Ktoś kiedyś powiedział "Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma".

Jeszcze na przełomie IV i V w. władzę w Kościele katolickim często sprawowały dynastie kapłańskie.

Pod koniec średniowiecza nikogo nie dziwił fakt, że większość księży mieszka z tak zwanymi "gosposiami".

Natury nie oszukasz, ona wręcz krzyczy - Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, napełniajcie ziemię, lecz nie gwałćcie jej.

A czy wiesz kochany o tym, że słynny nasz Jan Kochanowski, ten od trenów i Urszulki (co do której istnienia są niemałe wątpliwości) był proboszczem?

Czy to znaczy, że ganiasz ze swoim organem płciowym i starasz się zapładniać ziemię? Oczywiście bez gwałcenia jej? Pochwal się swoją płodnością? I tym, że nie potrafisz jej opanować.

Ludzie na pewnym etapie rozwoju bardziej kierują się rozumiem, niż zaspokajaniem potrzeb, także tych podstawowych.

Oczywiście, ale tylko dla seksoholików.


Ja podaje: https://www.luxmed.pl/dla-pacjenta/artykuly-i-poradniki/rak-prostaty-przyczyny-powstawania-objawy-sposoby-leczenia: Nie są znane dokładne przyczyny rozwoju raka gruczołu krokowego. Wśród czynników ryzyka jego rozwoju wymienia się zwłaszcza: podeszły wiek, uwarunkowania genetyczne – obciążony wywiad rodzinny w kierunku raka stercza, przynależność rasową i etniczną (największe ryzyko zachorowania dotyczy osób rasy czarnej).
Proponuję, abyś zamiast pouczać tu na forum, pouczył lekarzy, naukowców, medyków.

Seks jest podstawową energią w ciele.

Jednym z czynnikiów ryzyka zachorowania na złośliwy nowotwór stercza (prostaty) to: wstrzemięźliwość płciowa;

Czyżbyś uważał, że rozwój umysłowy tych 22 zakonnic i 122 księży był w powijakach i to spowodowało, że dopuszczali się molestowania i wykorzystywania seksualnego powierzonych im pod opiekę dzieci?

Oczywiście, ale tylko dla seksoholików.

Proponuję, abyś zamiast pouczać tu na forum, pouczył lekarzy, naukowców, medyków.

Coś się porąbało? Czy wiesz o czym napisałeś? I czy masz jakieś podstawy, poza złośliwymi pomówieniami?

Ludzie na pewnym etapie rozwoju bardziej kierują się rozumiem, niż zaspokajaniem potrzeb, także tych podstawowych.

Ja Agnieszka biorę ciebie za męża i ślubuję ci: miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę, aż do śmierci" — powtarzałam słowo w słowo za księdzem. Na tym moja przysięga powinna się zakończyć.

Tymczasem ksiądz przez mikrofon dyktował dalej: "Tak mi dopomóż, Panie Boże Wszechmogący, w Trójcy jedyny i wszyscy święci. Amen". W kościele zapadła cisza, gdy nie powtórzyłam za nim słów. Ale ksiądz nie dawał za wygraną. Katolickie zakończenie przysięgi powtórzył jeszcze raz.

Próbowałam mu dać znać, że nie tak się umawialiśmy. "Ja miałam tego nie mówić" — powiedziałam cicho do księdza. W końcu, gdy udając, że nie wie, o co chodzi, po raz kolejny kontynuował przysięgę, zestresowana wypowiedziałam w końcu te słowa do mikrofonu. Zupełnie nie wiedziałam, jak inaczej wybrnąć z tej sytuacji. Bo przecież za mną stała rodzina, goście. Wiedziałam, że patrzą tylko na mnie. To przecież najważniejsza część ślubu.

Gdy później w trakcie mszy ksiądz jeszcze dwa razy podstawił mi mikrofon, żebym powtórzyła słowa "amen", wiedziałam już, że to nie był przypadek. To nie była pomyłka, zrobił to specjalnie, pomimo że jeszcze tuż przed mszą, przypominaliśmy mu, że to ślub jednostronny.

Swoim zachowaniem wprawił mnie w duże zakłopotanie i poczucie bezsilności, ponieważ nie chciałam przecież robić awantury podczas własnego ślubu, na oczach wszystkich gości.

Zaaferowana szczęściem i zaczynającym się wkrótce weselem nie podeszłam już tego dnia do księdza, żeby wyjaśnić sytuację. Jednak mam ją cały czas w pamięci. Gdy wspominam ślub i pomyślę sobie, że wyglądał inaczej, niż to sobie zaplanowałam, robi mi się zwyczajnie przykro, że ksiądz nie uszanował mojej woli.