Nie opuszczę, na pewno

Jestem z nim cały czas i cały czas go wspieram i nie zamierzam przestać

Dziękuję, i również pozdrawiam!

Też, ale miłość to również zmienianie się dla osoby, którą się kocha. A skoro on nie może zrezygnować dla niej z ... masturbacji, to śmiem wątpić w siłę takiego uczucia.

Owszem Qrczaku, ale nic na siłę

Zresztą jak mogłeś przeczytać chłopak Osiołka podjął walkę z nałogiem i chce z nim zerwać. Twoje powątpiewanie jest więc nie na miejscu

pzdr

"Sądy kategoryczne niezwykle są dogodne
Modne i poniekąd godne
Gdy mówisz do tłumu...
Najwyższa pora stanąć po stronie rozumu!"

Co wy widzicie w masturbacji złego??- ja nie wiem.

Może - zanim zadasz pytanie - zechciałbyś przeanalizować jednak wątek .... ?
Jak pewnie zauważyłeś to jest forum , jak się włączasz do jakiejś dyskusji, zapoznaj się najpierw z całym tematem - przynajmniej tak wypada . Może się okazać, że już odpowiedź na twoje pytanie - została udzielona .

Dzika - kilka stron wcześniej podawała linka :

http://www.forum.wiara.pl/viewtopic.php ... sc&start=0

Zapoznaj się z tymi wypowiedziami, tam powinieneś znaleźć odpowiedź .

Osiolku, nie wiem czy jeszcze sledzisz ten temat, z doswiadczenie osobistego i innych raczej powiem ze to tylko silna wola i autosugestia sie nie da, potrzeba pomocy z zewnatrz. Np jaks wspolnotra czy grupa modlitewna ktora bedzie chodziacby wspierac modlitwa. Najwazniejsze jednak to podnosic sie po kazdym upadku. Bardzo wazne jest tez akceptowanie swojej slabosci, nie na zasadzie nigdy sie zmienia wiec i tak bede robil co musze. Ale raczej robie wszystko by tego nie robic, ale juz upadne biegne do Tego kto moze dac mi sile bym wstal.

A ja wiem,że się da
Jednak

pzdr

To tylko pogratulowac, mi byla potrzebna laska sakramentalna.

Żebyśmy się zrozumieli Wikingu - nie przypisuję sobie zasługi Bóg pomógł i pomaga cały czas
Niemniej to moja osobista walka, nie angażowałem się w żadne wspólnotowe 'walczenie' szukałem pomocy bezpośrednio u Boga i znalzałem

pzdr

Z masturbacji sie wyrasta - wiekszosc przypadkow spowodowana jest burza hormonalna i co za tym idzie ogromnym popedem seksualnym, pozniej czlowiek dojrzewa emocjonalnie i hormony mu sie stabilizuja i problem zaczyna zanikac sam

Z roznych rozmow jakie przeprowadzilem i jakis ksiazek kltore czytalem to nie jest takie proste, czesto w kryzysach malzenskich wraca sie do tego, tez czesto osoby samotne cale zycie ztym sie borykaja. Nie mowiac juz o wspolczesnej kulturze, przynajmniej w wielu krajach na zachodzie to sie prawie promuje masturbacje, przez cale zycie, nie zgodze sie z toba Tyrael, oczywiscie w wieku mlodzienczym jest tego intesyfikacja, ale to nie takie proste. To jest nie niewola czesto a z niewoli sie nie wyrasta, tylko trzeba byc uwolnionym.

Ja nigdzie nie twierdze ze problem jest prosty, ale gdy juz, jesli chodzi o hormony itd jestesmy na "prostej" to wystarczy odrobina dobrej woli zeby mocno ograniczyc taki proceder a jesli posiadamy silna wole to mozemy sie wyzbyc takiego nawyku calkowicie.

Ja też dorzuce swoje 3 grosze przeczytajcie [/url]http://onanistadoniczego.webpark.pl/# Moim zdaniem ta stronka o wszystkim opowie

U mlodego nastolatla moga to byc hormony, trudnosc zaakceptowania zmian itd.
Ale u doroslych osob masturbacja jest wyraz egoistycznego podchodzenia do zycia.
Bardzo czesto tez, wedlug tradycji Kosciola, pokazuje to ukryta pyche. Wiec walka nie jest tylko by miec silna wole by moc tego nie robic, ale pojsc glebiej, zobaczyc przyczyny i tam prosis o ich zmiane.