Moim problemem jest ojciec , któremu nie bardzo leży to ze tak angażuję się np. w życie parafii , kościoła, chodzę na msze , często po prostu przebywam, słucham muzyki religijnej , konferencji itp.

mówi , ze mam się uspokoić , owi ze przesadzam ...

moja mama mi pomaga , ale kiedy chcę pojechać na jakiś kurs jest gorzej ,bo ona nie chce stawać między jakimś wyborem , podziałem.
mianowicie teraz , we wrześniu bardzo chciałbym się wybrać na taki , a kiedy proszę ,błagam słyszę "nie , bo nie" , "nie dyskutuj " itp.
Jestem w kropce, nie wiem co mam robić , a bardzo chcę rozwijać się duchowo , poznawać Boga , zagłębiać się.

nie wiem ,czego chwytać.

Bardzo proszę o modlitwę.

Masz 18 lat, może warto ojcu powiedzieć, że możesz robić to co chcesz? Zwłaszcza, że w żaden sposób nie robisz sobie krzywdy, nie pijesz, nie ćpasz, nie balujesz do rana tylko siedzisz sobie grzecznie z przyzwoitymi ludźmi i słuchasz księdza

Mówiąc już zupełnie poważnie: znam ten ból, mi też się zdarzyło parę razy od mojego ojca usłyszeć bardzo nieprzyjemne słowa na temat np. tego że słuchałam jakichś konferencji. To jest przykre, ale to jest twoje życie i powinnaś dążyć do tego, na czym ci zależy. Pamiętaj:

Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. (Mt 10, 34-36)

Powodzenia. Nie daj się zniechęcić.

Tak , tylko on nie potrafi zrozumieć że "oddycham Bogiem" , że nie chcę robić bez Niego ani kroku. a być tak jak on , chce. Nie trafiają żadne argumenty , aby nauka , nauka , nauka.( muszę wytrwać jeszcze rok)
Nie chcę mieć w domu takiej atmosfery ale nie chcę też żeby ciągle była jego racja choć jej nie ma.
Na pewno się nie poddam i będę walczyć.

"Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie .."