Ciekawi mnie co sądzisz o Procesach Norymberskich – konkretnie czy uważasz, iż zapadające wyroki w oparciu o przyjęte zasady prawne były właściwe/sprawiedliwe?

"Lepiej uniewinnic 10-ciu winnych niz skazac jednego niewinnego".

Musiałbyś najpierw zdefiniować "amoralność".
Zwykła, słownikowa definicja chyba nie jest doskonała?
Rozumiem, że uważasz, iż władza nie liczy się z żadnymi względami moralnymi w swoim postępowaniu? Bo te nie są narzędziami jej działania?
Tak samo musiałbyś więc powiedzieć, że amoralne jest sądownictwo i służba zdrowia i handel (zwłaszcza handel).
Nieważne. Jednak władza działa w ramach prawa (zbudowanego w oparciu o przyjęte normy moralne) i przez to prawo, czyli przez moralność jest potem rozliczana.

Due process.
I co z tego?
Większość jurysdykcji krajów "cywilizacji zachodniej" postępuje wedle tej zasady.

Problem w tym, że czasem (albo i często) owo uniewinnienie 10 winnych oznacza w praktyce skazanie nieokreślonej liczby niewinnych.

Alternatywą jest skazanie wszystkich 10 osób w tym tylko 1 winnej.
Tzw. Crime Control Model.

Nie mam wyrobionej na ich temat ostatecznej opinii, ale rzecz według mnie trąci czymś nieprzyjemnym.

Znane jest mi zdanie Marion Doenhoff (związanej z kręgiem ludzi, co zrobili zamach na Hitlera, która przeżyła to czystym przypadkiem), że nazistów dało się osądzić w oparciu o wewnętrzne prawo niemieckie, a aliantom szło głównie o upokorzenie Niemiec. I jeśli traktować Procesy w kategoriach rozgrywki o władzę właśnie, to będąc Polakiem raczej nie sposób ich podważać.

Ale można też potraktować je jako kamień węgielny współczesnej nam kultury Zachodu, taki ichniejszy Okrągły Stół, który zakończył definitywnie epokę honoru, a Zachód pchnął na drogę, którą oni doszli do terroru politpoprawności i szaleństw gospodarczych (globalizacji chociażby, która odpowiada za gettoizację Murzynów – oni potracili miejsca pracy i to ich pchnęło w subkulturę gangsta). O ile władza jest zawsze amoralna, to kultura amoralna być nie może – amoralność jest przywilejem, nie prawem. Tymczasem amoralności współcześnie używają chyba wszyscy. No i to się dobrze skończyć nie może, a w takim razie oni tam, na Zachodzie, powinni wziąć Procesy wziąć pod lupę i wskazać ich błędy, i zacząć budowę swojej kultury od nowa. (Przepraszam, że tak sobie filozuję – to improwizacja jest.)

Mnie tylko chodzi o to, że Cezar może i często powinien popełniać wszelkie możliwe łąjdactwa. Natomiast żona Cezara ma być, oczywiście, poza podejrzeniami. Ale w dobie demokracji dbanie o pozory to za mało. Konieczny jest pewien wysiłek intelektualny po obu stronach linii my – oni, zrozumienie, że mamy do czynienia z pewną konwencją postępowania, za którą odpowiadamy i musimy ją pielęgnować wszyscy, i rządzący, i rządzeni – inaczej wszystko szlag trafi. Jeśli medieval mówi, że nie każde posunięcie władzy akceptuje, to także nie każde posunięcie medievala jest akceptowalne.

Nie chodzi o to, że nielegalne. Nieakceptowalne.


Zauważmy, jak skrzętnie medieval pomija fragment mojego postu przeciw nadużyciom i partactwu władzy. Dlaczego? Otóż dlatego, że napisałem tam, że władzy nadużył i partactwem wykazał się Zbigniew Ziobro.

No i to jest już dla medievala nie do przełknięcia. I tyleż warta jest jego gadka o moralności władzy.

O, mam: to było w wątku o Majdanie:

Zauważmy, że rozmawiamy teoretycznie.
Nie chcę więc rozpatrywać każdego indywidualnego przypadku, bo to sprawy dla sądów, albo spowiedników.
Nie zgadzam się z partykularnym przypadkiem, jaki podajesz, ale to nie powód, by nie móc rozmawiać teoretycznie.