Apropo humanitaryzmu. Zakładając że wg nowomowy zabicie kogoś lub czegoś bez zbędnego bólu może być humanitarne np prosiaka w rzeźni. To czy to zabijanie które nie skraca cierpienia bo prosiak sobie wesoło żyje a my go nagle trach bach i po krzyku. No więc czy takie sprytne zabicie bez zbędnego bólu też będzie humanitarne? Coś sobie żyje a my szybko i skutecznie to coś załatwiamy. .. no więc czy taki akt pozbawienia życia to będzie humanitarnyzm? Zastanówmy się dalej. .

Martwe ciało niczego nie odczuwa, nawet ulgi.

Widzimy więc, że to całe "humanitarne zabijanie" z humanitaryzmem nie ma nic wspólnego, to tylko takie zwyczajne lewackie pierdolamento.

Koniec offtopu.

Ulga polega na tym, że organizm nie będzie odczuwał cierpienia.

Stary, nie daj się w to wkręcać. felek ma tu technicznie rację, bo ulga to słownikowo uczucie/odczucie, o którym z oczywistych powodów nie można tu mówić, ale Ty sam pisałeś przecież o skróceniu cierpienia, to on z tą ulgą pierwszy wyskoczył.

ulga
1. uczucie odprężenia po stresie, zmęczeniu; złagodzenie bólu;
2. zmniejszenie opłat; zniżka

ulga polega na tym, że organizm nie będzie odczuwał cierpienia.

1. uczucie odprężenia po stresie, zmęczeniu; złagodzenie bólu;
2. zmniejszenie opłat; zniżka

Na podstawie tej definicji nie uważam, aby konieczne było uczucie/odczucie złagodzenia bólu i jak najbardziej poprawne jest stwierdzenie ulga polega na tym, że organizm nie będzie odczuwał cierpienia. Ale jestem otwarty na kontrargumentację

Poza tym robisz z tego semantyczną gierkę o zerowym znaczeniu.

Wybacz, ale sam dałeś mu się w to wpuścić, zamiast od razu, gdy tylko z tym wyjechał, zgodnie z prawdą zaznaczyć że przecież takiego czegoś nie napisałeś, słusznie za to pisząc o skróceniu cierpienia.

zabicie nieuleczalnie chorego człowieka na jego życzenie (eutanazja) jest sama w sobie czynem humanitarnym, ponieważ ma na celu jego dobro

wykonanie kary śmierci na przestępcy nie jest czynem humanitarnym samym w sobie, bo nie ma na celu jego dobra, ale winno być przeprowadzone w sposób humanitarny, tzn. bez zadawania dodatkowych, a możliwych do uniknięcia cierpień

No wiesz, złagodzenie bólu to jednak nie to samo, co jego brak, prawda?

Tym bardziej związany z brakiem podmiotu mogącego ten ból odczuwać. Gdy mówimy o ulżeniu w bólu, to w domyśle jest zawsze ulżenie komuś.

Wybacz, ale sam dałeś mu się w to wpuścić, zamiast od razu, gdy tylko z tym wyjechał, zgodnie z prawdą zaznaczyć że przecież takiego czegoś nie napisałeś, słusznie za to pisząc o skróceniu cierpienia.

a zabicie zdrowego człowieka jeżeli o to poprosi?

chyba że prawo dopuszcza przedśmiertne zadawanie tortur czy dręczenie tak by kara była adekwatna do czynu, oczywiście muszą to być humanitarne tortury bez dodatkowych cierpień, same czyste torturowanie

Właściwszym sformułowaniem byłoby "likwidacja cierpienia"

A jakie dobro byś w tym widział?

Widzę, że pobredzasz konsekwentnie. Masz słabość do oksymoronów?

spełnienie jego prośby

A ty masz słabość z logicznym myśleniem. W głowie dopuszczasz de facto stosowanie kary śmierci która jak juz udowodniono w tym wątku jest znacznie bardziej dolegliwa niż tortury

Np w Chinach dochodzi do władzy oświecony pierwszy sekretarz i znosi KS (wykonywaną "humanitarnie") a w zamian KS wprowadza dożywocie i karę biczowania (jednorazowo)..... wg twej logiki to jest ktoś niehumanitarnie postępujący bo zniósł KS a wprowadził tortury.

To ciekawe, bo dla mnie w domyśle stwierdzenie ulga polega na tym, że organizm nie będzie odczuwał cierpienia jest wręcz oczywistą oczywistością. Tak jak oczywistą oczywistością jest, że gdyby ktoś skrócił mi cierpienia poprzez np. połamanie mi goleni przy ukrzyżowaniu i przyspieszenie mojej śmierci, to ulżyłby mi w cierpieniu.

Parę razy czuwałem przy chorych aż do ich ostatniego tchnienia. Zwłaszcza przy tych, którzy nie mieli już bliskich, albo krewni o nich zapomnieli. Nadchodzącą śmierć odczuwa się wówczas wręcz namacalnie. Ludowe wyobrażenia o spersonifikowanej śmierci z kosą wcale nie są jedynie infantylnym wymysłem. Kiedy rozpoczyna się umieranie, widać na ciele człowieka, że zbliża się kres. Czuje się obecność śmierci. Razem z chorym staje się u bramy, jest się świadkiem jego przejścia, ale samemu patrzy się na wszystko z perspektywy tego świata i własnego doświadczenia.

Sama śmierć często jest ulgą. Gorszy jest proces umierania. Pamiętam, że wiele razy, patrząc na kilkudniowe konanie człowieka, co jest niezwykle trudne, zacząłem modlić się do Boga, aby już zabrał tego chorego do siebie. Myślę, że tego najbardziej się boimy: bólu, osamotnienia, utraty kontroli nad każdym aspektem naszego życia, niepewności, co się z nami stanie, pustki, radykalnego ogołocenia. Dzisiaj ból fizyczny możemy już skuteczniej uśmierzać. Ale bólu psychicznego czy cierpienia duchowego nie da się wyleczyć środkami przeciwbólowymi. Czasem lękamy się również sądu, własnej nieuzdrowionej i nieprzebaczonej sobie przeszłości, gryzącego sumienia, pokiereszowanych relacji z bliskimi.

Niczego podobnego nie udowodniono. Widać jedynie tyle, że Ty ciągle mieszasz konteksty - subiektywnej dolegliwości, dolegliwości dla innych, znaczenia społecznego, etc... jak Ci w danym momencie wygodnie.

to jak najbardziej dopuszczałbym stosowanie w określonych przypadkach tortur. Nie wmawiając jednak nikomu, że są humanitarne, bo to oksymoron.

Kara śmierci nie jest jak taka humanitarna, może być jednak humanitarnie wykonywana.

Tortury nie są jako takie humanitarne i nie mogą być humanitarnie wykonywane.