Mam 23 lat i zrobiłam coś, czego sama nie akceptuję. Byłam związana z żonatym mężczyzną i do tego innego wyznania. Spotykałam się z nim ponad rok temu przez około dwa miesiące. Ten czas wspominam jako okres zamroczenia, wiedziałam, że moje postępowanie jest złe, ale odpychałam te myśli i czułam się bezkarna. Teraz, kiedy myślę o tym, jak bardzo skrzywdziłam tamtą kobietę, moją rodzinę i przede wszystkim siebie, swoje ciało – brzydzę się sama sobą. Tak bardzo chciałabym być powrotem tą niewinną dziewczyną, która się codziennie modli i żyje w zgodzie w wiarą. Czuję się niegodna wybaczenia, sama sobie nie potrafię wybaczyć. Jestem brudna! Czy Bóg mi kiedyś wybaczy?

Współczuję Ci, że zbłądziłaś... Wydaje mi się, że każdemu może się zdarzyć. Jeszcze nie wszystko stracone.
Wydaje mi się, że powinnaś (jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś) wyznać to szczerze na spowiedzi, opowiedzieć co czujesz. Możesz wciąż żyć w zgodzie z wiarą. Pewnie nie zniknie od razu poczucie winy, ale najważniejsze że już z tym skończyłaś i żałujesz. Wierzę, że Bóg Ci już wybaczył. Z Bogiem;)

Oczywiście, że Bóg Ci wybaczy! Już Ci wybaczył! Jeśli się z tego jeszcze nie wyspowiadałaś to się wyspowiadaj a potem musisz postarać się pogodzić sama ze sobą, bo Bóg wybaczył Ci z pewnością

Kallina, takie zamartwianie się i rozpaczanie ponad miarę nawet i nad dużym grzechem raczej chrześcijańskie nie jest. Bóg chce żebyś zapłakała raz a potem już wzięła się za nowe życie. Dlatego do grzechów raz zmazanych podczas sakramentu spowiedzi nie wraca się już ponownie przy spowiedziach następnych.
Zresztą... i tak tylko po ludzku patrząc do niczego dobrego takie rozpamiętywanie nie prowadzi, najważniejsze, że zrozumiałaś swój błąd i to, że kogoś skrzywdziłaś. Jeszcze jak byś mogła jakoś to naprawić, wynagrodzić tamtej kobiecie. Ale tu zdaje się, że tylko Twoje trzymanie się jak najdalej od tamtego mężczyzny będzie i tak najlepsze. To tak nie wiedząc czy tamto małżeństwo się ostało czy nie. Teraz zachowaj w pamięci tylko na tyle żeby starych błędów nie powtarzać, wyciągnij wnioski, wyspowiadaj się no i więcej tak nie rób . Rozpacz nic Ci nie da. Myślisz, że jesteś na forum jedyna, która zrobiła w przeszłości coś czego się potem wstydziła....

pozdrawiam j.

Cieszę się z Twojego nawrócenia! Nawet sobie nie wyobrażasz jak bardzo Bóg i aniołowie też cieszą się teraz z Twojego nawrócenia w niebie! Nie wyobrażasz sobie jak bardzo Bóg starał się o Twoje nawrócenie, które nastąpiło! On Cię kocha i chce Ci wybaczyć i oczyścić Cię z wszelkiego grzechu. On pragnie Cię zbawić.

Pamiętasz przypowieść o synu marnotrawnym? Albo o zagubionej owcy?

Przeczytaj proszę 15 rozdział Ewangelii Łukasza, który jest właśnie o przebaczeniu Bożym. Znajdziesz go w całości tutaj:
http://www.biblia.pl/rozdzial.php?id=330


"A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się."
Łk 15, 32

"Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia."
Łk 15,7

"Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca."
Łk 15,10

Jak mówi Pismo: "Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją".


Witaj z powrotem przy Bogu
pomodlę się za Ciebie

Miłosierdzie Boże jest nieskończone i wybacza każdy grzech .