, żeby zbierać punkty kolorując koraliki w zeszycie (kolorem żółtym, czerwonym lub niebieskim)
za odmawianie całego różańca:
- odmówienie samemu - 5 pkt.,
- odmówienie z rodziną - 10 pkt.,
- odmówienie w kościele na nabożeństwie różańcowym - 15 pkt.
Kto zebrał najwięcej punktów "wygrywał" (chyba pierwsza trójka dostawała jakieś książki).

Małe maskotki to koszt kilku złotych, książeczki dla dzieci to też w hurcie poniżej 10 zł (a podejrzewam że sami nimi handlowali). Dopiero w galeriach często zero do ceny dopisują
Widziałem tą akcję z krzyżówkami, nagrody były symboliczne, krzyżówka pretekstem aby dziecko obdarować.

A co tam! W średniowieczu braciszkowie piwo po mszy rozlewali i też było dobrze Kto wie, czy i dziś nie byłaby to "metoda na głoda"

Piwo moze być ale lepszy efekt uzyskano by dzieki lufce z marihuaną przed przekazaniem sobie znaku pokoju.

Od razu okoliczna młodziez zaczełaby chodzic na msze a w kościele w końcu by uśmiech zagościł.

Swego czasu w mojej parafii, za udział w roratach rozdawano dzieciom czekolady. Niby nic, ale czy w tym kierunku powinno iść zachęcanie do wiary? Nie dziwne później, że młodzież uczestnictwo we mszy warunkuje stwierdzeniem "za darmo?!" Brak słów.

Kościół Niemiecki jest ciężko chory. Choroba zdecydowanie zaczęła postępować, gdy odszedł ze składu kolegium biskupów Kardynał Józef Ratzinger, aby pełnić posługę Papieża.

Podobny proces zresztą nastąpił w Polsce, po odejściu Kardynałów: Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową i Stefana Wyszyńskiego - do Nieba.

Pomyślałem sobie że nam jest łatwiej oceniać, ale przecież w naszym myśleniu to my sami zrzucamy odpowiedzialność za ewangelizacje na duchownych. Nie jestem pewny czy w obliczu pustego kościoła, sami nie podjęlibyśmy takiego kroku, aby przyciągnąć ludzi. Problemem dziś jest to, że ludzie nie chcą nawet posłuchać. Trzeba ich zatem skusić, aby przyszli bo jest szansa coś wygrać, a może przy okazji posłuchają, a nawet coś do nich trafi. Tak można spojrzeć na formułę kursu Alfa, gdzie mamy jedzenie i nauczanie, ale jest to kurs dobrowolny, a sam fakt że jest on jakby poza innymi standardowymi czynnościami, sprawia że trzeba podjąć jakiś wysiłek aby na niego przyjść. Wysiłek i ciekawość równoważy korzyść. Zjeść przecież mogę w domu, a tu muszę jeszcze słuchać.
Oczywiście takie nagrody to okazja do dodatkowych napięć, bo jeden wygra, a reszta będzie zazdrościć i dojdzie do tego jeszcze narzekanie, że oczywiście wygrał ten co chodzi tylko dla tych pieniędzy. U nas plotkuje się o tym co człowiek robi poza kościołem, o jego lichej pobożności. Co dopiero jak dojdzie do nagród...
Jest jeszcze druga strona. Zapewne wielu przyjdzie ale tylko z nadzieją na nagrodę. Trudno to oceniać, bo zamiary mogą być dobre, ale skutki nie do przewidzenia. Jednak na dłuższą metę również uważam że nie tędy droga. Wiara nasza dawniej przyjmowana była za samo to czym była - nadzieją i odpowiedzią na zaproszenie. Dziś miłość i zbawienia to tylko takie frazesy, przy okazji dyskusji o moralności, polityce, życiu. Msza która powinna być ofiarą, jest nieraz wszystkim innym.

Ciekawy temat i też myślę że łatwo tu przesadzić. U nas księża organizują pewne "atrakcje" dla dzieci przychodzących na nabożeństwa ale myślę że nie przesadzają.
Bardzo ładną akcją było np podczas rorat "losowanie figurki". Były dwie figurki, Jezusa i matki Bożej. Po zakończonych roratach ksiądz losował wśród obenych dzieci (wrzucały najpierw serduszka z imionami do koszyczka) kto zabierze do domu figurkę, z tym że jeśli ktoś już miał, losowało się inne dziecko. Założeniem było że rodzina która wylosowała figurkę ma w domu zorganizować wieczorną rodzinną modlitwę, śpiew lub adorację z udziałem dzieci. My wylosowaliśmy figurkę raz. Mój ośmioletni synek niósł ją jak skarb, nikomu nie dał potrzymać, w samochodzi wiózł ją ja kolanach. W domu "zapędził nas wszystkich do wspólnego odmawiania różańca który sam prowadził. Wszystko to było dla niego- i dla nas- bardzo pozytywnym doświadczeniem . Na koniec rorat było też rozdawanie drobiazgów- lizaki, obrazki - wszystkim obecnym dzieciom podobnie jak na zakończenie procesji Bożego Ciała. Dzieci lubią takie akcje i myślę że nie ma w nich nic złego, aczkolwiek rywalizacja i rower bądź co bądź wart kilkaset złotych jest zdecydowanie przegięciem.

Akcja nagród za krzyżówki i inne zadania konkursowe trwa nadal. Dzieciaki chętnie biorą w niej udział. Co prawda wiąże się to z koniecznością pójścia na mszę (co jest nudne - opinia dziecka), no ale bez tego poświęcenia nie ma szans na nagrodę. To chyba strzał w stopę Kościoła. Jak skończą się nagrody, to zniknie motywacja do udziału w rytuałach.

Wiesz Jajko, to jest tak że możemy zrozumieć intencje i starania. Może nieraz jest to akt bezsilności. Nie musimy akceptować takich kroków, ale warto z tego wyciągnąć naukę. Mam pewne subiektywne doświadczenia, które jednak wskazują że dla wielu młodych ludzi wiara nie jest interesująca. Trudno im przyjąć to wszystko. Jeśli już ktoś rozumiem sens Mszy, to nadal może mieć problem z wiarą w to co się dzieje na ołtarzu. Konkursy i nagrody faktycznie jedynie na chwilę przyciągną dzieci do kościoła i to nawet nie do centrum, czyli Jezusa, ale do nagrody. Z drugiej strony może choć trochę dzieci zapamiętają to miejsce jako jednak interesujące, choć osobiście też uważam że nie tędy droga.

U nas nikt nie pyta o wiarę, ale edukuje się masowo ludzi, po czym nagle się okazuje że oni nawet nie wierzą, więc trudno aby uczestniczyli we Mszach, świętowali itd. Bo niby co? To niezwykłe że święta stały się czasem dla rodziny i w pewnym sensie to negatywne. Bo choć każdy zna nazwę świąt, to zarazem wielu nie świętuje np Zmartwychwstania, lecz raczej jest to okazja do spędzenia czasu w gronie rodziny. Samo w sobie to jest dobre, ale w perspektywie celu świat, stanowi jednak pewne wypaczenie ich sensu.

'' Bo choć każdy zna nazwę świąt, to zarazem wielu nie świętuje np Zmartwychwstania, lecz raczej jest to okazja do spędzenia czasu w gronie rodziny. Samo w sobie to jest dobre, ale w perspektywie celu świat, stanowi jednak pewne wypaczenie ich sensu''Zgadzam się z tym stwierdzeniem.Jednak co sam zaóważyłem to
że ci któży nas jak owieczki powinni prowabzić do domu OJCA niestety często się gubią i zaczynają rzyć dla innych celów.A przeciesz powinni nas prowadzić do ZBAWIENIA w tych jagrze trudnych czasach dla katolika.Sam nieraz w pracy słyszę jak jest mówione żę księrza grzeszą to my mamy mniejszy od nich grzech.I niestety to jest fakt że Księża częściej partszą na portwel niż na BOGA.Ale przecierz karzdy odpowiada za siebie.I tymi słowami argumętuje te nie przyjemne wypowiedzi ''katolików''. c

Podbijam temat, ale nie tylko dla podbijania, ale dla podzielenia się obserwacją. Otóż nagrody za uczestnictwo w obrzędach nadal są i mają się dobrze. Pytałem syna co o nich sądzi. Uważa że są bardzo fajne! W sumie się nie dziwię. Syn na rytuały chodzi w kratkę - otwarcie przyznaje, że go to nudzi, że czasami niemal przysypia w świątyni. Ostatnio stwierdził, że dobrze, że raz na jakiś czas, cytuję: "trzeba zrobić gimnastykę", bo inaczej by zasnął Dlatego też nie bierze udziału w tych rytuałach co tydzień, ale rzadziej. Ale jak mają być prezenty - jest to co jakiś czas ogłaszane, dzieci dostają jakieś karteczki z pytaniami, na które muszą odpowiedzieć i raz na jakiś czas odbywają się losowania zwycięzców, to wówczas syn idzie bardzo chętnie. Jak pytam czy idzie po nagrodę czy do Jezuska, to tylko przewraca oczami i z sarkazmem mówi: "Taaaa, to Jezuska...."

Tak @Jajko syna wychował, to tak ma. Jajko mówi z sarkazmem o religii, więc jaki ojciec taki syn .
Ponieważ Jajko uważa, że ateizm jest najlepszą opcją dla syna, to i mu taką wartość przekazuje od małego. Ot kopia ojca.
Więc Jajko może się cieszyć z sukcesu wychowawczego .