Nie wiem, czy to dobry dział, ale nic odpowiedniejszego na ten temat nie znalazłam.

W ten weekend byłam na weselu i w niedzielę popołudniu jeden z gości nagle dostał dwóch zawałów i mimo reanimacji zmarł. Była przy tym jego żona. Już w trakcie reanimacji pojechaliśmy do domu, jako że mamy małe dzieci.

Dziś dowiedziałam się, że wieczorem orkiestra znów zagrała i większość gości tańczyła. Doznałam szoku na tę wiadomość, oburzyło mnie to niesamowicie, ale już sama nie wiem, co myśleć. Mówili, że nikt nie szalał, że chodziło o to, żeby pomóc przybitemu ojcowi weselnemu, że gdyby to oni tam zmarli, nie chcieliby "psuć" imprezy.

Co myślicie na ten temat? Czy można rozwiązać kwestię odpowiedniej reakcji jakimś cytatem z Biblii?

Cytat z Biblii nie ma nic do rzeczy. Moim zdaniem zachowanie gości, ale także organizatorów- straszne buractwo. Myślisz że takim ludziom dałby do myślenia cytat z Biblii?

Znając większość osób, niektórym by dał. Generalnie płaczu było sporo i ludzie mocno to przeżywali.

Wiesz, ja właśnie dlatego pytam, że już sama straciłam w tym temacie orientację. W głowie nie mieści mi się takie zachowanie, ale może są jakieś przesłanki ku temu, by... Sama nie wiem. Ponoć nie była to normalna zabawa, piosenki spokojne. Ale na tej samej sali zmarł ten Pan!

Po tych wydarzeniach Jonatanowi i jego bratu Szymonowi
doniesiono, że synowie Jambriego urządzają wielkie wesele,
a pannę młodą, córkę jednego z wielkich dostojników kananejskich, z wielkim orszakiem prowadzą z Nadabat.
Przypomnieli więc sobie krew swego brata Jana, poszli i skryli się w skalnej grocie.
Kiedy podnieśli oczy, oto ujrzeli hałaśliwy orszak i dużą ilość podarunków.
Wyszedł im naprzeciw pan młody, jego przyjaciele i bracia, z bębnami, muzyką i znaczną bronią.
Wtedy tamci wyskoczyli z zasadzki i pobili ich; padło wielu rannych, a pozostali uciekli na górę.
Zwycięzcy zabrali wszystkie zdobyte na nich łupy,
wesele zaś przemieniło się w płacz, a głos muzyki w żałobne narzekanie.
(1 Machabejska 9:37-41)

Lepsze jest dobre imię niż wonne olejki, a dzień śmierci niż dzień urodzenia.
Lepiej jest iść do domu żałoby, niż iść do domu wesela,
bo w tamtym jest koniec każdego człowieka, i człowiek żyjący bierze to sobie do serca.
Lepszy jest smutek niż śmiech, bo przy smutnym obliczu serce jest dobre.
Serce mędrców jest w domu żałoby, a serce głupców w domu wesela.
(Koheleta 7:1-4)

Dziękuję.

Daj spokój. Ludzie kulturalni, z wyczuciem posiedzieliby razem, może napili się kawy czy herbaty, porozmawialiby i rozeszli się do domów. Ale puszczanie muzyki i tańce? Raczej nie świadczy to o przeżywaniu.
Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach Jk 1,27

Od czegoś reformy rozpocząć trzeba...

Na weselu mojego znajomego wujek panny młodej dostał zawału. Wyprowadzono go do spokojniejszego pomieszczenia i tam się nim zaopiekowano. Przyjechało pogotowie i zabrano go do szpitala. Zmarł w szpitalu w trakcie wesela. Większość gości dowiedziała się o tym fakcie po weselu. Jego życzeniem było żeby wesele trwało.Uszanowano więc jego życzenie.

Mądry to był człowiek.

A ja myślę - zupełnie poważnie - że ludzie reagują różnie. Także na szok związany ze śmiercią. I równie dobrze mogli chcieć zwyczajnie zapomnieć. Nie myśleć, zwłaszcza w taki dzień. Ucieczka nie oznacza obojętności. Wręcz przeciwnie...

I wiesz... Ludzie umierają wszędzie. Na ulicy. W domu. Na plaży. Owszem, bezpośrednio po reanimacji, zwłaszcza nieskutecznej, raczej kiepsko bym się bawiła, ale to kwestia moich emocji i konieczności odreagowania. Podejrzewam, że ludzie którzy mocno w to byli zaangażowani bawić by się nie potrafili. Ale nie wszyscy zapewne nawet widzieli...

Nie wiem, kim był ten człowiek dla młodych. To też ma znaczenie. Na pewno nie można nie zaopiekować się jego żoną, rodziną... ale czy trzeba powstrzymywać wszystko? Nie wiem...

Kiedyś byłem nad morzem na dużej plaży.
Spacerując plażą zauważyłem duży worek leżący tuż nad brzegiem, który coś zawierał. Coś mnie tknęło i zapytałem ludzi plażujących obok, czy nie wiedzą co to jest.
Odpowiedzieli, że to ktoś się utopił. Była już policja, był lekarz i nie dało się topielca uratować. Zwłoki ma zabrać specjalny transport, którego jeszcze nie ma.

Nikt nie pilnował zwłok.
Obok ludzie kąpali się, grali w piłkę, bawiły się dzieci, chodził jakiś pies.
Zrobiło mi się niedobrze.

Jo-tka ma rację. Ludzie mają różny stopień wrażliwości. Niektórzy są w ogóle niewrażliwi na śmierć bliźniego.

jo_tka: Zmarły był kolegą z pracy ojca weselnego, więc większość ludzi kompletnie go nie znała. Ja nawet nie wiem, jak wyglądał. Mimo tego mocno przeżyłam to, co się stało. Widziałam z daleka moją reanimującą go siostrę z moim szwagrem, itd. Widziałam reakcję jego żony. Do dziś czuję lekkie przybicie. I nie wyobrażam sobie muzyki tego dnia... Może też dlatego, że odżyły we mnie pewne uczucia, kiedy mama umierała mi na rękach.
Ale fakt, inni dosyć normalnie o tym mówili. Że takie życie, że jemu już nic się nie pomoże, że właśnie pewnie chciałby, żeby jego śmierć nie zepsuła takiej imprezy (ale skąd wiedzieć, co by chciał).

Z tym, że nie wiem, jak jego żona i dzieci zareagowali na wiadomość, że zabawa trwała dalej i że pewnie tańczono w miejscu, w którym kilka godzin wcześnie zmarł jej mąż. Mnie na jej miejscu chyba byłoby bardzo przykro.

Przecież w naszej religii śmierć to radosne wydarzenie

Bardzo radosne ...
Mi się najbardziej chcę płakać jak ktoś umrze nie naturalnie może jestem wrażliwy może nie ?
ale moim zdaniem ci goście weselni nie są zbyt wrażliwi na śmierć kogoś i ich zachowanie moim zdaniem było nie właściwe ja bym się rozpłakał po prostu mam takie serce.

Dlaczego więc śpiewa się" ...od nagłej i niespodziewanej śmierci, uchowaj nas Panie?"; czemu Jezus płakał gdy dowiedział się o śmierci Łazarza? (jest juz o tym wątek)


Może twórcy strony, którą tak naiwnie tutaj reklamujesz wydali na Ciebie wyrok?