Kiedy w spowiedzi zadawać pytania o grzech?
Bo ja zostałam nauczona ze spowiedź ma taką formułę że po pozdrowieniu i uczynieniu znaku krzyża wypowiadam swoje grzechy, akt pokutny, potem spowiednik udziela nauki i rozgrzeszenia. I nie wiem gdzie w tej formule spowiedzi, jest miejsce na zadawanie pytań i wyrażanie wątpliwości czy coś jest grzechem. Wszak gdy będąc poinstrowana na forum pomocy katolika by zadawać pytania o grzech, zrobiłam to w konfesjonale .... i nie otrzymałam rozgrzeszenia. Spowiednicy mówią że spowiedź to wyznanie grzechów a nie katechizacja, że jest długa kolejka dlatego nie mają czasu na odpowiedzi na pytania i by przeczytać w Katechizmie Kościoła Katolickiego. I doprawdy nie wiem co robić. Ja się boję że gdy w spowiedzi zacznę pytać o grzech, spowiednik powie że nie przygotowałam się dobrze do spowiedzi. Bo na to jest w miejsce w rachunku sumienia by rozeznać czy był grzech, a potem dopiero wyznać te grzech w spowiedzi.
Czy więc i jak w spowiedzi wyrażać wątpliwości czy coś jest grzechem?

Idź do spowiedzi kiedy nie ma kolejki (środek tygodnia przed pierwszym nabożeństwem czy tez wieczornym) lub spróbuj "złapać" księdza od razu po nabożeństwie lub w godzinach "urzędowania".

Z tym urzędowaniem to taka mała ciekawostka: ostatnio widziałem tabliczkę "Urząd parafialny. czynny w ...." - brrrrrr.

Ale problem w tym, że ja miałam możliwość spowiedzi poza kolejkami, w cztery oczy, na pielgrzymce czy poradni i mimo wszystko nie wiem jak w spowiedzi wyrażać wątpliwości, zadawać pytania czy coś jest grzechem.
I po uczynieniu znaku krzyża przez księdza wiem że mam wyznawać grzechy i akt pokutny. Tu tkwi problem. Bo nie wiem gdzie w wyznaniu grzechów i akcie pokutnym jest miejsce na wyrażanie wątpliwości i zadawanie pytań. Nawet gdy nie ma kolejki nie wiem gdzie jest miejsce na to w spowiedzi.

Wtedy gdy nie otrzymałam rozgrzeszenia, nie było wcale dużo ludzi w kolejce, ale postąpiłam tak jak zostalam poinstruwoana na forum pomocy katolika, zadałam pytanie czy coś jest grzechem, i nie otrzymałam rozgrzeszenia. Dlatego ograniczam się do wyznania grzechów po wcześniejszym przeprowadzeniu rachunku sumienia, a nie zadawania pytań i wyrażania wątpliwości. Na nie jest czas poza spowiedzią. Tak nam kiedyś mówiono na rekolekcjach.

Akacjo,kazda spowiedz jest czyms tak osobistym, ze nie mozna, nie zaleca sie poruszania takich spraw na forum. Pisalem tu juz o tym na forum i wiele razy toczyly sie dyskusje na ten temat.

Zyjemy w roznych srodowiskach, uwarunkowaniach,zostalismy lepiej lub gorzej wychowani,nasza formacja duchowa tez jest inna.
Sa penitenci majacy bardzo wrazliwe sumienie, niekiedy prowadzace do skrupulow, inni maja sumienie stepione, bardzo szerokie.

Stad podawanie na forum gotowych recept jest bezcelowe i w wielu wypadkach moze szkodzic tym, ktorzy maja powazne problemy duchowe lub psychiczne (skrupuly, fobie, natrectwa itp.).

Nic nie zastapi normalnej rozmowy w konfesjonale lub poza nim.
Po wyznaniu grzechow zawsze mozna zapytac, powiedziec o swoich watpliwosciach.

To prawda, ze spowiedz to nie katechizacja ale z drugiej strony od samego poczatku spowiedz byla zwiazana z kierownictwem duchowym i ksiadz jest po to aby penitentowi w tych sprawach pomoc, chyba ze jest dluga kolejka i ze zrozumialych wzgledow nie mozna zbyt dlugo na owe tematy rozmawiac.

Formalnie odpowiedzi nie znam, ale wydaje mi się, i sam bym tak zrobił, że najlepszym czasem jest zaraz na początku spowiedzi zasygnalizować że ma się wątpliwość i chce się zadać pytanie. Tak jest tez logicznie, dalej realizujesz spowiedź świadoma swoich grzechów, lub ich braku.

Trochę sprzeczne są Wasze wypowiedzi, bo Wist sugeruje by na początku spowiedzi to powiedzieć, a bramin by po wyznaniu grzechów.
Choc była to spowiedź w cztery oczy i ksiądz uczynił znak krzyża wiedziałam że od tej chwili mam wypowiadać swoje grzechy jakie przypomniałam sobie w rachunku sumienia, a nie mówić że nie wiem czy dobrze przeprowadzam rachunek sumienia i mam kwestie wątpliwe. W tym tkwi mój problem.
Natomiast w tej kwestii zaczerpniętej z forum pomocy katolika, która znalazła się w temacie jumika "zanim zapytasz"

Nie wiem jak to zrealizować w praktyce, gdy mam przyjść przygotowana do spowiedzi, a więc wypowiedzieć te grzechy które mi się przypominają a nie wątpliwości czy coś jest grzechem.

Mam trochę wrażenie, że ogranicza Cie formuła do jakiej jesteś przyzwyczajona. Według mnie musisz zaleźć w niej miejsce na owe zapytania. Zasugerowałem tak jak zasugerowałem, bo uznałem że to jest najlepszy czas. Ksiądz wie że jest coś jeszcze i jest nastawiony na wysłuchanie. Ale tak jak napisał Bramin jest może nawet lepiej, bo w gruncie rzeczy wtedy kiedy jest czas na to abyś Ty mówiła, wtedy też możesz wskazać swoje wątpliwości. Trzeba się przemóc i powiedzieć że nie umiem zgodnie z sumieniem określić czy ten czyn jest grzechem czy nie.

Ja bym zadała pytanie na początku, po "Niech będzie pozdrowiony Jezus Chrystus" - "Proszę księdza, zanim zacznę spowiedź mam takie pytanie, bo mam wątpliwości...".

Fakt, że ogranicza mnie ta formuła, ale nie tyle jestem do niej przyzwyczajona tylko jest to formuła wyuczona. tak mnie uczono na katechezie, na rekolekcjach też kapłani mówili byw spowiedzi ograniczać się do wyznania grzechów, a na pytania był czas wczesniej. Zostałam nauczona, że spowiedź zawiera akty penitenta jakim jest wyznanie grzechów i żal za grzechy. A spowiedz nie jest pogaduszką, rozmową o problemach, czasem na zadawanie pytań.


Ja bym tego nie zrobiła bo bałabym się że ksiądz wyrzuci mnie z konfesjonału.Kiedyś poinstruowana forum internetowym tak zrobiłam, dwa razy zadałam pytanie czy popełniłam grzech ciężki i ksiądz powiedział, że to wszystko, że mam odejść, i nie otrzymałam rozgrzeszenia. Boję się powtórki z tego. Boję się, że ksiadz gdy na początku zacznę zadawać pytania, powie "proszę przejść do wyznania grzechów" i zarzuci mi że nie przeprowadziłam rachunku sumienia. Wolę ten grzech wątpliwy wyznać w spowiedzi bez pytania czy jest on grzechem nawet gdy grzechem nie jest i zazwyczaj tak robię.Podczas rozmowy i spowiedzi u księdza,tak robiłam że w rozmowie mówiłam o trudnościach z przeprowadzeniem rachunku sumienia, wątpliwościach czy coś jest grzechem i dopiero gdy to zostało wyjaśnione przystępowałam do wyznania grzechów. Oddzielałam więc wyznanie grzechów od zapytań księdza czy coś jest grzechem.

ja zawsze pytam zaraz po wyznaniu wszystkich grzechów. I jeszcze żaden ksiądz mi nie odmówił odpowiedzi, ładnie wszystko mi wyjaśniają. Nie spotkałam się jeszcze z taką sytuacją, żeby miał by mi nie dać rozgrzeszenia z tego powodu.

A czy tobie to się zdarzyło u tego samego księdza czy u innych też?

Zawsze rozgrzeszenie dostaję. To zdarzyło się tylko jeden jedyny raz. I to wtedy gdy zapytałam czy popelniłam grzech ciężki. Tu należy się "podziękowanie" tym którzy na forum internetowym mi radzili tak zrobić. Chodziło o pretensje do Boga. Gdy podeszłam tydzień później i powiedziałam w konfesjonale że nie otrzymałam rozgrzeszenia, ksiądz zapytał dlaczego, i mówił z takim nie wiem czy z zdziwieniem "tylko dlatego że miałaś pretensje do Boga". Rozgrzeszenie normalnie wtedy dostałam. I zawsze przygotowuje się do spowiedzi przeprowadzając rachunek sumienia, i choćby nie wiem co to były za grzechy zawsze otrzymuję rozgrzeszenie. Ale nie mam odwagi zanim zacznę spowiedź zadawać pytania o grzech bo boję się że ksiądz powie ze jestem nie przygotowana i wyrzuci mnie znowu z konfesjonału.

Czytałem na jakimś forum, że spowiadać się przed księdzem to grzech. Podobno nie ma o tym w bibli.

Jest o tym mowa w Biblii. Pan Jezus dał taką władzę apostołom.
J. 20:22-23
. "A to rzekłszy, tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego.
Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są zatrzymane."

Poza tym ludzie którzy przychodzili do Jana Chrzciela przyjąwszy chrzest na odpuszczenie grzechów wyznawali swe grzechy.
4" Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. 5 Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając [przy tym] swe grzechy." Mt 1,4-5

Ale nie zmieniajmy tematu.Ja oczekuję w temacie odpowiedzi na swą wątpliwość. Proponuję wydzielić temat, czy w Biblii jest o wyznawaniu grzechów przed człowiekiem lub nie poruszanie więcej tego tematu.

Z tych fragmentów Pisma świętego które podałam wynika ze przystępując do spowiedzi należy wyznać swe grzechy. Przystępując do spowiedzi należy być pewnym że popełniło się grzech i wyznać go, a nie można w spowiedzi poddawać w wątpliwość faktu czy popełniło się grzech. Jak na mój rozum poddanie w wątpliwość faktu że popełniło się grzech, nie jest jego wyznaniem. Nie rozumiem więc całego "algorytmu" opracowanego przez założyciela strony spowiedz.pl.
Czy możecie mi wskazać błąd w myśleniu?