Grzechem jest także doradzanie 3 grzechu cudzego: na grzech pozwalać.

Używanie rozumu, a także doradzanie, by rozumu użyto, nie jest grzechem.
Dlatego doradzam, by zacząć używać rozumu w trudnych sytuacjach, a porzucić niezdrowe emocje.

Dziwi mnie jak można doradzać takie coś na podstawie kilku zdań napisanych w internecie... przecież nic nie wiecie!!! Deprimka pisze, że czuje się niekochana etc. i pomijana, ale czy tak jest naprawdę?? Czasami to, co czujemy wypływa z nas i nie jest związane ze stanem faktycznym. Wysnuwać takie wnioski na podstawie wiadomości pisanej być może pod wpływem emocji, zmęczenia etc. Proponuję trochę odpowiedzialności za swoje słowa.

W tym wypadku nie sposób nie zgodzić się z Małym_kwiatkiem. Autorka tematu powinna dowiedzieć się skąd wziął się taki stan rzeczy. Może mąż faktycznie ma jakieś problemy, z którymi nie potrafi sobie poradzić, a co rzutuje na ich relacje w rodzinie i małżeństwie.
Opuszczenie męża powinno być ostatecznym wyjściem, gdy nie będzie żadnej innej możliwości. Alkoholizm/picie też nie bierze się znikąd. Często jest sposobem na ucieczkę, "zapicie" problemów. Małżeństwo jest sztuką kompromisu, najlepiej po prostu spróbuj z mężem szczerze porozmawiać.
Meggi - skąd pewność, że się nie zmieni ? Takie, moim zdaniem nieco bezmyślne posty, są dobijające.

Nikt nie doradza,nie mam takiego prawa, jedynie proponuję rozwiązanie,wyjście z tej niezdrowej sytuacji.Musi wybrać czy zostaje w tym chorym związku i pozwala na niszczenie siebie i dzieci przez męża-tatusia despotę z którym nie potrafi dojść do porozumienia a jemu jak widać szczególną przyjemność sprawia znęcanie się psychiczne nad Nią.Jeżeli ta druga osoba jest tą ,która ciągle rani,zadaje ból i w żaden sposób nie potrafi żyć inaczej to co pomimo tego należy być z tym zwichniętym człowiekiem?!.Owszem małżeństwo to wielka sztuka bycia razem ale o czym tu mówić jeżeli Deprimka nie może dotrzeć do niego w żaden sposób bo jest to trudna osobowość .Przecież Deprimka też jest człowiekiem i ma uczucia!Jeżeli on nie zamierza się zmienić albo wyszaleje się i po kilkunastu latach uspokoi się bo póżniej już wiek da o sobie znać i potrzebna mu będzie opiekunka to moim zdaniem bycie po to razem żeby być bo np.dzieci muszą mieć ojca albo nie wypada inaczej to nie ma zupełnie żadnego sensu ....Deprimka Bóg dał Ci rozum,sumienie i wolę użyj ich z rozwagą.Myślę,że dobrze by było pomodlić się przed Najświętszyn Sakramentem,oddać Bogu Twoje problemy a On pomoże Ci,poprowadzi Cię,podpowie.Zaufaj Mu...

No i świetnie, w końcu się w czymś z tobą zgadzam.
Czyli - w przypadku gdy ktoś kogoś niszczy psychicznie (lub/i fizycznie) i nie ma szansy na to żeby przestał zgodnie z rozumem należy się od takiego człowieka odseparować i nie jest to grzechem.

Dokładnie tak.Oto mi chodziło Silva

Też się zgodzę z Silvą, ale pozwolę sobie wytłuścić część jej wypowiedzi:

I przyznam, że według mnie, na bazie pierwszego postu deprimki30, wyrokowanie o braku szans w jej związku jest mocno przedwczesne.

Do zrywania węzła nikt nikogo nie namawiał,
a właściwie jego zerwanie jest niemożliwe - związek małżeński mężczyzny i kobiety jest nierozerwalny (KKK 1614).

To się nazywa egoizm - ja mam źle, więc ty też musisz cierpieć.

Zgadza się nikt nikogo na siłę nie namawia do zrywania Sakramentu małżeństwa bo jest to rzeczą niemożliwą wprost.Szanse na utrzymanie związku zawsze są i myślę,że Deprimka wykorzystała wszystkie możliwości a szczegółów nie musimy znać. I dlatego też jej post tu się znalazł bo stanęła na rozdrożu.Ja wierzę,że Pan Bóg ją poprowadzi we właściwą stronę tylko musi się do niego zwrócić po pomoc...

Sakrament Małżeństwa nie jest zrywalny, Deprymko.
Nie ufaj więc tym doradztwom, które kierują Cię do zerwania świętego węzła.
Sakrament Małżeństwa jest skupieniem się małżonków na wzajemnej miłości do siebie i do dzieci zrodzonych w małżeństwie.

Może warto przypomnieć sobie, że miłość nie jest towarem, towarem handlowym, gdzie coś się daje i oczekuje za to coś zapłaty. Miłość się daje i nie żąda zwrotu.

Życzę Ci rozwiązania Waszych problemów w duchu miłości.

Zamiast wyciągania błędnych wniosków, pomyśl raz jeszcze nad tym co napisałam.

Ciekawe co zrobi deprimka?
To jej miłość, małżeństwo, mąż, dzieci.
Ufam, że pomodli się zanim cokolwiek uczyni.

szansa no to że lepiej będzie jest marna. wiem, doświadczyłem. a na czym polega związek katolika? na wybaczaniu... przez 18 lat i chyba wystarczy. dlatego jestem zdania, że nie ma sensu tracić życia na ciągłe wybaczanie i poświęcanie się. jak jest źle raz, drugi, trzeci, n-ty i rozmowy nie przynoszą żadnej poprawy to trzeba się rozstać. tak jest lepiej. i im wcześniej tym lepiej.

Czasem odejście jest szokiem dla współmałżonka...i zaczyna myśleć. Może dopiero wówczas doceni? Dopóki są razem należy rozmawiać o swoich uczuciach i oczekiwaniach. Nie atakować drugiej osoby. Przedstawiać to co boli. I nie wracać do spraw zaszłych i załatwionych. To częsty błąd: ciągłe wypominanie, wracanie...Święty tego nie wytrzyma.
Ludzie ukierunkowani jedynie na realizację swych potrzeb (albo jedna z osób) nie dogadają się.