Pośród niesnaków - Pan Bóg uderza...


Pośród niesnaków - Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon ,
Dla Słowiańskiego oto Papieża
Otwarty tron.
Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało jak Bóg pójdzie na miecze;
Świat mu - to proch.

Twarz jego, słońcem rozpromieniona ,
Lampą dla sług,
Za nim rosnące pojdą plemiona
W światło - gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud -
Jeśli rozkaże - to słońce stanie,
Bo moc - to cud.

On się już zbliża - rozdawca nowy
Globowych sił,
Cofnie się w żtłach pod jego słowy
Krew naszych żył;
W sercach się zacznie światłości Bożej
Strumianny ruch,
Co myśl pomyśli przezeń ,to stworzy,
Bo moc - to duch.

A trzebaż mocy, byśmy ten Pański
Dzwignęli świat...
Więc o to idzie - Papierz Słowiański ,
Ludowy brat...
Oto już leje balsamy świata
Do naszych łon ,
Hufiec aniołów - kwiatem umiata
Dla niego tron.

On rozda miłość, jak dziś mocarze
Rozdają broń ,
Sakramentalną moc on pokaże,
Świat wziąwszy w dłoń.

Gołąb nu słowa - słowem wyleci,
Poniesie wieść,
Nowinę słodką , że Duch już świeci
I ma swą cześć;
Niebo się nad nim - pięknie otworzy
Z obojgu stron ,
Bo on na tronie stanął i twirzy
I świat - i tron.

On przez narody uczyni bratne,
Wydawszy głos,
Że duchy pójdą w cele ostatnie
Przez ofiar stos.
Moc mu pomoże sakramentalna
Narodów stu,
Że praca duchów - będzie widzialna
Przed trumną tu.

Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość,
Robactwo - gad ,
Zdrowie przyniesie - rozpali miłość
I zbawi świat.
Wnętrza kościołów on powymiata ,
Oczyści sień ,
Boga pokaże w twórczości świata ,
Jasno jak dzień.

Nic dodać, nic ująć...

A skąd ten Słowacki wiedział

Bardzo podobają mi się wypowiedzi Malińskiego. Mówi tak, wręcz urywanymymi zdaniami, bardzo prosto. A jego książki czyta się bardzo miło Polecam, choćby "Wezwano mnie z dalekiego kraju".