Przestępczość w Polsce spada i to spada szybko - od 2003 r. w skali UE tylko w Estonii spadała szybciej. Cokolwiek by więc nie powiedzieć, zwyczajnie nie jest to obecnie problem, który w naszym akurat kraju domagałby się niezwłocznego rozwiązania przez radykalne zmiany w rodzaju powszechnego dostępu do broni albo kary śmierci.

W sprawie posiadania broni jestem ambiwalentny.
1. Z jednej strony chciałbym mieć, bowiem wyobrażam sobie, że da mi to większa pewność bezpieczeństwa.
2. Z drugiej mam świadomość, że nie zdecydowałbym się na strzelenie do człowieka.
3. A z trzeciej strony (ten medal ma wiele stron) moja brań mogłaby stać się łupem bandziora (z powodu mojego niezdecydowania o bojaźni przed zranieniem wzgl. zabiciem).
4. Czwartą strona medalu jest to, że w sytuacji konfrontacji, to bandyta pierwszy zadziała. On ma praktykę, on działa z zamiarem, jest przygotowany. A napadnięty jest zaskoczony, nie ma odruchów, boi się.
5. Ponadto napadnięty boi się naszych organów sprawiedliwości. Wszak utartą praktyka jest orzekanie o przekroczeniu obrony koniecznej. Wystarczy, że bandyta ma pistolet o mniejszym kalibrze i sędzia powie, że to było przekroczenie, bo krótkim 5,6 nie przebiłby urania, w którym akurat byłem. I napadnięty miałby siedzieć, za dodatkowe 3,4 mm kalibru? A co by dopiero było, gdyby bandziory miały tylko maczety?
JEDNAK sądzę, że wprowadzenie dopuszczalności broni domowej, ma sens. Ale konieczne są szkolenia praktyczne i psychologiczne. Ćwiczenie automatycznych zachowań. Ale w jaki sposób sprawdzić odpowiedzialność osoby nabywającej broń?

Ja tak samo.



Ja nie, bo nie odczuwam zagrożenia i nie potrzebuję zwiększenia poczucia bezpieczeństwa. Z drugiej strony, mam poczucie, że moje poczucie bezpieczeństwa zmniejszyłoby się, gdybym nie wiedział, czy mój sąsiad bądź przypadkowa osoba na ulicy nie ma aby przy sobie pistoletu. Bo to jest kolejna sprawa: dostęp do broni to taki samonakręcający się mechanizm. Ja nie chcę mieć pistoletu, ale gdyby w pewnym momencie się okazało, że wszyscy naokoło go mają, to de facto nie miałbym już wyboru. I wcale nie czułbym się z tym dobrze.



Właśnie.



No, tak to by raczej nie działało. Z drugiej strony, nikt nie jest w stanie przewidzieć, jak by działało.

A i tak nie wymieniłeś wszystkich problemów. Dlaczego np. w USA policjanci są tak agresywni i, powiedzmy sobie to wprost, tak niebezpieczni? Dlaczego co i rusz słychać o kolejnych przypadkach postrzelenia kogoś przez policjanta? Dlatego, że w USA każdy policjant musi zakładać, że osoba, do której ma jakiś interes, może mieć przy sobie broń. Dowolna osoba, nawet dziecko. De facto każdą interwencją policjant w mniejszym lub większym stopniu ryzykuje życiem. Tam nie ma więc dyskusji, nie ma "dogadywania się", zaczniesz coś kręcić i od razu lądujesz na masce i na muszce, a jak trafisz akurat na funkcjonariusza słabszego psychicznie, to już cię nie ma. Oczywiście, ma to swoje dobre strony - Policja budzi tam większy respekt i strach, również wśród chuliganerki, niż u nas. Ale nie wiem, czy Polacy są na taką zmianę gotowi. W każdym razie musiałoby minąć duuużo czasu.

I nie dziwota, bo obrona pistoletem przed napastnikim uzbrojonym w pistolet rokuje raczej słabo.

W sprawie używania broni przez policjantów, to akurat uważam, że powinni używać w każdej sytuacji koniecznej do opanowania sytuacji. Czyli, ze powinni być zawsze przygotowani do jej użycia. Tak jak w USA. Policjant powinien zakładać, że bandyta jest uzbrojony. Oni akurat mają swobodny dostęp do broni. [W latach 70-tych przy bazarze Różyckiego od Ząbkowskiej była pono w piwnicy strzelnica dla kupujących nielegalną broń.] Ale teraz też nie jest to problemem dla wtajemniczonych.
Dlatego policjant powinien zawsze zakładać, że przeciwnik posiada broń. I nie obawiać się, że jej użycie spowoduje konsekwencje przekreślające jego dalszą karierę zawodową.

Uważam, że policjantom powinno być wolno dużo. Powinni też wiedzieć, że w ogromnym napięciu wolno się im pomylić. Nie będą wówczas obawiać się drobiazgowych postępowań wyjaśniających lub unikać sytuacji zagrażających życiu. Oni pracują w specyficznym środowisku, gdzie broń jest używana, więc jej wykorzystanie musi być zakładane.

Znałam człowieka (już go nie ma), który żartując ze mną na strzelnicy był jednocześnie niezwykle czujny. Odruch. Opowiadał mi o swej nieciekawej przeszłości, tyle ile chciał oczywiście. Żelazny organizm, bo nie dało się go upić, by powiedział wówczas więcej niż chciał. Broń towarzyszyła mu stale i ćwiczył swe umiejętności refleksu. To było życie w takim napięciu, ze gdy był w szpitalu i usłyszał szmer, który go zaniepokoił sięgał pod poduszkę. Był doskonale wyszkolony, więc nikomu krzywdy nie zrobił. Miał niezwykle silną psychikę, że nie utracił nad lękiem kontroli. Jego życie z bronią było uzasadnione. Ona była jego podstawową potrzebą. Ci, którzy chcieliby się do niego zbliżyć też o tym wiedzieli, że trudno go zaskoczyć. Od przeszłości się nie odciął, pozostał pernamentny lęk przed zemstą.

Johnny99 nawet nie wiesz ile osób mijasz na ulicy, w sklepie czy parku, które mają pod ubraniem broń. Zabił Cię ktoś? Groził Ci ktoś? To co mówisz to zwykły nieuzasadniony strach przed nieznanym i tyle.

Z tego, czego dowiaduję się od zwolenników powszechnego dostępu do broni, jest takich osób w Polsce raczej niewiele. Na koniec 2015 r. w Polsce było 50 tysięcy osób, którym wydano pozwolenie na broń w celu ochrony osobistej - czyli tyle, ile szło w którejś z większych demonstracji KOD Tak więc, nie, nie wiem, ale, jak sądzę, rozsądnie zakładam, że prawdopodobieństwo, iż spotkana przeze mnie na ulicy osoba ma przy sobie broń (a przecież nie wszystkie te osoby noszą ją bez przerwy, no i też nie są to zapewne osoby przypadkowe, a ja żyję w bardzo przeciętnej okolicy) jest tak niewielkie, że pomijalne.



I to jest wszystko, co potrafisz napisać w odpowiedzi na przedstawione wyżej argumenty?

A więc boją się ci, którzy broń noszą. Konkretnie się boją. Lęk wraca jak bumerang.
Pistolet jest dość ciężki i nie sądzę, że ludzie noszą w ramach dociążenia kręgosłupa lub obawiają się przypadkowych ludzi. Mając broń na ulicy musza też skupać uwagę na tym co się dzieje wokół nich, skupiaja sie na tym co szarego przechodnia nie zajmuje.

No nie tak działa statystyka i prawdopodobieństwo kolego.

Dalsza dyskusja moim zdaniem nie ma sensu.

Mogę liczyć na odpowiedź?

Żeby poważnie potraktować takie pytanie, to musiałoby zostać zadane w poważny sposób a nie tendencyjny. Mimo wszystko odpowiem. Trzymałbym go na muszce i zadzwonił po Policję. Gdyby próbował uciec wówczas bym strzelił. Oczywiście mówimy o scence na terenie USA, a nie obecnej Polski.

Co ma byc w tym niby tendencyjnego?



Twoja etyka dopuszcza strzelenie w plecy uciekajacego człowieka?

Kwestia wyobrażenia sobie sytuacji. Ja tutaj mam na myśli, że jesteśmy u mnie w domu, ja wchodzę do pomieszczenia i zastaję tam włamywacza. Jedyną jego drogą ucieczki są drzwi w których stoję, musiałby mnie staranować. Wówczas oczywiście bym strzelił. Gdyby to było na zewnątrz i kule mogłyby polecieć niewiadomo gdzie (w stronę budynków, ulicy itp) to na 99% pozwoliłbym mu uciec.
Moja etyka dopuszcza zabicie kogoś w obronie własnej lub rodziny. Oczywiście możesz zapytać jeszcze o dziesiątki innych scenariuszy ale to nie ma sensu. Gdybym np. miał ze sobą pałkę i miał 100% pewność, że włamywacz nie jest uzbrojony, to prawdopodobnie skutecznie bym go powalił tą pałką ale nie jestem tego pewien, to już są szczegóły.

Zaznaczam, że tutaj teoretyzujemy, gdybamy co by było gdyby w Polsce można było się bronić na swoim terenie i nie ponieść za to konsekwencji. W obronie własnej jeszcze miałbym jakieś hamulce i chwilę zawahania, w obronie moich dzieci lub żony - zero.