OK, zgadzam się, miałem na myśli że sama figura, ten obiekt staje się przedmiotem kultu. Kult świętych nie jest dla mnie niczym zły, skoro Kościół go ceni.

"(...) orzekamy z całą dokładnością i z troską o wiarę, że przedmiotem kultu powinny być
nie tylko wizerunki drogocennego i ożywiającego Krzyża, lecz tak samo czcigodne i święte obrazy malowane (...)
Są one wyobrażeniami naszego Pana Jezusa Chrystusa, Boga i Zbawiciela, Niepokalanej Pani naszej, świętej Bożej Rodzicielki,
godnych czci Aniołów oraz wszystkich świętych i świątobliwych mężów. (...)
Nie otacza się ich jednak taką adoracją, jaka według naszej wiary należy się wyłącznie Naturze Bożej."
(Sobór Nicejski II)

Nie otacza się taką, bo otacza się inną.

Dokładnie tak, czy nie czyni się czasem z tych wizerunków właśnie obiektów takiej czci, jakby to one dawały uzdrowienie, jakby to one były odbiorcą modlitw, jak to im się należała ta boska cześć? Ja to wszystko wiem, uznaje i rozumiem, pytam właśnie o wypaczenia.

Peregrynacja figury Świętego Michała Archanioła spotka się z zainteresowaniem przede wszystkim tych katolików, którzy widzą w św. Michale danego nam przez Boga pomocnika w walce z szatanem, jak i z tymi wszystkimi (ludźmi, czy ideami), które usiłują we współczesnym świecie zająć miejsce Boga. Stąd przypisywane mu słowa: "Ktoż jak Bóg?", które nie są zwykłym pytaniem, lecz raczej duchową przestrogą.

Figura z Gargano jest pamiątka wydarzenia, objawienia samego archanioła, który chciał by w tym miejscu szczególnie się za jego pośrednictwem modlono i proszono go o udział w walce z Szatanem.
Archanioł obiecał biskupowi, św. Wawrzyńcowi, że tam, gdzie się otwiera skała, będą przebaczone grzechy ludzkie… Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane.
Od tego czasu przybywało tam wielu modlących się chrześcijan, a dzisiaj zdecydowano się na propagowanie kultu św. Michała, poprzez peregrynacji figurki, nie po to, by ten zastąpił Chrystusa, lecz, byśmy byli bardziej wyczuleni na duchową rzeczywistość, ktora nas otacza (czasami przyjazną, czasami wrogą).

Mam wrażenie, że sam przekaz ewangeliczny jest dzisiaj jakby oderwany od rzeczywistości duchowej, że nawet katolicy odczytują słowa Jezusa tylko jako zachętę do doskonałości, wypraną z ich pierwotnego osadzenia w świecie toczącej się nieustannie walki duchowej.
Przybliżanie tej rzeczywistości poprzez peregrynację figurki św. Michała Archanioła, ma wyrwać chrześcijan z letargu taniej ewangelii, której większość ludzi wydaje się nie potrzebować.
Ludzie nie widzą zagrożenia duchowego, stąd nie odczytują Ewangelii jako czegoś radykalnie głoszącego uwolnienie od wpływów zła.
Skoro nie widzą zła, także zła osobowego, wydaje im się, że nie potrzebują Zbawienia.

Stąd kult św. Michała, poprzez cześć oddawaną jego figurce, ma nas uczulić, na rzeczywistość, w jakiej żyjemy, na wszedzie obecne zakusy zła i kierować nas do zbawienia przyniesionego przez Syna Bożego.

Ot.. takie moje impresje

"Już 12 kwietnia w niezwykłą podróż po Polsce wyruszy figura św. Michała z Groty Objawień na Gargano".

Gdy rozum śpi, budzą się demony... i Anioły

Takie "odwiedziny" figury, czy obrazu w parafii są okazją do wzmożonej modlitwy. Uroczystości, liturgia, spowiedź, komunia, intencja - samo dobro.
Nie ma co się tutaj doszukiwać ludowego zabobonu.

zakończenie każdej Mszy Świętej, gdziekolwiek byłaby ona sprawowana. Odmawiano ją powszechnie do lat sześćdziesiątych XX wieku.
Niektórzy mówią, że z chwilą zaprzestania tej pobożpraktyki otworzono w Kościele puszkę Pandory... Bezbrony Kościół runął w otchłań. Są jednak świątynie, w który odmawia się tę modlitwę do dziś. Ciekawe, w takich rafiach kryzysu nie widać...
Jak brzmi ta modlitwa, będąca potężnym egzorcyzmem, modlitwa mająca wielką moc przed Bogiem? T prośba zanoszona do św. Michała Archanioła.
Święty Michale Archaniele, wspomagaj nas w walce, a przeciw złości i zasadzkom szatana bądź naszą obroną. Mech go Bóg pogromić raczy, pokornie o to prosimy. A Ty, Książę wojska niebieskiego, szatana i inne złe duchy, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą, mocą Bożą strąć do piekła. Amen,
Modlitwa ta może się wydawać dziwna, budzić zaznowanie. Te wszystkie bezpośrednie odwołania do złe ducha i szatana nie przechodzą łatwo przez gardło ludziom współczesnym. A jednak była w tej modlitwie nie tylko trudna prawda ale i potęga. wystarczy zapytać, kiedy wszystkie patologie społeczne i wypaczenia moralne zaczęły nabierać rangi prawa? Stało się to z końcem łat sześćdziesiątych XX w. — niedługo po tym, jak zaprzestano odma wiania tej modlitwy ułożonej przez papieża Leona...
z ks wincenty łaszewski koniec świata według maryi st 68

Ani Kościół nie runął w otchłań, ani nie było lepiej przed zaniechaniem owej modlitwy - ekspansja komunizmu, okrucieństwa 2 wojen światowych.
Aktualnie w wielu parafiach odmawiana jest ta modlitwa.

Uważam, że są to rzeczy bardzo różne od siebie. Adoracja Najświętszego Sakramentu, Komunia święta w swojej istocie widzialnej wymaga od takich prostych ludzi jak ja,wysiłku by mimo ....

"Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak;
Kto się im poddaje, temu wiary brak;
Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę
Że w postaci Chleba utaiłeś się!"

Obrazy i figury świętych, a mają pomóc mi przykuć zmysły do danej osoby, czy sytuacji by wspomagać mnie w modlitwie i rozważaniu.

I tu niestety muszę z przykrością przyznać Ci rację.
Byłem w jednym z kościołów wtedy gdy miało tam miejsce nawiedzenie figury św. Michała Archanioła.
Nie chcę nikogo osądzać, ale bardzo źle przyjąłem pewne przejawy pobożności.
Otóż przez cały dzień figurka św. Michała Archanioła była ustawiona obok ołtarza.
Przez cały dzień były tam liczne nabożeństwa, litanie, śpiewy, a także konferencje o samym archaniele jak i o walce duchowej, o zagrożeniach, o zbawieniu przyniesionym przez Jezusa.
Przez cały ten czas do figurki podchodzili ludzie w długiej kolejce zatrzymując się przy niej, klękając, modląc przy niej przez chwilę, niektórzy całowali figurkę.
I super.

Potem zaczęła się Msza święta.
Kolejka dalej swoje.
Moment Ofiarowania, Przeistoczenia, potem Komunia święta.
Kolejka swoje.
Dwa metry dalej ołtarz i dziejące się na nim Misterium, Obecność Pana, a kolejka kroczy do figurki, pada przed nią na kolana, całuje.

Licznie zgromadzeni kapłani nie widzieli w tym nic zdrożnego.
Może niepotrzebnie się zdenerwowałem?

O coś takiego mi również chodziło. Z drugiej strony praktyka jest nieraz taka że spowiedź odbywa się w czasie Mszy św. Sam nieraz tak robiłem, ale to chyba nie jest dobre rozwiązanie, o ile można przyjść wcześniej, a nie nerwowo oczekiwać czy zdążę, czy nie, oraz ile zapamiętam z tej Mszy.

Ideałem byłoby uczestnictwo, a nie obecność we Mszy. I w tym przypadku o jakim pisałeś, to niepokojące dla mnie.