Jaki jest poziom uczciwości - społeczeństw laickich (Szwedów, Norwegów) i społeczeństw katolickich np, polskiego ?

Popełniasz błąd zakładając ze nasze społeczeństwo jest nie tylko powierzchnie katolickie. Lepszym byłoby pytanie o stan gospodarki i poziom życia obywateli, to byłoby bardziej obiektywne.

Co to są społeczeństwa laickie?

Leon ale jak można ocenić poziom uczciwości społeczeństwa? Chodzi ci o to jaki jest odsetek osób uczciwych? A jaki nieuczciwych? Ile osób w kraju nie ma problemu z oszustwem czy kradzieżą? A jak to sprawdzić? I jak porównać?
W każdej grupie, w każdym narodzie są ludzie bardzo uczciwi, i są tacy którzy kradną miliony. A ilu ich jest.... ?

Ja bym korzystając z rzuconego tematu podniosła coś innego. Spotkałam ostatnio przykłady, może drobne, takich "małych nieuczciwości" w codziennym życiu i uczenia tego dzieci. Wiem, może się będziecie śmiać, to drobiazg może- ale jeśli np deklaruję że segreguję śmieci (mam wtedy niższą opłatę, wiadomo) to ja segreguję. Zadaję sobie ten "straszny" trud żeby postawić dwa osobne worki obok kosza, i odkładać śmieci zwrotne. I raz w miesiącu je wystawić.
A tymczasem znajoma tego nigdy nie robi. Natomiast oczywiście wpisała że robi. Mówi o tym przy dzieciach chwaląc się swoim "sprytem", jak kombinuje żeby oszczędzić 3 czy 4 zł. Nadmiar śmieci podrzuca babci w reklamówce i babcia wrzuca do dużego kontenera na osiedlu bloków. Myślę że tego typu podejście jest powszechne.
Drugi przykład , trochę poważniejszy. Kupiłam jakiś czas temu fajny sprzęt domowy który można nabyć tylko bezpośrednio u dystrybutora i jest dosyć drogi. Ja zdecydowałam się wziąć go na raty. I kiedy pokazywałam to koleżance, ona zapytała o cenę. cena tak jak pisałam dosyć wysoka. Jej reakcja była taka :szkoda że nie mówiłaś, znam kogoś u kogo można to samo kupić połowę taniej! Ja na to- jak to, używane? A ona mrugnęła do mnie i mówi "nie używane, kradzione". To kolejny przykład "sprytu" zdaniem niektórych. Dla mnie kradzież. Powiedziałam to jasno, wywołało to zdziwienie.

Ja również tego nie rozumiem, jak można z czystym sumieniem kupować coś kradzionego. Podobnie nawet mając takie podejrzenie, choćby z uwagi na cenę. Dziwna to filozofia, bo przecież takiemu kupującemu też mogą ukraść. Co powstrzyma takiego nieuczciwego sprzedającego, przed odpowiednim cynkiem kto ma drogi sprzęt? I masz rację, takich rzeczy nie da się uchwycić. Kondycja moralna gdy popatrzymy na statystyki może być niezła. Mało ludzi w więzieniach, brak plagi kradzieży samochodów, rowerów, telefonów oczywiście daje pewien obraz, ale nie pełny. Natomiast pytanie wydaje mi się wysoce ideologiczne - laickie społeczeństwa są dobre (oczywiście przykład zamożnych Szwedów), a te katolickie złe (oczywiście przykład biednych Polaków).

Jak pokazuja badania, w katolickiej Polsce w porównaniu z laickimi krajami skandynawskimi jest bardzo mały wskaźnik zaufania miedzy ludźmi - poprostu ludzie w w katolickiej Polsce nie ufaja nikomu.

Jak widzisz im mniej Boga w przestrzeni publicznej tym lepiej.

Chciałbym zasugerować jakieś bardziej ambitne wnioski. Może właśnie Boga brakuje, nie tyle w przestrzeni publicznej co w ludziach.

Nie wiem jak z tą "przestrzenią publiczną". Akurat w Norwegii istnieje Kościół państwowy, budżet Kościoła uchwalany jest przez parlament, sprawami administracyjnymi zarządza minister ds kościelnych, rząd do zeszłego roku powoływał biskupów (do 1997 r. także wszystkich proboszczów i wikariuszy - do tej pory wszyscy duchowni Kościoła Norwegii są urzędnikami państwowymi), centralna i diecezjalna administracja kościelna stanowi część administracji państwowej itd. Jeśli już to brakuje w przestrzeni prywatnej a nie publicznej.
Kościół Szwecji do 2000 r. był kościołem państwowym.

A swoją drogą jakie to badania 0001?

kropeczka_ns, przykłady które tutaj podałaś są jak dla mnie przykładem typowego polskiego "kombinatorstwa". Taka nasza narodowa mentalność, która dokładnie pokazuje, że to co przynosi nam korzyść jest dobre. Oczywiście nie twierdzę, że jest to powszechna postawa, ale w naszym społeczeństwie widoczna.

to nie ma nic wspólnego z jakakolwiek mentalnością narodową. To skutki dziesiątek lat funkcjonowania we wrogim środowisku wśród niejasnych zasad i wytworzeniu mechanizmu przyzwolenia. Podobne zjawiska znajdziesz w wielu krajach będących jeszcze niedawno pod okupacja komunizmu, czy obcej kultury i niepewności rynkowej, a szczególnie wszędzie tam, gdzie prawo jest skomplikowane, a dochodzenie praw przez obywatela mocno utrudnione.

Myślę, że ludzie wyznający szczerze wartości religijne lub humanistyczne w wersji ateistycznej są po prostu uczciwi. Ci nieuczciwi są jedynie powierzchownie religijni lub, jeśli nie wierzą w bóstwa, nie uznają uniwersalnych wartości humanistycznych za istotne, a przedkładają nad nie swój własny interes.

Poza tym chciałem napisać mniej więcej to co Kozioł napisał. W niedawnym ustroju zdolność do "kombinowania" i "załatwiania" była niemal cnotą. Nieuczciwość wobec opresyjnego systemu nie była postrzegana jako coś złego, a wręcz przeciwnie. Takie myślenie pozostało wielu osobom. Ba, wiele nadal uważa, że żyje w państwie opresyjnym (słusznie czy nie, to inna sprawa), więc usprawiedliwia swoje uczynki. Co więcej, poprzednio obywatel często odbierał przepisy prawa jako narzędzia ubezwłasnowolnienia, toteż jak tylko mógł (bezkarnie) je złamać, to to robił. Pokutuje to do dziś w szczególności na drogach. Bardzo wielu kierowców uważa, że znaki drogowe są głównie po to by uprzykrzyć im życie, a fotoradary by złupić ich z kasy.

Dokładnie o to mi chodziło. Nazwałem to naszą mentalnością, ponieważ uważam, że czynniki które opisałeś ją ukształtowały.

Wydaje mi sie, że wszędzie jest tak samo.

Rozumiem. Więc ile razy zostałaś okradziona?