Kiedy 11-miesięczna Charlotte Wyatt znowu przestanie oddychać, nie będzie można jej reanimować - postanowił sąd w Londynie - informuje Rzeczpospolita.

Wyrok ten może stać się na wyspach precedensem, jeśli chodzi o orzecznictwo w sporach o prawo do życia.

Załamał on rodziców dziewczynki, którzy - jak pisze "The Times" - są pobożnymi chrześcijanami. Ich córka przebywa w inkubatorze w szpitalu w Portsmouth w Wielkiej Brytanii. Ma problemy z oddychaniem, nerkami, mózg uszkodzony na tyle, że może pozostać niewidoma i głuchoniema, bez szans na samodzielne życie.

Podstawą orzeczenia były dane lekarzy, które dowodziły, że stan dziewczynki nie ulegnie poprawie. To oni zwrócili się do sądu o podjęcie decyzji o przyszłości dziewczynki. Rodzice wierząc, że cud ocali ich córkę, walczyli o podtrzymywanie jej życia.

Rodzice walczą o życie swego dziecka pomimo opinii lekarzy, że lepiej pozwolić mu umrzeć. Charlotte, urodzona trzy miesiące za wcześnie, waży pół kilo i mierzy niecałe piętnaście centymetrów.

Rodzice noworodka, 32 letni Darren i 23 letnia Debbie Wyatt, są jednak zdecydowani walczyć o dziecko do końca. "Uchwycimy każdą możliwą szansę. Czekamy i mamy nadzieję" - powiedziała matka.

Charlotte leży w szpitalu Św. Marii w Portsmouth już 11 miesięcy, od samego urodzenia. Karmiona jest przez rurkę, ponieważ nie potrafi ssać, potrzebuje również stałego dostępu do tlenu. Już trzykrotnie przestawała oddychać, ponieważ jej płuca i serce są zbyt słabo rozwinięte. Pediatrzy są pewni, że nie przeżyje dzieciństwa.

Lekarze szpitala zwrócili się do Sądu Najwyższego o zgodę, aby wbrew życzeniom rodziców dziecku dano spokojnie umrzeć, zamiast poddawać go kolejnej, czwartej już reanimacji. Zarząd szpitala stwierdził, że jest gotowy do pomocy noworodkowi, jednak uważa, że sztuczne utrzymywanie go przy życiu jest "wbrew interesom samego dziecka". "Choć rodzice mogą decydować o losie swego potomka, nie powinni nalegać na postępowanie, które przynosi mu więcej cierpienia niż korzyści" - powiedział zarząd szpitala.

Darren i Debbie są praktykującymi chrześcijanami. Karolinę odwiedzają codziennie. Ze względu na ciężką sytuację oboje porzucili pracę i przenieśli się do Portsmouth. Do lekarzy ze Św. Marii nie mają pretensji. Doradca rodziny, David Wolfe, stwierdził: "Rodzice chcieliby podziękować szpitalowi za troskę i dobre traktowanie Charlotte."

W ciągu dwudniowego procesu sąd wysłucha zdania lekarzy specjalistów, którzy wypowiedzą się na temat jej szans przeżycia.

Debbie i Darren Wyatt, rodzice ciężko chorej 11-miesięcznej Charlotte walczą w Sądzie Najwyższych Wielkiej Brytanii o prawo do leczenia dla swojej córeczki. Zdaniem lekarzy nie ma ona szans na godne życie, i dlatego chcą przestać ją leczyć i tym samym pozwolić umrzeć.

David Lock, reprezentujący szpital w sądzie opisuje życie Charlotte jako "przebywanie w plastikowym boksie" i jedno "pasmo bólu i cierpienia". Dlatego, zdaniem lekarzy i specjalistów, należy zaprzestać leczenia dziewczynki i skazać ją na śmierć. - Jej jakość życia jest straszna i niezmienna. Nie można mieć nadziei na to, że się poprawi - uważa Lock.

Dodatkowym argumentem za zlikwidowaniem dziewczynki jest to, że zdaniem specjalistów, nigdy nie będzie ona zdolna do odwzajemnienia uczuć rodziców i normalnego życia. Dlatego należy pozwolić jej umrzeć w pokoju, zamiast męczyć leczeniem.

Lekarze od momentu urodzin dziewczynki - 11 miesięcy temu - przekonywali rodziców, że nie ma sensu utrzymywać jej przy życiu i należy wstrzymać leczenie. Rodzice jednak, ku rozpaczy specjalistów, okazali się chrześcijanami, którzy uznali, że nie można wartościować życia i należy o nie walczyć wszystkimi możliwymi sposobami.

Państwo Wyatt są przekonani, że ich dziecko ma szansę na życie i nie jest sprawą lekarzy decydowanie o jego jakości.

foto: pourtsmouthtoday.co.uk

* * *
Nie wiem jaki jest rzeczywisty stan dziewczynki. Nie wiem, czy zaprzestanie jej leczenia byłoby tylko - dopuszczalnym moralnie "wstrzymaniem uporczywej terapii" czy też zbrodniczą "aktywną eutanazją" dokonywaną w imię "jakościowania życia". Ale przeraża mnie sytuacja, w której lekarze występują do sądu przeciwko rodzicom, którzy chcą ratować swoje dziecko. Przeraża mnie sytuacja, w której to sąd na wniosek lekarza ma decydować, które dziecko ma wystarczającą jakość, by żyć, a które nie. Argument przeciw aborcji czy eutanazji z "równi pochyłej" nie jest może najsilniejszy, ale niestety wiele wskazuje na to, że prawdziwy. Pozostaje czekać, co będzie dalej. Czy sąd pozwoli, by prawo do życia i prawo rodziców do decydowania zostało zniesione... A jeśli tak to jakie procesy bedą następne. Kto jeszcze okaże się niegodny życia i niewystarczająco poinformowany, by decydować.

Charlotte leży w szpitalu Św. Marii w Portsmouth już 11 miesięcy, od samego urodzenia. Karmiona jest przez rurkę, ponieważ nie potrafi ssać, potrzebuje również stałego dostępu do tlenu. Już trzykrotnie przestawała oddychać, ponieważ jej płuca i serce są zbyt słabo rozwinięte.

Ma problemy z oddychaniem, nerkami, mózg uszkodzony na tyle, że może pozostać niewidoma i głuchoniema, bez szans na samodzielne życie.

Argumenty o godności życia, braku szans na samodzielność, itd tylko "zamącają" - i dla mnie są nie do przyjęcia...

Rodzice wierząc, że cud ocali ich córkę, walczyli o podtrzymywanie jej życia.

Charlotte leży w szpitalu Św. Marii w Portsmouth już 11 miesięcy, od samego urodzenia. Karmiona jest przez rurkę, ponieważ nie potrafi ssać, potrzebuje również stałego dostępu do tlenu. Już trzykrotnie przestawała oddychać, ponieważ jej płuca i serce są zbyt słabo rozwinięte.

Ma problemy z oddychaniem, nerkami, mózg uszkodzony na tyle, że może pozostać niewidoma i głuchoniema, bez szans na samodzielne życie.

Zdaniem lekarzy nie ma ona szans na godne życie, i dlatego chcą przestać ją leczyć i tym samym pozwolić umrzeć.

David Lock, reprezentujący szpital w sądzie opisuje życie Charlotte jako "przebywanie w plastikowym boksie" i jedno "pasmo bólu i cierpienia". Dlatego, zdaniem lekarzy i specjalistów, należy zaprzestać leczenia dziewczynki i skazać ją na śmierć. - Jej jakość życia jest straszna i niezmienna. Nie można mieć nadziei na to, że się poprawi - uważa Lock.

Dodatkowym argumentem za zlikwidowaniem dziewczynki jest to, że zdaniem specjalistów, nigdy nie będzie ona zdolna do odwzajemnienia uczuć rodziców i normalnego życia. Dlatego należy pozwolić jej umrzeć w pokoju, zamiast męczyć leczeniem.

Rodzice wierząc, że cud ocali ich córkę, walczyli o podtrzymywanie jej życia.

Wyrok sądu nie rozróżnia takich sytuacji - albo takiego rozróżnienia nie opisano...

Decyzja sądu (7.10.2004) oznacza, że kolejny raz, kiedy Charlotte z powodu jakiejkolwiek infekcji przedstanie oddychać, nie nalezy jej reanimować. Powinna być natomiast wyjęta z inkubatora, który zapewnia odpowiednią ilość tlenu i mieć szansę umrzeć spokojnie w ramionach swoich rodziców.

Dziewczynka, 11 miesięcy, urodzona w 26 tygodniu ciąży cięciem cesarskim. Pierwsze trzy miesiące wymagała respiratora. Obecna waga znajduje się na poziomie 3-miesięcznego niemowlęcia. Nie widzi i nie słyszy, nie wykazuje celowych ruchów. Ma najcięższą formę porażenia mózgowego. Ponadto ma zaawansowaną chorobę płuc, nie może oddychać bez tlenu.

W ciągu ostatnich pięciu miesięcy trzykrotnie doszło do zatrzymania oddechu. Po ostatnim takim epizodzie lekarze w szpitalu poprosili rodziców o zgodę na nie-reanimowanie dziecka po kolejnym zatrzymaniu oddechu. Uzasadnienie: "Po każdym takim epizodzie dziewczynka doznaje większych uszkodzeń (mózgu zapewne, przyp.) i bólu i reanimowanie jej byłoby daremnym i wręcz okrutnym"

Rodzice odmówili, twierdząc że ich wiara każe im chronić życie "za wszelką cenę". Matka powiedziała: "Jeślibym się zgodziła z lekarzami, nienawidziłabym siebie do końca swojego życia. Uchwyciliśmy się nadziei, że ona jeszcze będzie z nami w domu. Cuda się zdarzają."

8 specjalistów wyraziło opinię, że życie Charlotty jest "nietolerowalne". Specjalista powołany przez adwokata państwa Wyatt stwierdził, że jedynym powodem dla reanimowania dziewczynki byłoby danie jej rodzicom więcej czasu na pogodzenie się z nieuniknioną śmiercią dziecka. Najbardziej optymistyczne opinie dają 25% szansy, że dziecko przeżyje rok (po skutecznej reanimacji). Większość ekspertów określa jej szanse na poniżej 1%.

Rodzice upierają się, że Charlotte ich rozpoznaje, może chwycić za palec i odczuwa radość (komfort) z bycia trzymaną. Matka powiedziała w sądzie: "Wierzę, że sa środki medyczne, które mogą jej pomóc wyzdrowieć, chociaż na kilka lat, że będzie mogła opuścic szpital i zobaczyć drzewa i wszystko"

Lekarze uważają, że w ciągu kilku tygodni przy chłodnej pogodzie Charlotte rozwinie infekcję i przestanie oddychać.

Jest to sprzeczne z godnością umierającego i zadaniem moralnym przyjęcia śmierci oraz pozwolenia na jej naturalny przebieg. «Śmierć jest nieuniknionym faktem życia ludzkiego»; nie można opóźniać jej bezużytecznie, chroniąc się przed nią za wszelką ceną.

Adaś noc przespał spokojnie. Rurkę znosi dobrze. – Trzeba pojechać z lekarzem do szpitala. U 12-letniego chłopca, w przypadku którego wyczerpano już możliwości leczenia onkologicznego, nadal prowadzi się dializę. Rodzice nie są przygotowani, że umrze.

Gdy do hospicjum trafia dziecko, rodzice podpisują zgodę: „Przyjmuję do wiadomości, że pracownicy nie będą stosowali metod mających na celu przedłużanie życia”. To trudne. Zwykle wierzą w cud. Ale nie ma cudów.

Z badań amerykańskich psychologów wynika, że już trzylatek potrafi zrozumieć, że umiera. Lepiej, żeby to było w domu. [...] lekarze średnio 206 dni przed śmiercią dziecka wiedzą już, że nie ma szans na wyleczenie. Natomiast rodzice dopiero 100 dni później. Dziecko, jeżeli uzyska wypis do domu, trafia tam 50 dni przed śmiercią. W ten sposób zostaje okradzione ze 156 dni.

Mama sześcioletniego Wiktora: – Rano powiedział, że dziś umiera. Mama Tomka: – Ludzie mnie pytali: „Po co ty mu mówisz, co będzie jutro?”. A ja wiedziałam, że będzie spać spokojniej, wiedząc, że jutro będzie. Sześć dni przed śmiercią chciał pojeździć na rowerze, zobaczyć działkę dziadków. Miał zaplanowany dzień po dniu. Zachowywał się jak dorosły żegnający się ze światem.

Dzieci, mówią pracownicy hospicjum, wiedzą, że ich czas się zbliża. Któreś chce wędkę albo gołąbka. Nie przełknie ze względu na spalony chemią przełyk, ale... Inne oddaje swoje zabawki albo w pośpiechu haftuje serwetkę dla mamy. Żeby zdążyć. [...] Do podopiecznych w promieniu 100 km jeździ autkiem z widocznym logo. Rodzice często każą zaparkować dwie ulice dalej. – W domu pełna konspiracja, a ono mi zdradza w sekrecie: „Wiesz, ja umieram, ale nie chcę, żeby mama płakała”.

W Wielkiej Brytanii rodzice półtorarocznej Charlotte przegrali w czwartek batalię o jej życie. Dziewczynka urodziła się jako wcześniak z niedorozwojem kilku narządów, w tym płuc, nerek i mózgu - podała Polska Agencja Prasowa.

Lekarze twierdzą, że bardzo cierpi i nie dają jej szans na przeżycie.

Sąd w Londynie potwierdził w czwartek wyrok niższej instancji, jaki zapadł w październiku. Zgodnie z nim lekarze nie będą mieli obowiązku uciekać się do sztucznego oddychania, jeśli dziewczynka z powodu wrodzonych wad płuc przestanie oddychać. Będzie to oznaczało, że Charlotte umrze.

Rodzice sprzeciwili się temu wyrokowi. Twierdzą, że zdrowie ich córki się polepsza. Sąd przychylił się jednak do opinii lekarzy, którzy są zdania, że uporczywa akcja reanimacyjna przedłuża tylko cierpienia dziewczynki i byłaby nieludzka. W krótkim życiu Charlotte trzykrotnie trzeba było ratować ją za pomocą sztucznego oddychania.

Zdaniem sędziego, utrzymywanie przy życiu za wszelką cenę "nie jest w interesie Charlotte".

Dziewczynka przyszła na świat 14 tygodni przed terminem, w październiku 2003 roku. Ważyła wówczas 450 gramów i miała 13 centymetrów wzrostu. Od urodzenia nie opuściła szpitala w Portsmouth na południu Anglii. Jest cały czas w inkubatorze poza momentami, kiedy rodzice przychodzą wziąć ją na ręce. Lekarze są zdania, że dziewczynka nie będzie już długo żyła.