Tak sobie słucham napływające informacje o postepach prac w procesie beatyfikacyjnym/kanonizacyjnym Jana Pawła II. Zeby uznac jakąs osobe za swięta lub blogosławioną potrzebny jest cud, jaki dokona sie za wstawiennictwem u tej osoby. A co by bylo gdyby cud (np: wyzdrowienie sparalizowanej osoby) okazał sie nietrwały. To znaczy, ze ogłoszono by juz swietego a u osoby, która wstawiała sie u niego po ilus tam latach powróciła by choroba. Co wtedy się dzieje? A moze znacie takie przypadki z historii...

ps. to sytuacja abstrakcyjna, ktora nie ma związku z przytaczanym na poczatku postu procesem Jana Pawła II

Wiesz, beatyfikacji/kanonizacji się nie odwołuje Więc nic by się nie stało.

Zapominamy - szczególnie współcześnie - że kwestie związane z tymi obrzędami to przede wszystkim ogromne nakłady finansowe: wynajęcie Bazyliki św. Piotra na samą ceremonię, namalowanie olbrzymich portretów SŁugi Bożego, wydanie obrazków z modlitwą do Sługi Bożego, wydanie dossier/biografii o jego życiu itp.

Konkluzja ?
Dla "myślącego" człowieka oczywista: Lepiej te "nakłady finansowe" i organizacyjne (czas+ludzie) przeznaczyć na bardziej użyteczne cele !
Przecież jest tyle potrzebujących. Głodnych, chorych.
To sugerowałeś ToMu ?


Też abstrakcyjnie: Bóg daje, i odbiera ...

A pozatym, ileś lat temu chyba była taka akcja weryfikacji świętych. Trochę z nich przez tę świętą lustrację nie przeszło.
Świat się zawalił ? Nie. Mimo tego ubytku świętych i błogosławionych Kościół trwa !

Kanonizacja jest aktem ostatecznym - jest to akt, w którym urzeczywistnia się nieomylność papieska.

Więc nie wiem, co masz na myśli, Stanisławie...

Cudowne uzdrowienie - o jakim mówił Gimlas.
Ja nie widzę w tym (np. ponownym zachorowaniu) żadnego zaprzeczenia "cudowności". Przecież "cudowność" polega m.in. na zupełnej niewytłumaczalności z punktu widzenia ludzkiego rozumu.
Nigdzie nie jest powiedziane, że po tym cudownym uzdrowieniu - czas się zatrzymuje. Że jest ono trwałe aż do śmierci.

A jeśli Bóg uzna, że trzeba ponownie "doświadczyć" cudownie uzdrowionego ... ? Jego wola.
Dlatego napisałem: Bóg daje, i odbiera ...

Tym samym, wracając w rozumowaniu do początku, "anulowanie" cudownego uzdrowienia za wstawiennictwem Świętego, nie może kwestionować jego świętości. To tylko może świadczyć, że np. uzdrowiony nie zasłużył na trwałość uzdrowienia.

Bóg daje i Bóg odbiera... jeśli Bóg daje uzdrowienia jako znak, to raczej już go nie odbiera....dlatego też warunkiem uznania uzdrowienia za cud, jest całkowite i trwałe uzdrowienie. Stąd minimalny okres od orzeczenia cudu, do właczenia jako dowód do kanonizacji wynosi 5 lat.
Papież ma uprawnienia skrócić ten okres - tak było w przypadku Matki Teresy z Kalkuty.

hmm...
Sprawa jest dosyc zlozona i trudna. Cudy, moim zdaniem uznane za Koscioł i bedace pozniej podstawa do uznania kogos za swietego musza byc trwale.
Dlaczego? Bo wierzymy ze Bog wysłuchal próśb "przyszłego swietego" do ktorego z kolei zwraca sie osoba chora w modlitwie wstawienniczej. Nie po to Bog spowodowal cud zeby pozniej, powiedzmy za 20 lat "go" zlikwidował.
Byłoby to "niepowazne" ze strony Boga. Bog nie odmowi osobie swietej spelnienia prosby osoby chorej. Bo go po prostu kocha i szanuje.
W swoim pierwszym poscie przedstawilem sytuacje hipotetyczna, a takie pytania sa niewygodne. Bo prowadza do zalozenia ze albo Bog jest niestaly w swoich obietnicach zachowania cudu jako trwalego na zawsze albo w kosciele nie dziala Duch Swiety i ta cala procedura beatyfikacji czy kanonizacji jest chybiona. Podwaza tez nauke o "obcowaniu swietych". No ale to wszystko są sugestie heretyckie od ktorych jestem daleko.

[...] Widzisz rzeczy i intencji wypowiedzi, których nie ma.

Nic takiego nie napisałem.

Stwierdziłem tylko, że beatyfikacja jest ogromnym przedsięwzięciem finansowym.

Staraj się czytać to, co jest napisane, a nie to co chciałbyś przeczytać.

[...] - jo_tka

Ciekawa odpowiedź na pytanie w temacie, pochodząca z ust specjalisty: