Od ponad 4 lat masturbuję się... Z początku było to spowodowane ciekawością [okres dojrzewania itd...], później pokusa, stres, napięcie... Wiele razy próbowałam z tym skończyć, spowiadałam się, postanawiałam że od tego dnia przestanę, ale to powraca... Czasem mam tak wielkie wyrzuty sumienia, brzydzę sie sobą... Czy Pan Bóg wybaczy mi to? Dlaczego nie potrafię z tym skończyć? Czy jestem aż tak zła i słaba że nie dam rady się z tego wyleczyć? Wiem, że to grzech, że jest to przeciwne zasadom moralnym ale to jest silniejsze... Proszę o odpowiedź i rady...

Popęd płciowy to chyba naturalne zjawisko i chyba trzeba go rozładowywać w sposób również naturalny.Czy zamierzasz żyć w stanie bezżennym?A może przyszedł właściwy czas na zmianę tego ,znalezienie kogoś i urodzenie potomstwa,zamiast obwiniania siebie?Ten temat jest chyba jednym z najczęściej poruszanych na forum .

Po twoim niku wnioskuje, że jestes z rocznika '91 (choć moge się mylić) więc jakbys była z '91 to może nie zakładaj jeszcze rodziny.

Jak się z tym zmierzyć, sam osobiście mam taki problem. Nie wiem jak ten grzech zniewala kobiety, ale walka z nim jest chyba taka sama jak u mężczyzn. Mi udaje się wychodzić z tego na 2 sposoby:

*Każdego dnia(najlepiej rano) proszę Maryje o wsparcie i zakładam, że tego konkretnego dnia nie zgrzesze w ten sposób(tzw metoda małych kroczków) gdy udaje mi się wytrwac, pod koniec dnia skreslam sobie w malym kalendarzyku miniony dzien. Gdy czuje napięcie, zestresowanie i, że już nie wytrzymam staram się rozładować w inny sposób najlepiej przez sport( ide pobiegac na 0.5 godziny).

*Trzeba sobie uświadomic, że to nie jest problem mojego ciała, tego, że dojrzewam itp tylko problem mojej wiary. Coś między mną a Jezusem jest nie tak.. (Ja akurat ciągle odkrywam, że nie jestem w stanie poczuć ani zrozumiec miłości jaką mnie obdarza).

Obie metody można łączyć.. Nie jestem żadnym fachowcem, to moje skromne rady.. Konkretne wskazówki otrzymasz od swojego spowiednika lub przewodnika duchowego (O ileż takiego posiadasz)..

Może to, co napiszę jest długie i może się wydać nudne, ale mam nadzieję, że pomoże.
To ciężki i złożony problem. Jeśli przejrzysz dokładnie to forum, to dowiesz się, że wiele osób pisało o tym problemie. Dowiesz się też, że jest to grzech. Każdy z czymś walczy, a podejmowanie walki jest równie ważne jak samo wygrywanie z grzechem. Pomyśl sobie jak wspaniałą osobą jesteś Ty oraz o tym, że każdego z nas stworzył Bóg, stworzył nas grzesznymi, ale też zdolnymi do podejmowania walki z grzechem. Myślę, że nie możesz się poddawać w swojej walce, ale raczej postaraj się umacniać swoją wiarę, aż w końcu stwierdzisz, że jesteś w stanie to pokonać. Naprawdę, są rzeczy ważniejsze niż nasza cielesność (pomyśl o osobach chorych i cierpiących, które raczej nie zawracają sobie głowy takim problemem). Nie wiem na ile pomogłem, ale sam toczyłem tą walkę i w okresie dojrzewania walczyć z tym trudno i wiele bitew przegrywałem. Wiem jednak, że można z tym wygrać, bo to również mnie się udało. Uwierz i zaufaj Panu.

A czy urodzenie dziecka w wieku 18 lat to jakaś patologia?Dla mnie wiekszą patologią są 30-letnie singielki.Może zamiast niepotrzebnej ascezy lepiej żyć w zgodzie z naturą.W innych krajach kobiety w tym wieku i wczesniej wychodzą za mąż i nikogo to nie dziwi.Popędy są wielką energią którą możemy spożytkować na tworzenie ale też niewłaściwie ukierunkowane nas zniszczą.

przepraszam za podwójny post, no i to co napisał Iguel
"Trzeba sobie uświadomic, że to nie jest problem mojego ciała..." etc.
Nie można się tu czymś zasłaniać. Zawsze można sobie znaleźć wytłumaczenie, chociaż tak jak napisałem, w okresie dojrzewania szczególnie trudno z tym walczyć, ale tutaj polecam sport- bieganie czy cokolwiek, rozładowuje napięcie.

Przede wszystkim nie potępiaj się! Bóg z pewnością by tego nie chciał. Owszem, jest to grzech i należy z tym walczyć, ale jeśli będziesz się skupiał na potępianiu siebie, to będzie bardzo ciężko pokonać ten grzech.

Skoncentruj się na tym, aby rozwijać swoją wiarę i miłość do Boga. Na to postaw. Buduj swoje zaufanie do Niego, poznanie Go (rozumem oraz sercem), miłość. Postaraj się żyć Bogiem, poświęcaj Mu więcej czasu, żyj w świadomości Jego obecności.

I nie myśl ciągle o grzechu, o tym czego nie powinno się robić. Jeśli ktoś tylko myśli o tym, czego nie robić, to trudniej się od tego oderwać. Myśli raczej "co robić".

Poszukaj też w internecie - na pewno jest sporo dobrych materiałów jak z tego wyjść.

Poszukaj tu o problemie uzależnienia, choć zachowaj ostrożność, bo forum nie ma charakteru chrześcijańskiego:
http://www.onanizm.pl/

Ludzie!Czy wy nie potraficie tego zrobić normalnie?

Wyciąłem kilka postów. Przypominam, że nie jest to dział o tym czy masturbacja jest zła. Przypominam też zasady tego działu: (osobom, których posty zostały wycięte)

viewtopic.php?p=391630#391630

jumik

Mnie ksiądz "zalecił" odmawianie Koronki do Miłosierdzia Bożego. Jeśli szczerze chcesz uciec od tego grzechu to ta modlitwa naprawdę pomaga.
pozdrawiam:)

A ja mam pytanie. W jaki inny sposób mogę rozładować się seksualnie żeby to nie był grzech? Brakuje mi tego od ostatniej spowiedzi... Pomocy!

wziąć ślub kościelny z kobietą.

mirka91, zajrzyj tutaj: http://milujciesie.org.pl/ i tutaj: http://forum.oaza.pl/viewtopic.php?t=14 ... hlight=rcs
http://forum.oaza.pl/viewtopic.php?t=3298&highlight=rcs

Musisz zapanować nad swoją seksualnością, aby być prawdziwie wolnym, a nie niewolnikiem swojego ciała, pragnień i pożądania. Nie szukać jakiejś furtki, żeby nie zgrzeszyć, a jednocześnie zrobić coś grzesznego - czegoś takiego nie ma. Bóg Cię kocha, dlatego nie chce, abyś grzeszył, bo każdy grzech jest dla Ciebie zły. Grzech oślepia, zamyka na prawdziwe szczęście oraz zwraca nasz wzrok i nas na jakieś namiastki tego prawdziwego pełnego szczęścia, które tylko dają poczucie zadowolenia, szczęścia i przyjemności, a nie samo prawdziwe, pełne szczęście, a w dodatku zniewalają. Gdybyś tylko wiedział jak wielkie możesz posiąść szczęście! Gdybyś tylko wiedział, co Bóg dla Ciebie przygotował! To od razu porzuciłbyś wszelki grzech i patrzył na niego z odrazą wypływającą z serca.

Życzę Ci, żebyś podążał drogą Bożą, droga Jego przykazań. Niech Bóg Cię prowadzi!