witam
mam ten problem i to poważny, chcę nie pić wcale i robię wszystko czego można się dowiedzieć z internetu o tej chorobie i sposobach walki z nią, niestety sam nie daję rady, do ośrodka czy na AA niestety póki co wstydzę się zgłosić choć wiem że to w przyszłości nieuniknione

tydzień temu byłem u Spowiedzi Św., w kolejnej zamierzam omówić sprawę ale nie chciałbym chodzić do Spowiedzi co tydzień czy częściej, a problem alkoholowy to co dzień lub maksymalnie tydzień przerwy, chcę nie pić ale przychodzi taki dzień (wbrew wszelkim radom dla trzeźwiejących) że "muszę się napić", umysł wmawia mi że inaczej ulga jest nie możliwa, dochodzi nawet do płaczu, z płaczem wręcz rykiem idę do sklepu po siatkę piwa

staram się zrobić zadośćuczynienie za takie pijaństwo np. postem, jestem osobą mieszkającą samodzielnie w wieku 27 lat, nie zabijam, katuję alkoholem nikogo poza sobą samym co nie jest oczywiście żadnym usprawiedliwieniem

pytanie zasadnicze: czy taka sytuacja jest grzechem śmiertelnym czy jednak nie i można przystępować do Komunii (bo grzechem i wadą okropną oczywiście jest), chciałbym się spowiadać jednak co miesiąc 3 tygodnie a nie co 2-3 dni

Moim zdaniem - w opisanej sytuacji - grzechem śmiertelnym nie jest, bo grzech śmiertelny zakłada wolny wybór zła. Nałóg nie jest wolnym wyborem tylko przymusem, z którym nie potrafisz sobie poradzić. Oczywiście wyrocznią nie jestem. To tylko moje zdanie. Powinieneś zapytać o tę sprawę spowiednika.

Z nałogiem sam nie wygrasz. Leczenie jest konieczne, ale na pewno częsta Eucharystia będzie ogromną pomocą w twojej sytuacji. Dlatego nie powinieneś z niej rezygnować, nawet gdyby miało sie to wiązać z częstymi spowiedziami.

Nie pije od pięciu lat. Nie spowiadałem się zbyt często z picia kiedy piłem i nie mam z tego powodu wyrzutów sumienia. Nie znam nikogo, kto trzeźwieje sam, bez ośrodka albo AA. Kiedy byłem pijany w niedzielę i nie mogłem być na Mszy św. w nocy modliłem się pod Kościołem. W dużym stopniu te pijane modlitwy po nocy przy kościelnym płocie doprowadziły mnie na terapie. Przeprowadziłem się do innego miasta i szukam AA. Bez takiej, czy innej grupy nie dam rady.

Porozmawiaj o tym ze spowiednikiem. I nie bój się częstych spowiedzi. Ja miałem okres w życiu, że spowiadałem się nawet co tydzień (a były momenty, że i częściej), oczywiście przez grzech. Nie bój się częstszej spowiedzi.

Znajdź sobie kierownika duchowego, który byłbyy i Twoim stałym spowiednikiem. Będziesz mógł z nim o tym rozmawiać i będzie mógł Ci pomóc w sprawie grzechów. A w sprawie walki z nałogiem, to powinieneś się jednak już teraz przemóc i znaleźć jakąś grupę wsparcia, jakąś grupę AA lub coś w tym stylu. Koniecznie!

Witam...

AA to grupy samopomocowe- tzn, że nie ma tam profesjonalnych terapeutów uzależnień tylko trzeźwi alkoholicy pomagają sobie nawzajem...

Te grupy działają według 12 kroków- pierwszy to przyznanie się, że jest się alkoholikiem- wcale nie takie łatwe...

Terapie w ośrodkach to albo 7 tygodni zamkniętej terapii- są tam też osoby skierowane przez sąd i tak chętne do terapii, że przez całe 7 tygodni planują następne picie...

albo zwykła terapia to rozmowy z terapeutą raz na tydzień albo częściej plus terapia grupowa...chyba też inne formy, ale nie jestem pewna...

Jak przychodzisz pierwszy raz to skierują cie też do psychiatry- dlatego, że alkoholizm często współwystępuje z zaburzeniami i chorobami psychicznymi...ale jak nic nie rozpoznają to nie będziesz musiał do niego chodzić...

Generalnie wymogiem terapii jest abstynencja, ale jak upadniesz to cie nie wywalą...

Korzystaj póki wszystko jest za darmo...

Samo niepicie to jest nic...Dlatego że to sposób radzenia sobie z problemami jest chory-chore są mechanizmy reagowania w ogóle funkcjonowania- sam zakaz tutaj nie pomoże...

Albo znajdziesz sobie inny nałóg ( to najczęściej robią osoby, które myślą, że dały sobie radę same) albo wrócisz do picia po jakimś czasie...

Nie musisz mieć skierowania...