Oni są podani jako przykład związku, którego zakończenie równałoby się z zaciągnięciem nowej winy.

Ale nie trzeba kończyć związku. Wystarczy żyć w czystości.

Odnoszę wrażenie, że takie podejście/zrozumienie, że bez współżycia nie da się osiągnąć dobra, kwalifikuje współżycie jako stan nałogu, a nie coś normalnego, o czym można decydować rozumem i wolą człowieka. Jednak jeśli osoby są w stanie zniewolenia, to są w stanie jakby chorobowym, czyli nie są zdolni do podejmowania wiążących decyzji. Będę musiała przeczytać całą książkę, ale jeszcze jej nie mam.

Wstępnie wydaje mi się, że tak też można by to rozumieć, choć daję sobie czas na przetrawienie tego co kardynał napisał, trudny temat.

Wydaje mi sie, ze tez trzeba byloby poznac sytuacje poszczegolnych zwiazkow dopuszczonych do Komunii, zeby byc w stanie wyrobic sobie opinie o decyzji Biskupa Macina. Moze jednak pary same zdecydowaly sie powstrzymac od wspolzycia np. poczawszy od spowiedzi przed Komunia i maja dobra wole zachowac taki stan? Mam taka nadzieje :/

No nie - jesli w tych linkach są prawdziwe wypowiedzi, to niestety nie o to chodzi.

"Do tej pory oficjalne nauczanie Kościoła zabraniało bowiem przystępowania do Eucharystii katolikom pozostającym w związkach niesakramentalnych. Mogli oni zrobić to jedynie pod warunkiem, że żyją ze sobą „jak brat i siostra“, czyli powstrzymują się od współżycia seksualnego. Teraz – jak oświadczył biskup Angel José Macin – stanowisko Kościoła się zmieniło"
http://wpolityce.pl/kosciol/344475-arge ... im-komunii

kard. Francesca Coccopalmeria wydał książkę "Radość miłosci" o tym, jak rozumieć papieski dokument o komunii osób rozwiedzionych:
"Kościół mógłby więc dopuścić do sakramentów pokuty i eucharystii wiernych, którzy żyją w związku niesakramentalnym, a spełniają dwa istotne warunki: 1) pragną odmienić swą sytuację, lecz 2) nie mogą tego pragnienia zrealizować."

O co chodzi w p.2?

Zacytowane przez białogłowę wyjaśnienie kardynała nie uspokaja:
"gdzie zrywa się intymne pożycie małżeńskie, tam nierzadko wierność może być wystawiona na próbę, a dobro potomstwa zagrożone. Wtedy bowiem grozi niebezpieczeństwo zarówno wychowaniu dzieci, jak i zdecydowanej woli przyjęcia dalszego potomstwa"

Podobnie List argentyńskich biskupów: w punkcie szóstym mowa że w przypadku, gdy zachodzą "bardziej skomplikowane okoliczności", a także gdy nie można uzyskać stwierdzenia nieważności wcześniej zawartego małżeństwa, "możliwe jest dalsze rozeznanie".

- Jeśli rozpozna się, że w konkretnym przypadku istnieją ograniczenia, które zmniejszają odpowiedzialność i winę, szczególnie gdy osoba uważa, iż popadłaby w kolejne uchybienia, ze szkodą dla dzieci z nowego związku, "Amoris laetitia" otwiera możliwość dopuszczenia do sakramentów pojednania i Eucharystii

Marek_Piotrowski, to o czym piszesz to włosy stają dęba. Czyli te osoby "muszą" cudzołożyć i "muszą" przyjmować Komunię. Dwie sroki za ogon.

Czy wiadomo, jakie są materiały źródłowe dla tekstu z 'W polityce', lub cały wywiad z biskupem?

Ech... Przytoczę fragment artykułu na temat wypowiedzi prefekta Kongregacji Nauki Wiary odnośnie "Amoris Laetitia:

Szef watykańskiej dykasterii odniósł się również do słynnego przypisu, w którym Papież dopuszcza możliwość przystępowania do sakramentów. Kard. Müller wyjaśnił, że warunkiem przystąpienia do sakramentu spowiedzi jest nawrócenie i postanowienie poprawy. Oznacza to zatem, że przypis ten dotyczy wyłącznie takich przypadków, gdy penitenci są gotowi żyć jak brat z siostrą – stwierdził niemiecki kardynał.

Tak, to budzi pewną nadzieję. Ale i pytania: dlaczego w takim razie kompletnie brak reakcji na casus Argentyny, Niemiec i samej papieskiej diecezji Rzymu?

Czemu tyle sprzecznych wypowiedzi z samego Watykanu, bez sprostowania?

Dlaczego dezorientuje się wiernych?

Przecież, jeśli chodzi o "życie jak brak z siostrą" to "Amoris Laetitia" jest zbędna (i cała awantura), bo to jest dopuszczone już bardzo dawno.
I nie o to spierali się biskupi przed wydaniem AL?

Kardynał wydaje książkę "wyjaśniającą" AL i tam jest coś innego niż w wypowiedzi Prefekta KNW.

Pamiętaj, że młyny kościelne mielą powoli.

Pewnie dlatego, że papież nie chce być głosem urzędnika zza biurka podającym na talerzu gotowce "wolno" albo "nie wolno", ale chce żeby ludzie ruszyli mózgami i zrozumieli przepis Ewangelii wiarą w Boga.
Pewnie chce zaangażowania ludzi w wiarę, a nie tylko myślenia przedewangelicznego, gdzie do zbawienia nie trzeba było wierzyć, ale wystarczyło wypełniać prawo.

Oj, chyba nie o to tym razem chodzi (choćby jesli chodzi o diecezję Rzym).
Wygląda na to, że pewne rozwiązania wprowadzane są bez konkretnych deklaracji, za to metodą przyzwolenia (zdają się o tym swiadczyć zmiany kadrowe, sprawa generała Zakonu Maltańskiego itd).

Nadto... Interpretacja adhortacji ogłoszona przez biskupów regionu Buenos Aires (wrzesień ub.roku) została pochwalona przez papieża Franciszka.
W odpowiedzi napisał list do biskupa Sergio Alfredo Fenoya z diecezji San Miguel. Papież stwierdził, że list biskupów "w pełni wyjaśnia sens ósmego rozdziału" adhortacji apostolskiej "Amoris laetitia". - Nie ma innych interpretacji - napisał papież
Następnie teksty listu biskupów i odpowiedzi papieża zostały opublikowane w całości na blogu watykanistów IlSismografo oraz - we fragmentach i włoskim tłumaczeniu - w watykańskim czasopiśmie L'Osservatore Romano.
https://m.deon.pl/religia/serwis-papies ... nikow.html

Niepokoi mnie tez mieszanie przy Humanae vitae:
Ks. Gilfredo Marengo, wykładowca Papieskiego Instytutu Jana Pawła II ma zostać koordynatorem komisji, którą powołał Franciszek. Jej celem ma być „reinterpretacja” encykliki „Humanae vitae” w świetle adhortacji „Amoris laetitia” w 50. rocznicę napisania tej pierwszej.
http://malydziennik.pl/coraz-wiecej-szc ... ,5758.html i to przy udziale, delikatnie mowiąc, "dziwnych" ekspertów http://www.pch24.pl/franciszek-chwali-k ... 692,i.html
To fałszywa perspektywa. Kościół ma prowadzić.
I, jakby to mało poprawnie politycznie brzmiało, są nadal rzeczy których "wolno" i "nie wolno".
Dezorientowanie wiernych nie jest zadaniem Watykanu.


Zrozumcie, ja rozpaczliwie staram się zrozumieć co się dzieje.

Kościół ma prowadzić, to oczywiste.
Ale to widzisz Ty, bo siedzisz w tym środowisku wszystkimi czterema nogami, jesteś zaangażowany na wielu poziomach. Ale większość ludzi ma inną perspektywę.
Wiarę katolicką deklaruje jako taka liczba osób, ale to raczej religijność statystyczna. Jak się popatrzy głębiej, np na statystyki dominicantes i communicantes w takiej Argentynie, to się okazuje, że ewangelizację trzeba by zacząć od nowa.

Weź samo zagadnienie "komunii dla rozwodników" jako probierz.
Przecież dla katolika powinno być oczywiste, że nie ma żadnych rozwodników, bo w Kościele nie ma rozwodów, prawda? Ale w dzisiejszej katolickiej mentalności, słowo "rozwód" to prawie alternatywna dopuszczalna rzeczywistość, która przecież nie powinna mentalnie zaistnieć. Ale niestety istnieje. O czym to świadczy? Ano o tym, że przekaz wiary ginie gdzieś po drodze, po konfrontacji z otaczającym światem. Dlatego trzeba dość radykalnych środków zaradczych, żeby wywołać impuls, który w ogóle zdoła się przebić do tych, którzy deklarują wiarę.

Czyli mamy dostosowywać naukę do kiepskich wyznawców?